Hipolit Błotnicki

Hipolit Błotnicki (ur. 1792 w Tulczynie, zm. 24 lutego 1886 w Paryżu[1]) – polski literat, poeta i tłumacz[1].

Życiorys

Syn Ignacego i N. Terleckiej[2]. Kształcił się na Uniwersytecie Wileńskim[3]. Był guwernerem Juliusza Słowackiego oraz nauczycielem synów Adama Jerzego Czartoryskiego[1], a także jego doradcą i archiwistą[3][4] – najpierw w Puławach, a następnie na emigracji[4]. Uczestniczył w powstaniu listopadowym[1]. Od 1831 roku przebywał na emigracji w Paryżu[3]. W 1833 roku był jednym ze współorganizatorów Związku Jedności Narodowej[1]. Założył Towarzystwo Dobroczynności Dam Polskich i był działaczem Towarzystwa Literackiego[4].

Tworzył wiersze i utwory satyryczne[1]. W 1822 przetłumaczył Wikarego Wakelfiedzkiego Goldsmitha[2]. Zmarł 24 lutego 1886 roku w Paryżu i został pochowany na cmentarzu w Montmorency[5].

Został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari[5].

Przypisy

  1. a b c d e f Błotnicki Hipolit, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-02-19].
  2. a b „Ilustrowana Encyklopedia Powszechna Orgelbranda” (1898–1904), tom 2, s. 545.
  3. a b c Zofia Wójcicka, Hipolit Błotnicki o Adamie Mickiewiczu (w „Dzienniku” z lat 1832–1855), „Pamiętnik Literacki”, LXXI (71/1), 1980, s. 209–236, ISSN 0031-0514.
  4. a b c Hipolit Błotnicki – preceptor potomków Adama Jerzego Czartoryskiego, Repozytorium UJ, 2019 [dostęp 2021-02-19].
  5. a b Hipolit Błotnicki, dlibra.mnk.pl [dostęp 2021-02-19].

Bibliografia

  • „Ilustrowana Encyklopedia Powszechna Orgelbranda” (1898–1904), tom 2, s. 545

Linki zewnętrzne