Hiob (Tywoniuk)

Hiob
Dmytro Tywoniuk
Metropolita czelabiński i złatoustowski
Ilustracja
Kraj działaniaRosja
Data i miejsce urodzenia6 listopada 1938
Poczajów
Data i miejsce śmierci1 grudnia 2020
Moskwa
Miejsce pochówkuŁawra Poczajowska
Metropolita czelabiński i złatoustowski
Okres sprawowania2000–2011
Wyznanieprawosławne
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne20 czerwca 1968
Diakonat1969
Prezbiterat1 czerwca 1969
Chirotonia biskupia3 stycznia 1975
Sukcesja apostolska
Data konsekracji3 stycznia 1975
KonsekratorPimen
WspółkonsekratorzyFilaret (Denysenko), Juwenaliusz (Pojarkow), Pitirim (Nieczajew), Włodzimierz (Sabodan), Serapion (Fadiejew), Chryzostom (Martiszkin)

Hiob, imię świeckie Dmitrij Jakowlewicz Tywoniuk, ros. Дмитрий Яковлевич Тывонюк, Dmytro Jakowycz Tywoniuk, ukr.  Дмитро Якович Тивонюк (ur. 6 listopada 1938 w Poczajowie, zm. 1 grudnia 2020 w Moskwie[1]) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po zakończeniu szkoły podstawowej został posłusznikiem w ławrze Poczajowskiej, z której został przeniesiony do klasztoru Trójcy Świętej w Bałcie. W 1957 rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Kijowie. Był zmuszony przerwać ją z powodu obowiązku służby wojskowej; dyplom seminarium otrzymał w analogicznej placówce w Odessie. W 1967, kontynuując wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej, został posłusznikiem w ławrze Troicko-Siergijewskiej. 20 czerwca 1968 złożył śluby wieczyste, przyjmując imię zakonne Hiob na cześć św. Hioba Poczajowskiego. W 1969 uzyskał dyplom kandydata teologii, zaś metropolita kruticki i kołomieński Pimen wyświęcił go na diakona, zaś 1 czerwca na hieromnicha. Hieromnich Hiob został skierowany do parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Czycie. W 1974 otrzymał godność ihumena. Ukończył również studia doktoranckie w dziedzinie teologii. 26 grudnia 1974 został archimandrytą[2].

3 stycznia 1975 miała miejsce jego chirotonia na biskupa zarajskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W uroczystości wzięli udział patriarcha Pimen, metropolici: kijowski i halicki, egzarcha Ukrainy Filaret, tulski i bielowski Juwenaliusz, arcybiskupi wołokołamski Pitirim i dmitrowski Włodzimierz oraz biskupi podolski Serapion oraz kurski i biełgorodzki Chryzostom. Jako biskup zarajski biskup Hiob został zwierzchnikiem patriarszych parafii w Kanadzie i tymczasowo patriarszych parafii w Stanach Zjednoczonych. Funkcję tę spełniał do czerwca 1976. 30 listopada 1988 wyznaczony na arcybiskupa kostromskiego i galickiego. Po roku został przeniesiony do eparchii żytomierskiej i owruckiej, zaś w 1996 – do eparchii czelabińskiej i złatoustowskiej. 25 lutego 2000 otrzymał godność metropolity[2].

Jako arcybiskup żytomierski i owrucki był jednym z hierarchów, którzy przyczynili się do odsunięcia metropolity Filareta (Denysenki) z metropolii kijowskiej, a następnie do jego zawieszenia w stanie duchownym[3].

W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go w stan spoczynku, podając jako przyczynę jego zły stan zdrowia. Jako miejsce stałego pobytu hierarchy wyznaczono Moskwę[4]. Emerytowany hierarcha rezydował przy cerkwi Złożenia Szaty Chrystusa Zbawiciela w Moskwie[1].

Zmarł w 2020 r. wskutek powikłań spowodowanych COVID-19[1]. Pochowany na cmentarzu ławry Poczajowskiej[5].

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Iov (tivonuk).jpg
Hiob, metropolitan of Chelabinsk and Zlatoust