Hieroglify naszych dni ostatnich
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | 1672 |
| Medium | |
| Wymiary | 220 × 216 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | Hospital de la Caridad de Sevilla |
Hieroglify naszych dni ostatnich – seria obrazów, których autorem był Juan de Valdés Leal. Zostały namalowane dla szpitala de la Caridad w Sewilli w roku 1672 na zamówienie Miguela Mañary. Są to przedstawienia wanitatywne o charakterze makabrycznym.
Finis gloriae mundi
Pierwszy, pod tytułem Finis gloriae mundi przedstawia wnętrze grobowca z trzema zwłokami ludzkimi w różnym stopniu rozkładu leżącymi w otwartych trumnach (nawiązanie do legendy o trzech żywych i trzech umarłych) wśród kości i czaszek; pośród nich pełznie wąż. Nad nimi pojawia się ręka trzymająca wagę. Na lewej szali z napisem NI MAS (ani więcej) znajdują się zwierzęta symbolizujące siedem grzechów głównych, prawa natomiast, podpisana NI MENOS (ani mniej), zawiera przedmioty oznaczające skruchę i pokutę (różaniec, krzyż, rózga, włosienica, książki), zwieńczone sercem Jezusa ze znakiem IHS.
In ictu oculi
Drugi z obrazów nosi napis In ictu oculi co znaczy „w mgnieniu oka”. Napisem tym otoczony jest płomień świecy, którą gasi kościotrup, depczący równocześnie globus w geście triumfu nad światem. W ręce trzyma kosę i trumnę okrytą całunem. Scena ma miejsce pośród kompozycji przedstawiającej fantastyczną wizję rozrzuconych przedmiotów symbolizujących wszelkie ziemskie wartości, oznaki władzy świeckiej i duchownej, książki.
Media użyte na tej stronie
Esta obra, junto con la que lleva por título In ictu oculi, le fue encargada a Juan de Valdés Leal para ser colocada en el sotocoro del Hospital de la Caridad de Sevilla, y al igual que en las pinturas del género Vanitas, aluden a la banalidad de la vida terrena y a la universalidad de la muerte, aunque también quedan unidas con el fin primordial de la Hermandad de la Caridad de Sevilla, que era el de enterrar a los ajusticiados e indigentes de la ciudad, al igual que otras hermandades similares existentes en España en esa época.
Esta obra, junto con la que lleva por título Finis Gloriae Mundi, le fue encargada a Juan de Valdés Leal para ser colocada en el sotocoro del Hospital de la Caridad de Sevilla, y al igual que en las pinturas del género Vanitas, aluden a la banalidad de la vida terrena y a la universalidad de la muerte, aunque también quedan unidas con el fin primordial de la Hermandad de la Caridad de Sevilla, que era el de enterrar a los ajusticiados e indigentes de la ciudad, al igual que otras hermandades similares existentes en España en esa época.