Hermogen (Dobronrawin)
| Konstantin Dobronrawin | |
| Biskup pskowski i porchowski | |
.jpg) | |
| Kraj działania | Rosja |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 lutego 1820 gubernia petersburska |
| Data i miejsce śmierci | 17 sierpnia 1893 Petersburg |
| Biskup pskowski i porchowski | |
| Okres sprawowania | 1885–1893 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
| Inkardynacja | Eparchia pskowska i porchowska |
| Śluby zakonne | 1 września 1873 |
| Diakonat | do 1846 |
| Prezbiterat | 26 października 1846 |
| Sakra biskupia | 8 października 1873 |
| Data konsekracji | 8 października 1873 |
|---|---|
| Miejscowość | Petersburg |
| Miejsce | Sobór Trójcy Świętej |
| Konsekrator | Izydor (Nikolski) |
Hermogen, imię świeckie Konstantin Pietrowicz Dobronrawin (ur. 21 lutego 1820 w guberni petersburskiej, zm. 17 sierpnia 1893 w Petersburgu) – rosyjski biskup prawosławny.
Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Petersburgu, a następnie w 1845 Petersburską Akademię Duchowną. Przez rok był wykładowcą filozofii i łaciny w seminarium duchownym w Moskwie. Następnie 26 października 1846, jako mężczyzna żonaty, przyjął święcenia kapłańskie i podjął służbę duszpasterską w cerkwi na Cmentarzu Wołkowskim w Petersburgu. Miał jedną córkę.
Po śmierci żony w 1854 za zgodą metropolity petersburskiego został zwolniony z pracy w parafii i podjął pracę katechety w III gimnazjum w Petersburgu. Był również członkiem komitetu Petersburskiej Akademii Duchownej ds. wydawnictw i członkiem komitetu cenzury przy eparchii. Otrzymał godność protoprezbitera. Od 1869 do 1873 był nadzorcą podstawowej szkoły eparchialnej św. Aleksandra Newskiego.
1 września 1873 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Hermogen. 8 października tego samego roku miała miejsce jego chirotonia na biskupa wyborskiego, wikariusza eparchii petersburskiej. Trzy lata później jego tytuł uległ zmianie na biskup ładoski, zaś w 1882 objął katedrę taurydzką. Trzy lata później przeniesiony do eparchii pskowskiej i porchowskiej.
W 1893 został czasowym członkiem Świętego Synodu i udał się do Petersburga, by wziąć udział w jego pracach. Tam zachorował na zapalenie płuc, wskutek czego zmarł. Został pochowany w cerkwi św. Izydora w kompleksie Ławry św. Aleksandra Newskiego.
Autor publikacji poświęconych liturgice i muzyce cerkiewnej, jak również religijnych wierszy, do których sam układał muzykę.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Гермоген (Добронравин)