Hieronim Henryk Baranowski

Hieronim Henryk Baranowski

major
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1916 Jabłonno
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1994 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Royal Air Force
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa o Tobruk
Odznaczenia

Hieronim Henryk Baranowski (ur. 22 lutego 1916 w Jabłonnie, zm. 1 lutego 1994 w Londynie^[1]) – major Wojska Polskiego, plutonowy Polskich Sił Powietrznych^[2], filantrop. Odznaczony Orderem Uśmiechu.

Życiorys

Urodził się w Chotomowie (Jabłonnie) w rodzinie administratora majątku Księcia Jabłonkowskiego. Był synem gajowego Franciszka Baranowskiego i Rozalii Baranowskiej z domu Bożuta (córki Adama i Marianny)^[3]. Uczestnik II wojny światowej, odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Walczył w kampanii wrześniowej, następnie w formacjach na zachodzie. Walczył w bitwie o Tobruk. Służył w 1 Batalionie Strzelców Karpackich, w stopniu starszego strzelca podchorążego^[4].

Służył jako pilot według jednych źródeł Dywizjonów 307 i 308, według innych^[1] Dywizjonów 309, 315, 316.

Założyciel i przewodniczący Angielsko-Polskiego Towarzystwa Pomocy Dzieciom. Twórca Fundacji Międzynarodowego Kształcenia Muzycznego Dzieci Niewidomych i Słabowidzących im. Brygady Strzelców Karpackich „Tobruk”. Kawaler Orderu Uśmiechu.

2 marca 2005 roku Rady Miasta Krakowa uchwałą nr LXXII/693/05 nadała Szkole Muzycznej I-go stopnia przy Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym Dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących w Krakowie przy ul. Tynieckiej 6 imię Hieronima Henryka Baranowskiego^[5][6][7].

Miał trzech braci i siostrę Stefanię, która żyła w Rudniku nad Sanem, natomiast brat Stanisław Baranowski po drugiej wojnie światowej osiedlił się w USA w Chicago, zmarł w 1963 roku.

Przypisy