Hermanowice (gmina)
gmina wiejska | |
1934–1939[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Siedziba | |
Powierzchnia (1934) | 114,55 km² |
Populacja (1931) • liczba ludności |
|
• gęstość | 112,3 os./km² |
Portal Polska |
Hermanowice – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934–1939[3] w woj. lwowskim (dzisiejsze woj. podkarpackie/obwód lwowski). Siedzibą władz gminy były Hermanowice.
Gmina zbiorowa Hermanowice została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie przemyskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Aksmanice, Darowi(wi)ce, Fredropol, Grochowce, Hermanowice, Kłokowice, Kniażyce, Koniusza, Koniuszki, Kormanice, Kupiatycze, Łuczyce, Malhowice, Młodowice, Nehrybka, Pikulice, Podmojsce, Sielec, Sierakośce, Sólca, Stanisławczyk, Witoszyńce i Zabłotce[4]. W 1939 roku gminę zniesiono[5]
Po wojnie gminy Hermanowice nie odtworzono, mimo że prawie cały jej obszar (oprócz zachodniego i południowo-zachodniego pasma, m.in. z wsią Podmojsce) znalazł się w granicach Polski, wchodząc w skład dwóch gmin nieistniejących przed wojną – Przemyśl i Fredropol.
Podczas okupacji hitlerowskiej w 1942 roku gminę Hermanowice zniesiono[5]. Z północnej połowy gminy Hermanowice oraz z części gmin Prałkowce i Popowice hitlerowcy utworzyli gminę Przemyśl, natomiast południową połowę gminy Hermanowice włączono do gminy Niżankowice[6]. Z tej właśnie połowy – po odpadnięciu Niżankowic do ZSRR – utworzono po wojnie (w 1944 roku[5]) gminę Fredropol[6].
W porównaniu ze stanem sprzed wojny, prawie cały obszar gminy Hermanowice pozostał w granicach Polski, oprócz zachodniego i południowo-zachodniego pasma z m.in. wsiami Podmojsce i Zabłotce, które weszło w struktury ZSRR.
Nie mylić z gminą Hermanowicze.
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej jednostka nie odtworzona mimo że główna część jej obszaru pozostała w Polsce.
- ↑ Skorowidz gmin Rzeczypospolitej Polskiej.
- ↑ Od 1 sierpnia 1934 do 1939 roku.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 548.
- ↑ a b c Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948, s. 167.
- ↑ a b Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).