Hermann Kantorowicz

Hermann Kantorowicz
Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1877
Poznań

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1940
Cambridge

Zawód, zajęcie

teoretyk prawa

Narodowość

niemiecka

Hermann Kantorowicz (ur. 18 listopada 1877 w Poznaniu, zm. 12 lutego 1940 w Cambridge) – niemiecki prawnik i wykładowca uniwersytecki.

Wykładał na uniwersytetach we Fryburgu (1908–1929) i Kilonii (1929–1933). Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w Niemczech wykładał na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Włoszech i od 1935 w Wielkiej Brytanii. Rozwinął zasadę wolnego prawa, według którego sędziowie mogli działać w sposób wolny i nieskrępowany wobec przepisów ustawy, niebędący związany z przepisami prawa pozytywnego.

W 1934 roku był nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla[1].

Publikacje

  • Der Geist der englischen Politik und das Gespenst der Einkreisung Deutschlands (1929; The Spirit of British Policy and the Myth of the Encirclement of Germany)
  • Dictatorships (1935)
  • Studies in the Glossators of the Roman Law (1938; z Williamem W. Bucklandem)
  • The Definition of Law (napisane 1938, opublikowane 1958)

Przypisy

  1. ↑ Nomination%20Archive, NobelPrize.org, 1 kwietnia 2020 [dostęp 2021-01-19] (ang.).

Bibliografia