Hilary Kossak

Hilary Kossak

major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1889 Lwów
Data śmierci	?
Przebieg służby
Lata służby	do 1932 i 1939
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce” Inspektorat Armii Nr IV 8 Pułk Ułanów 9 Pułk Ułanów
Stanowiska	oficer sztabu dowódca szwadronu zastępca dowódcy pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa kampania wrześniowa obrona Lwowa
Późniejsza praca	dyrektor zakładu zdrojowego
Odznaczenia

Hilary Wiktor Kossak (ur. 20 lipca 1889 we Lwowie, zm. ?) – doktor praw, major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 20 lipca 1889 we Lwowie, w rodzinie Leona^[1]. Ukończył studia na tamtejszym Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego, w marcu 1914 uzyskując tytuł naukowy doktora praw^[2].

Brał udział w I wojnie światowej jako oficer c. i k. armii. W grudniu 1914 został awansowany do stopnia porucznika rezerwy przy 1 pułku ułanów^[3]. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę wstąpił do Wojska Polskiego. Jako oficer Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w stopniu kapitana rozpoczął służbę Dowództwie Okręgu Generalnego „Kielce”, w którym od 8 maja 1920 był zastępcą szefa sztabu, a od 12 lipca 1920 pełnił funkcję szefa sztabu okręgu. 11 kwietnia 1921 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” na stanowisko szefa Wydziału IV^[4].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów jazdy^[5]. Ukończył III Kurs Doszkolenia od 2 listopada 1923 do 15 października 1924 w Wyższej Szkoły Wojennej. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Służąc w Inspektoracie Armii Nr IV był oficerem nadetatowym 8 pułku ułanów księcia Józefa Poniatowskiego. 14 października 1926 roku został przydzielony do składu osobowego inspektora armii generała dywizji Mieczysława Norwid-Neugebauera^[6]. 31 października 1927 roku został przeniesiony do 9 pułku Ułanów Małopolskich w Trembowli na stanowisko dowódcy szwadronu^[7][8]. Od stycznia 1929 roku pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 9 puł, a w lipcu tego roku został zatwierdzony na tym stanowisku^[9][10]. W styczniu 1931 roku został zwolniony ze stanowiska i oddany do dyspozycji szefa Sztabu Głównego z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego^[11]. Z dniem 31 maja 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Pod koniec lat 30. pełnił funkcję dyrektora zarządu zdrojowego w Morszynie^[12][13].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 podczas kampanii wrześniowej pełnił funkcję zastępcy szefa sztabu (kwatermistrza) w Dowództwie Grupy obrony Lwowa.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[14]
• Złoty Krzyż Zasługi (24 maja 1929)^[15]
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
• Krzyż Kawalerski Orderu Kambodży

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].