Hermann Schwarz
Karl Hermann Amandus Schwarz (ur. 25 stycznia 1843 w Hermsdorfie koło Hirschbergu, późniejszym Sobieszowie koło Jeleniej Góry; zm. 30 listopada 1921 w Berlinie[1]) – matematyk niemiecki znany przede wszystkim z osiągnięć w analizie zespolonej.
Życiorys
Studiował w Berlinie, początkowo chemię, jednak za namową Ernsta Eduarda Kummera i Karla Weierstrassa zajął się matematyką. Doktoryzował się w 1864 roku w Berlinie na podstawie rozprawy pt. De superficiebus in planum explicabilibus primorum septem ordinum. W latach 1867-1869 pracował w Halle (Saale), następnie w Zurychu, a od 1875 roku przeniósł się na Uniwersytet w Getyndze. Polem jego badań - poza wspomnianą analizą zespoloną, w której uzyskał znaczące wyniki dotyczące możliwości konforemnego odwzorowania jednospójnego obszaru na płaszczyźnie zespolonej w koło jednostkowe - były geometria różniczkowa, rachunek wariacyjny oraz równania różniczkowe cząstkowe na polu których uzyskał znaczący wynik dotyczący iteracyjnej metody rozwiązywania pewnych szczególnych równań tego typu[2]. W roku 1892 został przyjęty w poczet członków Akademii Nauk w Berlinie. Uczniami Schwarza byli m.in. Leopold Fejér, Gerhard Hessenberg, Paul Koebe, Theodor Vahlen oraz Ernst Zermelo.
Hermann Schwarz jest autorem prac z różnych dziedzin matematyki. Jego nazwisko nosi również kilka matematycznych twierdzeń.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Schwarz (Karl) Hermann Amandus, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-12-16].
- ↑ H. A. Schwarz, Über einen Grenzübergang durch alternierendes Verfahren, Vierteljahrsschrift der Naturforschenden Gesellschaft in Zürich, 15 (1870), ss. 272-286
Linki zewnętrzne
John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Hermann Schwarz w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-24].- Hermann Amandus Schwarz w bazie Mathematics Genealogy Project (ang.) [dostęp 2021-10-30].
Media użyte na tej stronie
Karl Hermann Amandus Schwarz (1843-1921)