Hexalobus salicifolius

*Hexalobus salicifolius*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	magnoliopodobne
Rząd	magnoliowce
Rodzina	flaszowcowate
Rodzaj	Hexalobus
Gatunek	Hexalobus salicifolius
	Nazwa systematyczna
	Hexalobus salicifolius Engl.; Monogr. Afrik. Pflanzen-Fam. 6: 57 1901
Synonimy
	Hexalobus crispiflorus var. angustifolia Robyns & Ghesq.;
	Hexalobus crispiflorus var. angustifolia Robyns & Ghesq.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Hexalobus salicifolius Engl. – gatunek rośliny z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae Juss.). Występuje naturalnie w Wybrzeżu Kości Słoniowej, Kamerunie, Gabonie oraz Kongo^[5]^[6].

Morfologia

Pokrój: Zimozielone drzewo dorastające do 25–35 m wysokości^[6].
Liście: Mają kształt od eliptycznego do lancetowatego. Mierzą 5–8,5 cm długości oraz 2–3,5 cm szerokości. Są skórzaste, lekko owłosione od spodu. Nasada liścia jest klinowa. Blaszka liściowa jest o spiczastym wierzchołku. Ogonek liściowy jest nagi i dorasta do 2–3 mm długości^[6].
Kwiaty: Są pojedyncze lub zebrane w pary, rozwijają się w kątach pędów. Wydzielają zapach. Mają 3 podłużnie owalne działki kielicha o zielonozłotej barwie i dorastające do 9–10 mm długości. Płatków jest 6, ułożonych w dwóch okółkach, są zrośnięte u podstawy, omszone, mają podłużny kształt i żółtą barwę, osiągają do 2–4 mm długości. Kwiaty mają liczne pręciki^[6].
Owoce: Pojedyncze są siedzące i mają podłużnie odwrotnie jajowaty kształt, zebrane po 3–4 w owoc zbiorowy. Są owłosione. Osiągają 4–4,5 cm długości i 2–2,5 cm szerokości^[6].

Biologia i ekologia

W Wybrzeżu Kości Słoniowej rośnie na obszarach bagiennych w pozostałych skrawkach lasów^[4].

Ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Znane są dwie izolowane subpopulacje^[a]^[7]. Na Wybrzeżu Kości Słoniowej gatunek ten jest ograniczony pomiędzy rzekami Cavalla i Sassandra. Potrzeba więcej informacji na temat drugiej subpopulacji w Afryce Środkowej. Głównym zagrożeniem dla tej rośliny jest napływ ludności, który już spowodował gwałtowny spadek siedlisk i ich degradację. Gatunek występuje na terenie chronionym jakim jest Park Narodowy Taï w Wybrzeżu Kości Słoniowej^[4].

Uwagi

↑ Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
↑ ^a ^b Hexalobus salicifolius Engl.. The Plant List. [dostęp 2015-10-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c A.A. Cosiaux A.A. i inni, Hexalobus salicifolius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2015-10-02] (ang.).
↑ Hexalobus salicifolius – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-10-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Hexalobus salicifolius. Plantes & botanique. [dostęp 2015-10-01]. (fr.).
↑ Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).

[7] Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).

[tpl-3] Hexalobus salicifolius Engl.. The Plant List. [dostęp 2015-10-01]. (ang.).

[iucn-4] A.A. Cosiaux A.A. i inni, Hexalobus salicifolius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2015-10-02] (ang.).

[5] Hexalobus salicifolius – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-10-01]. (ang.).

[peb-6] Hexalobus salicifolius. Plantes & botanique. [dostęp 2015-10-01]. (fr.).

[JMitka-8] Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[a]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne