Hetman inflancki

Hetman inflancki – niestały urząd wojskowy w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, funkcja głównodowodzącego w okresie wojny w Inflantach. Urząd istniał w związku ze zwyczajem powoływania osobnych hetmanów na czas określonej wojny[1]. Na jego powstanie miała też zapewne wpływ specyfika działań wojennych na tym terenie, będącym wspólną własnością Korony i Litwy. Po raz pierwszy pojawił się w 1565 r., całkowicie zanikł na początku XVII w. po ustaleniu się urzędu hetmana i systemu po dwóch hetmanów dla Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego (hetman wielki i hetman polny), a także w związku ze skurczeniem się obszaru polskich Inflant.

Hetmani inflanccy

Zobacz też

Przypisy

  1. Z. Góralski, Urzędy i godności w dawnej Polsce, Warszawa 1983, s. 169

Media użyte na tej stronie