Hermann Fegelein

Hermann Fegelein

Hans Otto Georg Hermann Fegelein

Hermann Fegelein (w mundurze SS-Standartenführera)
SS-Gruppenführer
Data i miejsce urodzenia	30 października 1906 Ansbach
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1945 Berlin
Przebieg służby
Lata służby	1925–1945
Jednostki	Waffen-SS
Stanowiska	dowódca: 8 Dywizji Kawalerii SS Florian Geyer
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Hermann Fegelein (ur. 30 października 1906 w Ansbach, zm. 29 kwietnia 1945 w Berlinie) – SS-Gruppenführer, osobisty przedstawiciel Heinricha Himmlera, oficer łącznikowy Waffen-SS przy Głównej Kwaterze Adolfa Hitlera.

Życiorys

Jego bratem był Waldemar Fegelein – dowódca 37 Ochotniczej Dywizji Kawalerii SS. Po maturze 1926 w Monachium i próbie studiów uniwersyteckich, w 1927 miał krótki epizod aspiranta oficerskiego w policji bawarskiej w Monachium. Był zapalonym adeptem jeździectwa, zawodnikiem tej dyscypliny. Od 1929 pracował w Szkole Jazdy Konnej swojego ojca Johanna Fegeleina. Od 1931 był członkiem NSDAP, 1933 SS, założył Szkołę Jazdy Konnej SS w Monachium, a od 1937 był jej komendantem. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. W 1940 otrzymał stopień SS-Obersturmbannführera, został dowódcą szwadronu konnego Totenkopf, a następnie brygady kawalerii SS i w 1943 dowódcą 8 Dywizji Kawalerii SS "Florian Geyer", cieszącej się złą sławą z walk z oddziałami partyzanckimi Polski, ZSRR i Chorwacji.

W latach 1941–1943 najpierw jako dowódca regimentu kawalerii bezpośrednio podległy dowódcy SS i Policji Erichowi von dem Bach Brygady, i wkrótce po tym jako dowódca Brygady Kawalerii SS a od kwietnia 1943 – 8 Dywizji Kawalerii był bezpośrednio odpowiedzialny za wymordowanie około 40 000 Żydów, a także zniszczenie blisko 250 białoruskich wsi na bagnach Prypeci i białoruskim Polesiu oraz wymordowanie bądź deportację ich mieszkańców^[1].

Ranny, po odbytej rekonwalescencji, od 1 stycznia 1944 był oficerem łącznikowym Waffen-SS przy Głównej Kwaterze Wodza. 3 czerwca 1944 powodowany jedynie względami kariery zawodowej ożenił się w Salzburgu z siostrą wieloletniej partnerki, a na krótko przed śmiercią, żony Hitlera, Evy Braun – Margarete (Gretl) Braun. Przyjęcie weselne odbyło się w willi Hitlera na Kehlsteinie, a w prezencie ślubnym Hitler mianował go generałem dywizji Waffen-SS.

25 kwietnia 1945 Fegelein opuścił potajemnie bunkier Hitlera pod Kancelarią Rzeszy prawdopodobnie z zamiarem ucieczki do neutralnej Szwajcarii. Po tym jak telefonicznie usiłował nakłonić Evę Braun do ucieczki z Berlina, odnaleziono go 27 kwietnia w stanie ciężkiego upojenia alkoholowego w jego berlińskim mieszkaniu w towarzystwie niezidentyfikowanej rudowłosej kobiety (prawdopodobnie agentki brytyjskiej zatrudnionej w poselstwie tureckim). W trakcie aresztowania przez szefa Dienststelle I RSD, Petera Högla, znaleziono przy nim torby z pieniędzmi, klejnotami oraz fałszywymi paszportami^[2]. Christa Schroeder, sekretarka Hitlera i inne osoby z jego kręgu były przekonane, że Fegeleina i Evę Braun łączył co najmniej platoniczny romans.

Na polecenie Hitlera po doprowadzeniu do bunkra zdegradowany (właściwie autodegradacja – sam zerwał dystynkcje) w celu dalszego pełnienia służby liniowej jako szeregowiec. W dalszej kolejności, za namową Otto Günschego został oddany pod doraźny sąd wojenny pod przewodnictwem Wilhelma Mohnkego. Po odroczonym na kilkanaście godzin z powodu upojenia alkoholowego uproszczonym procesie skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie.

Wyroku nie wykonano. Fegelein został nocą z 28 na 29 kwietnia 1945 wyprowadzony z miejsca osadzenia pod pozorem doprowadzenia na widzenie z Hitlerem, a następnie zastrzelony strzałem w plecy, oddanym poprzez konwojującego go agenta RSD w ogrodach Kancelarii Rzeszy^[3].

Odznaczenia^[4]

• Srebrna Odznaka za Walkę Wręcz (5 grudnia 1943)
• Srebrna Odznaka Szturmowa Piechoty (2 października 1941)
• Srebrna Odznaka za Rany 20 Lipca 1944
• Krzyż Żelazny
  • II Klasy (15 grudnia 1940)
  • I Klasy (28 czerwca 1941)
• Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami (1 września 1942)
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (1 września 1942)
• Krzyż Niemiecki - złoty (1 listopada 1943)
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami
  • Krzyż Rycerski (2 marca 1942)
  • Liście Dębu (22 grudnia 1942)
  • Miecze (30 lipca 1944)
• Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga
• Medal Pamiątkowy 13 marca 1938
• Odznaka za Służbę w SS III Klasy
• Odznaka Honorowa Olimpijska I Klasy
• Srebrny Medal za Męstwo Wojskowe

Przypisy

Bibliografia

• Ostatnie Dni Hitlera, H. R. Trevor Roper, Wydawnictwo Poznańskie 1963
• Katakumba; Ostatnie Dni w Bunkrze Hitlera, Uwe Bahnsen, James O’Donnel, wyd. Adamski i Bieliński 2003, ISBN 83-89187-36-1
• Teczka Hitlera; materiały wieloletniego śledztwa utajnionego przez Stalina, (ДЕЛО Но-1-Г-23), pod red. Henrik Eberle & Matthias Uhl, wyd. Świat Książki 2005, ISBN 83-247-0047-1
• Byłam Sekretarką Adolfa Hitlera, Christa Schroeder, wyd. Bellona 2000, ISBN 83-11-08974-4