Himerios

Himerios (Ἱμέριος; ur. ok. 310, zm. ok. 390[1]) – grecki sofista i retor.

Pochodził z Prusy w Bitynii[2][1]. Studiował w Atenach, gdzie spędził później większość życia jako nauczyciel retoryki. Wśród jego uczniów znajdowali się Grzegorz z Nazjanzu i Bazyli Wielki[1]. Przyjaźnił się z cesarzem Julianem Apostatą, przez pewien czas był jego sekretarzem[2].

Była autorem 80 mów, z których Focjusz czytał 72[1]. Do czasów współczesnych w całości zachowały się 24 oraz wyciągi z 10[1][3]. Znajdują się wśród nich deklamacje, mowy okolicznościowe, pochwały miast i dostojników cesarskich oraz mowy szkolne[3]. Można w nich odnaleźć parafrazowane prozą fragmenty ód Alkajosa, Safony i Anakreonta[3]. Mowy Himeriosa noszą wpływ stylu azjanickiego[3], przeładowane są sztucznymi ozdobnikami retorycznymi[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e The Oxford Classical Dictionary. edited by Simon Hornblower, Antony Spawforth, Esther Eidinow. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 685. ISBN 978-0-19-954556-8.
  2. ↑ a b c Mała encyklopedia kultury antycznej. red. Zdzisław Piszczek. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 321. ISBN 83-01-03529-3.
  3. ↑ a b c d Stanisław Stabryła: Historia literatury starożytnej Grecji i Rzymu. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 207.