Hinzert

Ten artykuł od 2022-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hinzert

SS-Sonderlager Hinzert

Typ	obóz koncentracyjny
Odpowiedzialny	III Rzesza
Rozpoczęcie działalności	1939
Zakończenie działalności	3 marca 1945
Terytorium	III Rzesza
Miejsce	Hinzert-Pölert
Liczba podobozów	20
Liczba więźniów	~ 13 600
Narodowość więźniów	Francuzi, Holendrzy, Luksemburczycy
Liczba ofiar	~ 1000
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Hinzert
49,6989°N 6,8928°E/49,698890 6,892780

Obóz koncentracyjny Hinzert

Konzentrationslager Hinzert, SS-Sonderlager Hinzert (także: Polizeihaft- und Erziehungslagers Hinzert, Durchgangslager für Häftlinge Hinzert, Arbeitserziehungslager Hinzert, Eindeutschungslager Hinzert) – niemiecki obóz koncentracyjny położony w Nadrenii-Palatynacie w Niemczech w pobliżu miejscowości Hinzert-Pölert, istniejący w latach 1939–1945.

Historia obozu

Obóz został założony w 1939, jako niewielki obóz mogący przetrzymać średnio około 800 więźniów. Przetrzymywał średnio około 1200–1500. Posiadał wiele funkcji. Zwłaszcza po ataku III Rzeszy na Holandię, Belgię, Luksemburg i Francję stał się ważnym obozem tranzytowym dla więźniów z tych krajów.

Od 1942 był używany przez Gestapo jako specjalny obóz dla więźniów z Luksemburga i Trewiru. Posiadał około 20 podobozów i zewnętrznych komand. Nie posiadał komory gazowej.

Komendantami obozu byli:

• SS-Obersturmbannführer Hermann Pister (9 października 1939 – 21 grudnia 1941)
• SS-Sturmbannführer Egon Zill (21 grudnia 1941 – 23 kwietnia 1942)
• SS-Hauptsturmführer Paul Sporrenberg (23 kwietnia 1942 – 21 listopada 1944)

21 listopada 1944 obóz stał się podobozem KL Buchenwald. 3 marca został opuszczony, więźniowie wyprowadzeni w marszu śmierci w kierunku Hesji. W kwietniu na teren obozu wkroczyła armia amerykańska.

Więźniowie i ofiary

Praca więźniów polegała na konstrukcjach autostrad, na utrzymywaniu lotnisk oraz osuszaniu bagien i pracach leśnych. Pełną liczbę więźniów ocenia się na około 13 600 osób. Wielu z nich było spoza terenów Niemiec. 1599 osób pochodziło z Luksemburga. W obozie tym znajdowali się również Francuzi – więźniowie Nacht und Nebel, a także jeńcy wojenni z Armii Czerwonej. Liczbę ofiar ocenia się na co najmniej trzysta osób.

Dzieje powojenne

Dużą rolę w upamiętnieniu odegrały środowiska byłych więźniów z Luksemburga. Aktualne miejsce pamięci powstało na przełomie lat 80. i 90. XX wieku. Pełni również funkcje archiwalne, muzealne i edukacyjne.

Linki zewnętrzne

• Muzeum – Miejsce Pamięci (niem.)