Hieronim Romer

Hieronim z Chyszowa Romer^[1] (ur. 1821, zm. 6 czerwca 1888 w Markowcach) – polski właściciel ziemski.

Ołtarz św. Walentego w kościele w Dudyńcach (po prawej na ścianie tablica fundacyjna H. i F. Romerów)

Życiorys

Hieronim z Chyszowa Romer wywodził się z gałęzi szlacheckiej rodu Romerów herbu Jelita^[2]. Urodził się w 1821^[2]. Był synem Walentego z Wierzbicy na ziemi lubelskiej, żołnierza kościuszkowskiego^[2].

Od około 1845 był gubernialnym praktykantem konceptowym C. K. Guberni Krajowej we Lwowie, skierowanym do pracy przy urzędzie c. k. cyrkułu sanockiego^[3][4]. W tym charakterze w lutym 1846 uczestniczył na ziemi sanockiej w przygotowaniach konspiracyjnych celem wzniecenia walk w ramach powstania krakowskiego, przygotowanego na 21/22 lutego 1846, po czym znalazł się na przygotowanej przez cyrkuł sanocki liście uczestników konspiracji^[5].

W 1860^[6] poślubił Felicję Józefę Truskolaską herbu Ślepowron^[2] (ur. 1840 w Markowcach, wnuczka Franciszka Truskolaskiego, córka Franciszka Truskolaskiego, siostra Kazimierza Truskolaskiego)^[7].

W drugiej połowie XIX wieku posiadał dobra ziemskie w Markowcach, wraz z tamtejszym dworem (wcześniej należące do rodziny Truskolaskich)^[8][9][10]. W latach 80. posiadał zarówno dobra w Markowcach, jak też w Dudyńcach^[11] (uprzednio należące do Leopoldyny Horodyńskiej^[12]). Kierował radą parafialną podczas budowy kościoła Wszystkich Świętych w Dudyńcach w latach 1871-1876, wraz z żoną przyczynili się do jego wyposażenia, w tym w 1883 ufundowali ołtarz świętego Walentego, co upamiętnia tablica fundacyjna przy nim ustanowiona^[13][14].

Z grupy większych posiadłości został wybrany do Rady c. k. powiatu brzozowskiego, której był na członkiem od około 1869 do około 1872, pełniąc funkcję członka wydziału powiatowego^{[15][16][17][18]}. Był członkiem C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Sanoku około 1870/1871^[19], następnie około 1870-1872 był członkiem C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Brzozowie^[20][21], po czym od około 1874 do około 1883 ponownie zasiadał w C. K. Powiatowej Komisji Szacunkowej w Sanoku^{[22][23][24][25][26][27][28][29]}. Z grupy większych posiadłości był wybierany na członka Rady c. k. powiatu sanockiego: w kadencji od około 1874 do około 1877, pełniąc funkcję członka wydziału powiatowego^[30][31][32], później był członkiem w kadencji od około 1881 do około 1884^[33][34][35] oraz ponownie w kadencji od około 1884 do 1888^{[36][37][38][39]}, podczas której w 1885 wybrany zastępcą prezesa (marszałka) wydziału powiatowego^[40][41].

Był czynnym członkiem C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego^{[42][43][44][45][46][47]}, należał do oddziału sanocko-lisko-brzozowsko-krośnieńskiego^{[48][49][50][51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][61][62][63]}, potem do oddziału sanocko-lisko-krośnieńskiego^[64][65]. Do końca życia pełnił funkcję detaksatora wydziału okręgowego w Sanoku Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego z siedzibą we Lwowie^{[66][67][68][69][70][71]}.

Był członkiem deputacji miasta Sanoka, która w 1880 spotkała się z podróżującym po Galicji cesarzem Austrii Franciszkiem Józefem I w Krakowie i we Lwowie^[72]. Był powszechnie szanowany za swoją działalność publiczną, pracowitość, która przyniosła mu majątek oraz za jednakowy stosunek do ludzi wszystkich stanów^[73][74]. Znany ze swojej religijności, co roku w okresie wielkiego postu wraz ze znajomymi udawał się na klauzurowe rekolekcje do ojców jezuitów w Starej Wsi^[73][74]. Zmarł nagle 6 czerwca 1888 w Markowcach w wieku 66 lat^{[74][75][76][73]}. Został pochowany na cmentarzu w Dudyńcach 8 czerwca 1888^[73]. Pogrzeb prowadził proboszcz z Jaćmierza, ks. Bronisław Stasicki, a nad grobem przemawiał wiceprezes Rady c. k. powiatu krośnieńskiego, Jan Trzecieski^[73].

Z żoną Felicją miał syna Stanisława (ur. 1861) i córkę Marię (ur. 1869)^[2][77][73]. Śmierć Romera nastąpiła niedługo przed planowanym na 9 czerwca 1888 ślubem jego córki ze Stanisławem Łepkowskim (synem Rafała, dyrektora Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego)^[73]. W późniejszych latach właścicielami Markowiec zostali Jachimowscy (w 1889 Kazimierz Jachimowski poślubił Marię Romer)^[9]. Jego żona Felicja zmarła w 1920 w Markowcach i została pochowana na cmentarzu w Niebieszczanach^[78].

Zobacz też

• Jerzy Bułharyn, Kajetan Dominikowski, Julian Goslar, Adolf Kern, Teofil Wojciech Ostaszewski, Antoni Radomski, Henryk Korybut Woroniecki – inni konspiratorzy na Sanocczyźnie w 1846

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 2. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1883, s. 1-799.