Hezychiusz z Egiptu
| Data urodzenia | III wiek |
|---|---|
| Data śmierci | IV wiek |
| Biskup w Egipcie | |
| Okres sprawowania | ?-? |
| Wyznanie | chrześcijaństwo |
Hezychiusz – biskup, żyjący w końcu III i na początku IV stulecia. Znany jest jako egzegeta, który poprawił tekst Septuaginty, w oparciu o tekst hebrajski (recenzja hezychiańska). Jego rewizja tekstu była, w miejsce tekstu Orygenesa, powszechnie stosowana w kościołach w Egipcie i Aleksandrii, lecz równocześnie ostro krytykowana na Zachodzie. W oparciu o jego recenzję, dokonano przekładu ST na dialekt bohairski, również przekład ormiański w niektórych partiach bazuje na recenzji hezychiańskiej[1].
Dawniej sądzono, że skompilował również tekst Ewangelii. Przez Brooke’a F. Wescotta i Hermanna von Sodena Hezychiusz był uważany za twórcę rodziny rękopisów tekstu aleksandryjskiego w wyniku dokonanej przez niego recenzji. Odkrycia rękopisów dokonanych w drugiej połowie XX wieku (Bodmer II, Bodmer XIV-XV) obaliły teorię recenzji hezychiańskiej Nowego Testamentu[2].
Jako duchowny, Hezychiusz uczestniczył w potępieniu schizmy melecjan. W 296 roku wraz z Phileasem, Theodorusem i Pachomiusem napisał list adresowany do melecjan, schizmatyków z Lykopolis, odrzucając błędy Melecjusza z Lykopolis oraz udzielone przez niego święcenia. Euzebiusz z Cezarei stwierdza, że Hezychiusz oraz jego trzej towarzysze zginęli śmiercią męczeńską w Aleksandrii w czasie prześladowań Dioklecjana[3].
Przypisy
- ↑ Henry Barclay Swete, An Introduction to the Old Testament in Greek Additional Notes, ss. 976-977.
- ↑ Gordon D. Fee, P75, P66, and Origen: The Myth of Early Textual Recension in Alexandria, w: Studies in the Theory and Method of New Testament Textual Criticism, vol. 45, Wm. Eerdmans 1993, pp. 251.
- ↑ Euzebiusz z Cezarei, Historia Ecclesiastica VIII/13
Bibliografia
- Aziz S. Atiya: Hesychius (ang.). W: Dictionary of African Christian Biography [on-line]. [dostęp 2012-12-15].
Media użyte na tej stronie
Autor: Newman Luke, Licencja: GFDL
The relationship between the various ancient manuscripts of the Old Testament, according to the Encyclopaedia Biblica.[page needed] Dotted pale blue lines indicate texts which were used to correct the main source.
The isolated letters are standard siglums designating particularly significant manuscripts:
- א [Aleph] = Codex Sinaiticus
- A = Codex Alexandrinus
- B = Codex Vaticanus
- Q = Codex Marchalianus
In addition, the standard abbreviations:
- MT = Masoretic Text
- LXX = Septuagint - in this diagram, this refers to the original version of the Septuagint (as opposed to Lucian, Heysicius, Hexaplar, A, B, X [aleph], etc., the Old Testaments/Hebrew Bibles of which are commonly also called Septuagint)
