Hilarion (Iwanow)

Hilarion

Iwan Iwanow
Metropolita kiustendołski
Kraj działania	Imperium Osmańskie
Data i miejsce urodzenia	1800 Gorni Czukali
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1884 Kiustendił
Metropolita kiustendołski
Okres sprawowania	1872–1884
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Egzarchat Bułgarski
Śluby zakonne	1819
Diakonat	ok. 1819
Chirotonia biskupia	1850

Hilarion, imię świeckie Iwan Iwanow (ur. 1800 w Gorni Czukali, zm. 31 stycznia 1884 w Kiustendile) – bułgarski biskup prawosławny.

Życiorys

Edukację podstawową odebrał w monasterze św. Mikołaja w Kypinowie w pobliżu Tyrnowa^[1], gdzie od dziesiątego roku życia był posłusznikiem^[2], a w wieku dziewiętnastu lat został postrzyżony na mnicha. Następnie wyświęcono go na hierodiakona. Służył w soborze w Tyrnowie; jako że eparchia tyrnowska była w tym czasie obsadzana wyłącznie biskupami narodowości greckiej, nauczył się języka greckiego. Przed 1849 został archimandrytą^[1], zaś w 1850 wyświęcono go na biskupa pomocniczego eparchii tyrnowskiej z tytułem biskupa aksiopolskiego. Ceremonia chirotonii miała miejsce w cerkwi św. Dymitra z Tesaloniki w Arbanasi^[2].

W 1852, wskutek próśb wiernych eparchii łoweckiej o przysłanie na miejscowa katedrę biskupa bułgarskiego, został mianowany ordynariuszem tejże administratury^[1]. Od 1856 był równocześnie biskupem tyrnowskim^[2]. Włączył się w nurt bułgarskiego odrodzenia narodowego i walki o restytucję autokefalicznej Cerkwi bułgarskiej^[1]. W 1860 poparł gest biskupa makariopolskiego Hilariona, który podczas Świętej Liturgii w dniu Paschy nie wymienił w odpowiednim momencie imienia patriarchy konstantynopolitańskiego i tym samym wypowiedział mu posłuszeństwo. Mimo tego w 1868 doszło do sporu między biskupem a wiernymi eparchii łoweckiej, w rezultacie czego Hilarion opuścił Łowecz i zamieszkał w Konstantynopolu^[2].

W 1870 rosyjski poseł Nikołaj Ignatjew przekonał sułtana Abdülaziza do wydania fermanu sankcjonującego utworzenie Egzarchatu Bułgarskiego (struktury autonomicznej podległej patriarsze Konstantynopola, a nie odrębnej Cerkwi) na ziemiach zamieszkanych przez ludność tej narodowości^[3]. Eparchia łowecka znalazła się w jego granicach^[4]. Podczas soboru, który ogłosił powstanie Egzarchatu, biskup Hilarion przewodniczył jego Tymczasowemu Synodowi, jako najstarszy chirotonią hierarcha^[2]. Dwa lata później został wybrany przez sobór cerkiewno-ludowy na egzarchę, jednak jego kandydatury nie zatwierdził sułtan^[1]. Według innego źródła Hilarion, z przyczyn politycznych i z powodu podeszłego wieku, sam odmówił przyjęcia urzędu, rezygnując równocześnie z katedry łoweckiej^[2]. Zwierzchnikiem egzarchatu został wybrany jako drugi metropolita widyński Antym^[5].

W czerwcu 1872 został metropolitą kiustendolskim i pozostał na tej katedrze do śmierci w 1884. Został pochowany w przedsionku soboru Zaśnięcia Matki Bożej w Kiustendole^[2].

Przypisy