Hesperosuchus
| ||
 | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | zauropsydy | |
| Podgromada | diapsydy | |
| Infragromada | archozauromorfy | |
| Nadrząd | krokodylomorfy | |
| Podrząd | Sphenosuchia | |
| Rodzina | Sphenosuchidae | |
| Rodzaj | Hesperosuchus Colbert, 1952 | |
| Gatunki | ||
| ||
Hesperosuchus – rodzaj krokodylomorfa z grupy Sphenosuchia żyjącego w późnym triasie na obecnych terenach Ameryki Północnej. Został opisany w 1952 roku przez Edwina Harrisa Colberta w oparciu o skamieniałości odkryte w osadach formacji Chinle datowanych na późny karnik. Hesperosuchus był lekko zbudowany, miał wydrążone kości. Osiągał długość około 120–150 cm. Kończyny tylne były silne i dobrze wykształcone, a przednie w porównaniu z nimi znacząco zredukowane, jednak ze stosunkowo dużym, przystosowanym do chwytania nadgarstkiem. Poruszał się dwunożnie, a długi ogon pomagał w utrzymywaniu równowagi[1]. Czaszka mierzyła około 20 cm długości, miała stosunkowo długi, wąski pysk. Grzbiet pokrywały osteodermy, nieobecne na brzuchu zwierzęcia[2]. Hesperosuchus był prawdopodobnie aktywnym drapieżnikiem chwytającym niewielkie płazy i gady dzięki swojej szybkości, pozwalającej mu także uciekać przed większymi drapieżnikami[1]. Stanowił on niekiedy pożywienie teropodów z rodzaju Coelophysis – kości Hesperosuchus odnalezione pomiędzy żebrami celofyzów były mylnie interpretowane jako należące do młodych teropodów i uznawane za dowód na kanibalizm celofyzów[3].
Colbert początkowo zaklasyfikował rodzaj Hesperosuchus do rodziny Ornithosuchidae[1]. W 1970 roku Alick Walker jako pierwszy zasugerował, że Hesperosuchus jest spokrewniony bliżej ze Spenosuchus niż z ornitozuchem[4]. Hipoteza ta jest obecnie powszechnie akceptowana. Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej w 2000 roku przez Clarka i współpracowników jego najbliższymi krewnymi są Dibothrosuchus i Sphenosuchus lub Saltoposuchus[2].
Przypisy
- ↑ a b c Edwin H. Colbert. A pseudosuchian reptile from Arizona. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 99 (10), s. 561–592, 1952 (ang.).
- ↑ a b James M. Clark, Hans-Dieter Sues, David S. Berman. A new specimen of Hesperosuchus agilis from the Upper Triassic of New Mexico and the interrelationships of basal crocodylomorph archosaurs. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 20 (4), s. 683–704, 2000 (ang.).
- ↑ Sterling J. Nesbitt, Alan H. Turner, Gregory M. Erickson, Mark A. Norell. Prey choice and cannibalistic behaviour in the theropod Coelophysis. „Biology Letters”. 2 (4), s. 611–614, 2006. DOI: 10.1098/rsbl.2006.0524 (ang.).
- ↑ Alick D. Walker. A Revision of the Jurassic Reptile Hallopus victor (Marsh), with Remarks on the Classification of Crocodiles. „Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences”. 257 (816), s. 323–372, 1970. DOI: 10.1098/rstb.1970.0028 (ang.).
| |||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
_2006-09-19.JPG)
Autor: Norbert Kaiser, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Zoo Rostock: Brillenkaiman (Caiman yacare, früher Caiman crocodilus yacara), Spiegelung an der Wasserfläche
Autor: Nobu Tamura (http://spinops.blogspot.com), Licencja: CC BY 2.5
Hesperosuchus gracilis, a sphenosuchian from the Late Triassic of North America, pencil drawing
Autor: Smokeybjb, Licencja: CC BY-SA 3.0
Life restoration of Allognathosuchus gracilis.