Hiacynt Alchimowicz

Pojenie osiołka/Mleczarka

Hiacynt Alchimowicz (ur. 11 września 1841 w Dziembrowie, zm. 1897) – polski malarz, przedstawiciel klasycyzmu, uczestnik powstania styczniowego; brat Kazimierza Alchimowicza.

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum i szkoły mierniczej w Wilnie kształcił się w malarstwie pod wpływem wileńskiego malarza Kanutego Rusieckiego (1800–1860).

Wraz z bratem uczestniczył w powstaniu styczniowym. W 1864 wyemigrował do Francji, gdzie zamieszkał w Perpignan. Początkowo utrzymywał się z pracy kreślarza w przedsiębiorstwie budowy kolei. W roku 1872 rozpoczął studia malarskie w Perpignan. Później przeniósł się do Paryża, gdzie spotkał Michała Elwiro Andriollego. W latach 1876–1878 korzystał z porad przebywającego we Francji brata Kazimierza. W roku 1876 objął stanowisko profesora rysunku w liceum w Perpignan, a później również w szkole politechnicznej i liceum żeńskim. W 1892 za swoją działalność został odznaczony francuskim tytułem „Officier d’Acaděmie". Zmarł na emigracji we Francji.

Uczestniczył w wielu wystawach we Francji, wystawiał również w kraju, m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w 1901 i 1904^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Agra-Art. agraart.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-04)].

Literatura uzupełniająca

• Mieczysław Treter, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 55–56. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0

Linki zewnętrzne

• Hiacynt Alchimowicz, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-15].