Hermes França

Hermes França

Pełne imię i nazwisko	Hermes França Barros
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1974 Fortaleza
Obywatelstwo	Brazylia
Wzrost	168 cm
Masa ciała	70 kg
Styl walki	brazylijskie jiu-jitsu
Kategoria wagowa	lekka
Klub	Team Hermes Franca
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	42
Zwycięstwa	24
Przez nokauty	7
Przez poddania	14
Przez decyzje	3
Porażki	17
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 16.12.2015.

Hermes França Barros (ur. 26 sierpnia 1974 w Fortalezie) – brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Były mistrz World Extreme Cagefighting w wadze lekkiej z 2006 oraz były pretendent do mistrzowskiego pasa Ultimate Fighting Championship.

Kariera sportowa

W MMA zadebiutował 17 listopada 2001 pokonując przez poddanie Amerykanina Mike'a Browna. Do końca 2002 walczył głównie na galach HOOKnSHOOT zostając 7 września 2002 mistrzem tejże organizacji w wadze piórkowej. W 2003 zadebiutował w Ultimate Fighting Championship wygrywając pierwsze dwie walki w organizacji m.in. nokautując Japończyka Caola Uno. W następnym roku przegrywał dwukrotnie, najpierw z Amerykaninem Joshem Thomsonem, następnie z Bahamczykiem Yvesem Edwardsem zostając tym samym zwolnionym z organizacji.

Do 2005 walczył m.in. dla Shooto czy HERO'S notując porażki w rewanżu z Edwardsem oraz Japończykiem Kotetsu Boku. 17 marca 2006 na gali WEC 19 zdobył mistrzostwo World Extreme Cagefighting wagi lekkiej, odbierając tytuł Amerykaninowi Gabe'owi Ruedigerowi z którym wygrał przez nokaut w 36 sekundzie pierwszej rundy^[1]. 15 czerwca 2006 obronił tytuł WEC ponownie błyskawicznie pokonując oponenta (40 sekunda pierwszej rundy), w tym przypadku Amerykanina Brandona Olsena przez poddanie (dźwignia na łokieć)^[2]. Po świetnych występach powrócił do UFC tocząc 8 lipca 2006 wygrany pojedynek Joe Jordanem. Dwa miesiące później na gali UFC 62 poddał dźwignią Amerykanina Jamiego Varnera - za oba zwycięstwa zostawał wyróżniony nagrodami bonusowymi w ramach poddania i walki wieczoru.

W trakcie kontraktu z UFC miał możliwość stoczenia walki w World Extreme Cagefighting gdzie był mistrzem. 12 października 2006 po raz drugi obronił tytuł WEC pokonując przed czasem Amerykanina Nathana Diaza^[3]. Była to jego ostatnia obrona gdyż w grudniu 2006 WEC zostało zakupione przez właściciela UFC, Zuffa. Ówcześni mistrzowie zostali przeniesieni do UFC, a pasy mistrzowskie zostały zwakowane^[4].

Po zwycięstwie nad Amerykaninem Spencerem Fisherem w styczniu 2007 otrzymał szansę walki o mistrzostwo UFC wagi lekkiej. 7 lipca 2007 na UFC 73 przegrał z mistrzem Seanem Sherkiem jednogłośnie na punkty. Po walce okazało się, że obaj zawodnicy byli na dopingu co skutkowało zawieszeniami i karami finansowymi^[5]. W pierwszej walce po odbyciu zawieszenia 19 lipca 2008 zmierzył się z Frankiem Edgarem z którym przegrał na punkty.

19 września 2009 przegrał przez nokaut z Tysonem Griffinem. Po tej porażce został ponownie zwolniony z organizacji^[6]. Przez następne lata walczył na mniejszych galach nie notując znaczących sukcesów. W latach 2014-2015 toczył pojedynki w Rosji przegrywając m.in. z Rosjaninem Szamilem Zawurowem przez nokaut.

Problemy z prawem

W styczniu 2012 został skazany na 42 miesiące pozbawienia wolności za molestowanie seksualne nieletniej dziewczyny^[7]. W kwietniu 2014 został deportowany do Brazylii.

Osiągnięcia

• 2002-2003: mistrz HOOKnSHOOT w wadze piórkowej
• 2006: mistrz WEC w wadze lekkiej
• 2006: mistrz AFC w wadze lekkiej

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalny rekord i statystyki MMA