Hiperkalciuria

Hiperkalciuria – stan chorobowy, polegający na zwiększonym wydalaniu wapnia z moczem (powyżej 300 mg/dobę u mężczyzn i powyżej 250 mg u kobiet[1]).

Przewlekła hiperkalciuria może prowadzić do kamicy moczowej (występuje w 30-60% przypadków[2]), nefrokalcynozy i zaburzenia wydalniczej funkcji nerek.

Etiopatogeneza

Wydalanie wapnia z moczem zależy od rodzaju stosowanej diety - nadmiar sodu jest istotnym czynnikiem zwiększającym kalciurię .

Czynniki mające wpływ na kalciurię:

  • wpływ leków
  • nadczynność przytarczyc
  • długotrwałe unieruchomienie
  • przerzuty nowotworowe do kości
  • hiperkalciuria idiopatyczna - jest rozpoznawana gdy, stwierdza się hiperkalciurię u osoby stosującej dietę o standardowej ilości produktów mlecznych, z prawidłową funkcją nerek, bez zaburzeń stężenia wapnia, fosforu i magnezu w surowicy, bez rozpoznania kwasicy kanalikowej i schorzeń endokrynologicznych
  • czynniki dietetyczne
    • nadmierne spożycie sodu
    • zwiększone spożycie białka zwierzęcego
    • nadmierne spożycie alkoholu
    • zwiększone spożycie cukrów prostych

Rodzaje

  • hiperkalciuria absorpcyjna
  • hiperkalciuria nerkowa
  • hiperkalciuria resorpcyjna

Diagnostyka

  • dobowa zbiórka moczu na zawartość wapnia
  • wskaźnik wapniowo-kreatyninowy (UCa/Cr)

Leczenie

Leczenie hiperkalciurii jest leczeniem przyczynowym. W leczeniu objawowym hiperkalciurii nerkowej stosuje się najczęściej hydrochlorotiazyd z suplementacją potasu.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Choroby wewnętrzne Stan wiedzy na rok 2011. Pod redakcją prof. dr. hab. Andrzeja Szczeklika. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2011, s. 1429. ISBN 978-83-7430-288-3.
  2. ↑ Choroby wewnętrzne Stan wiedzy na rok 2011. Pod redakcją prof. dr. hab. Andrzeja Szczeklika. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2011, s. 1427. ISBN 978-83-7430-288-3.

Bibliografia

  • Anna Kamińska, Iwona Bieroza Hiperkalciuria – najczęstsze zaburzenie metaboliczne u dzieci z kamicą nerkową, Nowa Pediatria 2/2011, s. 49-52