Hipolit Gliwic

Hipolit Gliwic
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1878 ; Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1943 ; Warszawa, Polska pod okupacją, III Rzeszy
	Minister przemysłu i handlu
Okres	od 15 maja 1926; do 8 czerwca 1926
Poprzednik	Stanisław Osiecki
Następca	Eugeniusz Kwiatkowski
	Odznaczenia

Grób Hipolita Gliwica na cmentarzu Powązkowskim

Hipolit Jan Gliwic (ur. 23 marca 1878 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 1943 tamże) – ekonomista, inżynier górnik i działacz gospodarczy, mason, senator II kadencji w II RP, wicemarszałek Senatu^[1].

Życiorys

Po ukończeniu (ze złotym medalem) szkoły średniej w Warszawie uzyskał w 1901 stopień kandydata nauk matematycznych na uniwersytecie w Odessie. Studia kontynuował w Instytucie Górniczym w Petersburgu, uzyskując w 1906 tytuł inżyniera górnictwa. W Instytucie był od 1907 asystentem, od 1909 docentem. Podczas studiów należał do PPS. W czasie rewolucji 1905 roku aresztowany i za przewożenie broni osadzony na krótko w więzieniu na Krestach w Petersburgu.

W 1917 roku był członkiem Polskiego Komitetu Demokratycznego w Piotrogrodzie^[2].

W 1918 doradca handlowy przedstawicielstwa Rady Regencyjnej w Rosji Sowieckiej. Po odzyskaniu niepodległości związał się ze sferami wielkiego przemysłu, wchodził do władz wielu firm. Od 1920 delegat Ministerstwa Skarbu, radca handlowy Poselstwa Polskiego w Paryżu, od 1922 pierwszy radca, od 1924 radca legislacyjny, w 1925 chargé d’affaires ambasady polskiej w Waszyngtonie. W 1925–26 dyrektor departamentu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W 1926 krótko minister przemysłu i handlu w rządzie Kazimierza Bartla – symbolicznie wyraził poparcie dla Józefa Piłsudskiego po przewrocie majowym.

W latach 1928–1930 senator RP z listy BBWR, wybrany w województwie białostockim^[3], wicemarszałek Senatu, przewodniczący Komisji Skarbowo-Budżetowej Senatu^[4]. Przedstawiciel Polski w Lidze Narodów i na międzynarodowych konferencjach ekonomicznych.

Znawca problematyki bankowej, dyrektor wielu przedsiębiorstw górniczo-hutniczych w przedrewolucyjnej Rosji i w niepodległej Polsce. Jeden z ważniejszych przedstawicieli polskich sfer gospodarczych. Współorganizator koncernu Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych z siedzibą w Katowicach, członek rady nadzorczej Banku Handlowego S.A. w Warszawie. Od 1928 profesor WWP w Warszawie (1935–1939 dziekan Wydziału Polityczno-Społecznego, od 1936 kierował studium migracyjno-kolonialnym). Od 1931 wykładowca ekonomii w Studium Dyplomatycznym na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.

W czasie II wojny światowej pozostał w okupowanym kraju. Współpracownik Delegatury Rządu RP na Kraj – opracowywał problematykę likwidacji gospodarczych skutków wojny. Aresztowany przez Niemców 9 kwietnia 1943, zmarł nazajutrz na Pawiaku zażywając truciznę. Został pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera 241-4-20)^[5].

Wolnomularz, członek Polskiej Rady Najwyższej 33 stopnia i Najwyższej Kapituły^[6].

Odznaczenia

Prace

Hipolit Gliwic, Ewolucja syndykatów t. 1–2 Warszawa 1916,
Hipolit Gliwic, Podstawy ekonomiki światowej t. 1–3 Warszawa 1926–1938.

Przypisy

↑ Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom II: E–J, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2000, ISBN 83-7059-479-4.
↑ Henryk Bartoszewicz, Polskie ugrupowania polityczne w Rosji wobec problemu niepodległości Rzeczypospolitej (luty–listopad 1917 roku), w: Mazowieckie Studia Humanistyczne, Nr 5/1, 1999, s. 49–50.
↑ Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 250.
↑ Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 208.
↑ Cmentarz Stare Powązki: HIPOLIT GLIWIC, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-05] .
↑ Tadeusz Gliwic (Hipolit Matada) 14 VIII 1907 – 10 V 1994 (syn Hipolita), arsregia.pl [dostęp 23 marca 2009].
↑ ^a ^b Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 207.

Bibliografia, literatura, linki

Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I
Gliwic Hipolit – biogram w bazie Sejmu RP

Linki zewnętrzne

Publikacje Hipolita Gliwica w bibliotece Polona

[1] Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom II: E–J, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2000, ISBN 83-7059-479-4.

[2] Henryk Bartoszewicz, Polskie ugrupowania polityczne w Rosji wobec problemu niepodległości Rzeczypospolitej (luty–listopad 1917 roku), w: Mazowieckie Studia Humanistyczne, Nr 5/1, 1999, s. 49–50.

[3] Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 250.

[4] Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 208.

[5] Cmentarz Stare Powązki: HIPOLIT GLIWIC, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-05] .

[6] Tadeusz Gliwic (Hipolit Matada) 14 VIII 1907 – 10 V 1994 (syn Hipolita), arsregia.pl [dostęp 23 marca 2009].

[sl-7] Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 207.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne