Hilarion (Alfiejew)

Hilarion
Иларион
Grigorij Alfiejew
Григо́рий Алфе́ев
metropolita budapeszteński i węgierski
Ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1966
Moskwa

metropolita budapeszteński i węgierski
Okres sprawowania

od 2022

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia moskiewska miejska

Nominacja biskupia

27 grudnia 2001

Chirotonia biskupia

14 stycznia 2002

Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 stycznia 2002

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Sobór Chrystusa Zbawiciela

Konsekrator

Aleksy II

Współkonsekratorzy

Juwenaliusz (Pojarkow), Cyryl (Gundiajew), Pitirim (Nieczajew), Teofan (Galinski), Aleksander (Mogilow), Arseniusz (Jepifanow), Nifon (Sajkali), Bazyli (Osborne), Aleksy (Frołow), Aleksander (Agrikow)

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Metropolita Hilarion (trzeci z prawej) w Senacie RP (2012)

Hilarion, imię świeckie Grigorij Walerijewicz Alfiejew, ros. Григорий Валериевич Алфеев (ur. 24 lipca 1966 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny, w latach 2009-2022 przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Patriarchatu Moskiewskiego, od 2022 metropolita budapeszteński i węgierski.

Życiorys

W 1984 ukończył średnią szkołę muzyczną im. Gniesinych w Moskwie w klasie kompozycji oraz w klasie skrzypiec[1]. Od 1984 do 1986 odbywał zasadniczą służbę wojskową[1]. Po jej zakończeniu wstąpił jako posłusznik do monasteru Świętego Ducha w Wilnie, gdzie 19 czerwca 1987 złożył przed jego namiestnikiem, archimandrytą Nikitą[2] wieczyste śluby zakonne z imieniem Hilarion[1]. 21 czerwca tego samego roku przyjął święcenia na hierodiakona z rąk arcybiskupa wileńskiego i litewskiego Wiktoryna[2], zaś 19 sierpnia tego samego roku – na hieromnicha[1].

Od 1988 do 1990 był proboszczem parafii św. Mikołaja w Telszach oraz parafii Smoleńskiej Ikony Matki Bożej w Kołajnach[1]. Rok później w trybie zaocznym ukończył moskiewskie seminarium duchowne[1]. W 1990 został proboszczem parafii Zwiastowania w Kownie. Rok później uzyskał w Moskiewskiej Akademii Duchownej tytuł kandydata nauk teologicznych. Przez dwa lata wykładał w moskiewskim seminarium i Akademii język grecki, teologię dogmatyczną, homiletykę oraz Nowy Testament[1]. W latach 1992–1993 był również wykładowcą patrologii na Rosyjskim Prawosławnym Uniwersytecie św. Jana Teologa oraz Nowego Testamentu w Instytucie Teologicznym św. Tichona[1].

W latach 1993–1995 kontynuował studia na uniwersytecie w Oxfordzie, gdzie obronił pracę doktorską z filozofii[1]. Po powrocie do Rosji do 1997 wykładał patrologię w seminariach w Smoleńsku i Kałudze, zaś od 1996 służył dodatkowo w cerkwi św. Katarzyny w Moskwie[1]. W 1999 otrzymał tytuł doktora nauk teologicznych w Instytucie św. Sergiusza w Paryżu[1].

14 stycznia 2002 w soborze Chrystusa Zbawiciela w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa kerczeńskiego, wikariusza eparchii suroskiej. Jeszcze w tym samym roku, 17 lipca, przeniesiono go na stanowisko przedstawiciela Patriarchatu Moskiewskiego przy europejskich organizacjach międzynarodowych, nadając mu równocześnie tytuł biskupa podolskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej[1]. Od 7 maja 2003 był biskupem wiedeńskim i austriackim oraz locum tenens eparchii budapeszteńskiej i węgierskiej[1].

31 marca 2009 został przewodniczącym Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych, otrzymując tytuł biskupa wołokołamskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej[1]. 20 kwietnia 2009 otrzymał godność arcybiskupa, zaś 1 lutego 2010 – metropolity[1]. Jest także proboszczem parafii przy cerkwi Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Moskwie[3].

W 2022 r. Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego odwołał go ze sprawowanego stanowiska przewodniczącego Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych i pozbawił stałego miejsca w Synodzie. Metropolita Hilarion został ordynariuszem eparchii budapeszteńskiej i węgierskiej[4].

Prace

  • Misterium wiary. Wprowadzenie do prawosławnej teologii dogmatycznej.
  • St Symeon the New Theologian and Orthodox Tradition (Oxford, 2000).
  • The Spiritual World of Isaac the Syrian (Kalamazoo, Michigan, 2000).
  • The Mystery of Faith. Introduction to the Teaching and Spirituality of the Orthodox Church (London, 2002).
  • Orthodox Witness Today (Geneva, 2006).
  • Le mystère de la foi. Introduction à la théologie dogma¬tique orthodoxe (Paris, 2001).
  • L’univers spirituel d’Isaac le Syrien (Bellefontaine, 2001).
  • Le mystère sacré de l’Eglise. Introduction à l’histoire et à la problématique des débats onomatodoxes (Fribourg, 2007).
  • Le Nom grand et glorieux. La vénération du Nom de Dieu et la prière de Jésus dans la tradition orthodoxe (Paris, 2007).
  • Le chantre de la lumière. Initiation à la spiritualité de saint Grégoire de Nazianze (Paris, 2007).
  • La gloria del Nome. L’opera dello schimonaco Ilarion e la controversia athonita sul Nome di Dio all’inizio dell XX secolo (Bose, 2002).
  • La forza dell’amore. L’universo spirituale di sant’Isacco il Syro (Bose, 2003).
  • Cristo Vincitore degli inferi (Bose, 2003).
  • Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Ο πνευματικός του κόσμος (Αθήνα, 2005).
  • Geheimnis des Glaubens. Einführung in die orthodoxe dogmatische Theologie (Freiburg Schweiz, 2003).
  • Hristos, biruitorul iadului. Pogorarea la iad in perspectiva ortodoxa. Traducere din limba engleza de Cristian Vajea (Bucureşti, 2007).
  • Таинство веры. Введение в православное догматическое богословие. М.-Клин: Изд-во Братства Святителя Тихона, 1996. Издание второе – Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2000. Издание третье – Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2004. Издание четвёртое – Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2005. Издание пятое – Санкт-Петербург: Библиополис, 2007.
  • Отцы и учители Церкви III века. Антология. Т. 1-2. М.: Круглый стол по религиозному образованию и диаконии, 1996.
  • Жизнь и учение св. Григория Богослова. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1998. Издание второе – СПб.: Алетейя, 2001. Издание третье – М.: Сретенский монастырь, 2007.
  • Духовный мир преподобного Исаака Сирина. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1998. Издание второе – СПб.: Алетейя, 2001. Издание третье – СПб.: Алетейя, 2005.
  • Преподобный Симеон Новый Богослов и православное Предание. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1998. Издание второе – СПб.: Алетейя, 2001. Издание третье – СПб.: Издательство Олега Абышко, 2008.
  • Преподобный Исаак Сирин. О божественных тайнах и о духовной жизни. Новооткрытые тексты. Перевод с сирийского. М.: Изд-во «Зачатьевский монастырь», 1998. Издание второе – СПб.: Алетейя, 2003. Издание третье – СПб.: Издательство Олега Абышко, 2006.
  • Преподобный Симеон Новый Богослов. Главы богословские, умозрительные и практические. Перевод с греческого. М.: Изд-во «Зачатьевский монастырь», 1998.
  • Восточные Отцы и учители Церкви IV века. Антология. Т. 1-3. М.: Круглый стол по религиозному образованию и диаконии, 1998—1999.
  • Ночь прошла, а день приблизился. Проповеди и беседы. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1999.
  • Православное богословие на рубеже эпох. Статьи, доклады. М.: Изд-во Крутицкого патриаршего подворья, 1999. Издание второе, дополненное – Киев: Дух i лiтера, 2002.
  • Преподобный Симеон Новый Богослов. «Прииди, Свет истинный». Избранные гимны в стихотворном переводе с греческого. СПб.: Алетейя, 2000. Издание второе – СПб.: Издательство Олега Абышко, 2008.
  • Восточные Отцы и учители Церкви V века. Антология. М.: Круглый стол по религиозному образованию и диаконии, 2000.
  • Христос – Победитель ада. Тема сошествия во ад в восточно-христианской традиции. СПб.: Алетейя, 2001. Издание второе – СПб.: Алетейя, 2005.
  • О молитве. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2001. Издание второе – Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2004.
  • Вы – свет мира. Беседы о христианской жизни. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2001. Издание второе – Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2004.
  • Человеческий лик Бога. Проповеди. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2001.
  • Преподобный Симеон Новый Богослов. Преподобный Никита Стифат. Аскетические произведения в новых переводах. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2001. Издание 2-е – СПб.: Издательство Олега Абышко, 2006.
  • Священная тайна Церкви. Введение в историю и проблематику имяславских споров. В двух томах. СПб.: Алетейя, 2002. Издание второе – СПб.: Издательство Олега Абышко, 2007.
  • Во что верят православные христиане. Катехизические беседы. Клин: Фонд «Христианская жизнь», 2004.
  • Православное свидетельство в современном мире. СПб: Издательство Олега Абышко, 2006.

Utwory muzyczne

  • Liturgia św. Jana Chryzostoma na chór mieszany (2006)
  • Całonocne czuwanie (Wsienoszcznoje Bdienije) na solistów i chór mieszany (2006)
  • Pasja według św. Mateusza na solistów (sopran, mezzosopran, tenor, baryton, bas), chór mieszany i orkiestrę (2006)
  • Oratorium na Boże Narodzenie na solistów (chłopiec, sopran, baryton, bas), chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (2007)
  • Memento na orkiestrę symfoniczną (2007)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Иларион, митрополит Волоколамский, председатель Отдела внешних церковных связей Московского Патриархата (Алфеев Григорий Валериевич). patriarchia.ru. [dostęp 2011-02-25]. (ros.).
  2. ↑ a b Митрополит Волоколамский Иларион и архиепископ Виленский и Литовский Иннокентий совершили в Вильнюсе Божественную литургию
  3. ↑ «Всех скорбящих Радость» иконы Божией Матери (Спаса Преображения) на Большой Ордынке храм
  4. ↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 7 июня 2022 года, Патриархия.ru [dostęp 2022-06-07] (ros.).

Linki zewnętrzne

Biskupi eparchii wiedeńskiej i austriackiej
  1. ↑ a b c locum tenens
Biskupi eparchii podolskiej
Wikariat podolski
Eparchia podolska

Media użyte na tej stronie

Patriarch Kirill I Senate of Poland.JPG
(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Metropolita Sawa, patriarcha Cyryl I i Marszałek Senatu Bogdan Borusewicz w Senacie RP
Митрополит Иларион на встрече с Ставросом Димасом.jpg
Autor: Υπουργείο Εξωτερικών, Licencja: CC BY-SA 2.0
Στις 12 Δεκεμβρίου 2011, ο Υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Δήμας είχε συνάντηση με το Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, Πρόεδρο του τμήματος των Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας.