Hermann von Pückler-Muskau

Hermann von Pückler
Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1785
Zamek w Mużakowie

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1871
Zamek w Branitz k. Chociebuża

Strona internetowa
(c) null, CC BY-SA 3.0
Podobizna Hermanna von Pückler-Muskau na poświęconym mu kamieniu w Parku Mużakowskim

Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau (ur. 30 października 1785, zm. 4 lutego 1871) – niemiecki książę, ogrodnik, pisarz i podróżnik.

Pückler urodził się 30 października 1785 roku w posiadłości w Mużakowie nad Nysą Łużycką. Część dzieciństwa spędził w zakładzie wychowawczym dla trudnych dzieci, gdzie w ramach obowiązków miał uprawiać działkę ziemi. Następnie podjął studia prawnicze w Lipsku, które szybko porzucił dla służby wojskowej. Z armii został szybko usunięty z powodu hazardu i częstych pojedynków, choć wysoko ceniono jego umiejętności jako żołnierza. Po opuszczeniu armii wyjechał do Wiednia. W 1811 roku odziedziczył po zmarłym ojcu posiadłość w Mużakowie, liczne wsie i sporą sumę pieniędzy.

W 1815 roku rozpoczął projektowanie i realizację Parku Mużakowskiego, co zajęło mu resztę życia. Kompleks w 2004 roku wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Oprócz realizacji założenia parkowego w Mużakowie często podróżował i bywał na salonach europejskich, słynął już wówczas z licznych romansów i ekscentrycznego zachowania. W 1817 roku ożenił się ze starszą o dziewięć lat Lucie Anną Wilhelminą von Pappenheim, a dzięki jej posagowi mógł kontynuować rozwój Parku Mużakowskiego. Pomimo ślubu nie zaprzestał licznych romansów, które żona tolerowała. Oboje wspólnie projektowali założenie parkowe, które stało się ich pasją. W 1826 roku rozwiedli się. Ponieważ zaczęły wyczerpywać się ich środki finansowe, Lucie zaproponowała mężowi, aby znalazł sobie nową, bogatą żonę.

W czasie podróży po Bliskim Wschodzie zakupił abisyńską niewolnicę, Ajiameh Mahbubę, która stała się jego kolejną miłością, ale jednak wkrótce zmarła.

W 1845 roku Pückler był zmuszony sprzedać posiadłość w Mużakowie i przenieść się z byłą żoną Lucie do Branitz koło Chociebuża, gdzie rozpoczął tworzenie kolejnego parku. Lucie zmarła w 1854 roku, a Pückler wkrótce powrócił do romansowego stylu życia.

Zmarł 4 lutego 1871 roku, został pochowany w piramidzie na sztucznym jeziorze w Branitz.

Swoje liczne podróże opisywał w listach i książkach, te ostatnie cieszyły się dużym zainteresowaniem.

W XIX wieku popularny był deser Książę Pückler, wymyślony dla Hermanna von Pückler-Muskau i po raz pierwszy opisany w książce kucharskiej z 1839 roku. Deser składał się z trzech gatunków razem zmrożonych lodów. W uproszczonej formie znany jest do dzisiaj w postaci dwóch wafelków, między którymi znajdują się sprasowane lody śmietankowe, truskawkowe i czekoladowe[1].

Wydane książki

  • Briefe eines Verstorbenen (4 tomy, 1830-31)
  • Briefe eines Verstorbenen, 4 tomy, Wilson 1831-32
  • Andeutungen über Landschaftsgärtnerei[,] verbunden mit der Beschreibung ihrer praktischen Anwendung in Muskau, 1834
  • Tutti Frutti, 5 tomów, 1834
  • Semilassos vorletzter Weltgang, 3 tomy, 1835
  • Semilasso in Afrika, 5 tomów, 1836
  • Der Vorläufer, 1838
  • Jugend-Wanderungen, 1835
  • Südöstlicher Bildersaal, 1840
  • Aus Mehemed Ali’s Reich, 3 tomy, 1844
  • Die Rückkehr, 3 tomy, 1846–48
  • Briefwechsel und Tagebücher des Fürsten Hermann von Pückler-Muskau, 9 tomów, Hamburg 1873-76, Bern ²1971
  • Liebesbriefe eines alten Kavaliers. Briefwechsel des Fürsten Pückler mit Ada von Tresckow, ed. Werner Deetjen, 1938
  • Bettina von Arnim/Hermann von Pückler-Muskau: »Die Leidenschaft ist der Schlüssel zur Welt«. Briefwechsel 1832-1844

Przypisy

Bibliografia

  • Lidia Kawecka: Hulaka z ogrodami. Onet.pl, 7 grudnia 2010, 15:49. s. 1-4. [dostęp 2010-12-08]. (pol.).
  • Pueckler - Zielony Ksiaze. Cottbus.de. s. 1. [dostęp 2010-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-31)]. (pol.).
  • Rafał de Weryha-Wysoczański: Strategien des Privaten. Zum Landschaftspark von Humphry Repton und Fürst Pückler, Berlin 2004.

Linki zewnętrzne


Media użyte na tej stronie