Herweusz

Święty
Herweusz
Hervé
Data śmierci556 lub 568
Czczony przezKościół katolicki
Wspomnienie17 czerwca
Szczególne miejsca kultuGuimiliau

Herweusz, Harwey, fr. Hervé (zm. 556 lub 568) – święty katolicki, szczególnie popularny w Bretanii, bretoński mnich.

Życiorys

Według spisanego w XIII wieku życiorysu Herweusz miał żyć pod koniec VI wieku. Miał być synem Hoarwiana, pochodzącego z Brytanii pieśniarza, który po pobycie na dworze króla Childeberta, wracając do ojczyzny, ożenił się i wkrótce zmarł. Zanim Herweusz przyszedł na świat, jego matka, chcąc odkupić swoje wcześniejsze winy, miała wyprosić u Boga, aby poczęte dziecko było pozbawione wzroku.

Niewidomy Herweusz wcześnie miał rozpocząć życie pustelnicze, wędrując z dołączającymi do niego uczniami. Mimo tego, że nie miał święceń, pełnił rolę duchowego przewodnika, pomagając ludziom w potrzebie. Według późniejszych hagiografów, gdy Herweusz ukończył siedem lat, jego matka wstąpiła do klasztoru, a wychowanie syna powierzyła świątobliwemu Arzianowi. Miał następnie przebywać u swego wuja, założyciela szkoły przyklasztornej w Plouvien i zostać opatem tamtejszej wspólnoty, a później przenieść się do opactwa położonego w Lanhouarneau. Świętemu przypisuje się dokonanie kilku cudów.

Wiele legend, których bohaterem jest św. Herweusz przedstawia go jako przyjaciela wilków i lisów, potrafiącego rozkazywać żabom.

Szczególny miejscem kultu świętego jest Guimiliau, a jego wspomnienie obchodzone jest 17 czerwca. Jest opiekunem wzywanym przy wszelkich dolegliwościach oczu.

W ikonografii św. Herweusz jest przedstawiany jako wędrowny żebrak i śpiewak. Grób Herweusza znajdował się w Lanhouarneau, gdzie miał umrzeć, tam też było początkowo skupiał się kultu świętego. W 1002 roku relikwie świętego przeniesiono do innych świątyń, a jego popularność rozszerzyła się na całą Bretanię. W czasie rewolucji francuskiej grób Herweusza został zniszczony[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. Fabio Arduino, Jean Evenou: Sant' Erveo (Hervè) Abate e eremita in Bretagna (wł.). [dostęp 2009-12-12].

Bibliografia

  • Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1998, s. 54. ISBN 83-7097-464-3.
  • Hugo o. Hoever SOCist: Żywoty Świętych Pańskich. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1983, s. 214-215.

Media użyte na tej stronie

Guimiliau10.jpg
(c) Sjwells53 z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Statue of St Hervé with St Milau in the background, in the parish church at Guimiliau