Hipolit Gliwic

Hipolit Gliwic
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1878
Warszawa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1943
Warszawa, Polska pod okupacją, III Rzeszy

Minister przemysłu i handlu
Okres

od 15 maja 1926
do 8 czerwca 1926

Poprzednik

Stanisław Osiecki

Następca

Eugeniusz Kwiatkowski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Lwa Białego II Klasy (Czechosłowacja)
Grób Hipolita Gliwica na cmentarzu Powązkowskim

Hipolit Jan Gliwic (ur. 23 marca 1878 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 1943 tamże) – ekonomista, inżynier górnik i działacz gospodarczy, mason, senator II kadencji w II RP, wicemarszałek Senatu[1].

Życiorys

Po ukończeniu (ze złotym medalem) szkoły średniej w Warszawie uzyskał w 1901 stopień kandydata nauk matematycznych na uniwersytecie w Odessie. Studia kontynuował w Instytucie Górniczym w Petersburgu, uzyskując w 1906 tytuł inżyniera górnictwa. W Instytucie był od 1907 asystentem, od 1909 docentem. Podczas studiów należał do PPS. W czasie rewolucji 1905 roku aresztowany i za przewożenie broni osadzony na krótko w więzieniu na Krestach w Petersburgu.

W 1917 roku był członkiem Polskiego Komitetu Demokratycznego w Piotrogrodzie[2].

W 1918 doradca handlowy przedstawicielstwa Rady Regencyjnej w Rosji Sowieckiej. Po odzyskaniu niepodległości związał się ze sferami wielkiego przemysłu, wchodził do władz wielu firm. Od 1920 delegat Ministerstwa Skarbu, radca handlowy Poselstwa Polskiego w Paryżu, od 1922 pierwszy radca, od 1924 radca legislacyjny, w 1925 chargé d’affaires ambasady polskiej w Waszyngtonie. W 1925–26 dyrektor departamentu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W 1926 krótko minister przemysłu i handlu w rządzie Kazimierza Bartla – symbolicznie wyraził poparcie dla Józefa Piłsudskiego po przewrocie majowym.

W latach 1928–1930 senator RP z listy BBWR, wybrany w województwie białostockim[3], wicemarszałek Senatu, przewodniczący Komisji Skarbowo-Budżetowej Senatu[4]. Przedstawiciel Polski w Lidze Narodów i na międzynarodowych konferencjach ekonomicznych.

Znawca problematyki bankowej, dyrektor wielu przedsiębiorstw górniczo-hutniczych w przedrewolucyjnej Rosji i w niepodległej Polsce. Jeden z ważniejszych przedstawicieli polskich sfer gospodarczych. Współorganizator koncernu Wspólnota Interesów Górniczo-Hutniczych z siedzibą w Katowicach, członek rady nadzorczej Banku Handlowego S.A. w Warszawie. Od 1928 profesor WWP w Warszawie (1935–1939 dziekan Wydziału Polityczno-Społecznego, od 1936 kierował studium migracyjno-kolonialnym). Od 1931 wykładowca ekonomii w Studium Dyplomatycznym na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.

W czasie II wojny światowej pozostał w okupowanym kraju. Współpracownik Delegatury Rządu RP na Kraj – opracowywał problematykę likwidacji gospodarczych skutków wojny. Aresztowany przez Niemców 9 kwietnia 1943, zmarł nazajutrz na Pawiaku zażywając truciznę. Został pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera 241-4-20)[5].

Wolnomularz, członek Polskiej Rady Najwyższej 33 stopnia i Najwyższej Kapituły[6].

Odznaczenia

Prace

  • Hipolit Gliwic, Ewolucja syndykatów t. 1–2 Warszawa 1916,
  • Hipolit Gliwic, Podstawy ekonomiki światowej t. 1–3 Warszawa 1926–1938.

Przypisy

  1. Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny, tom II: E–J, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2000, ISBN 83-7059-479-4.
  2. Henryk Bartoszewicz, Polskie ugrupowania polityczne w Rosji wobec problemu niepodległości Rzeczypospolitej (luty–listopad 1917 roku), w: Mazowieckie Studia Humanistyczne, Nr 5/1, 1999, s. 49–50.
  3. Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 250.
  4. Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, Poznań 1928, s. 208.
  5. Cmentarz Stare Powązki: HIPOLIT GLIWIC, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-05].
  6. Tadeusz Gliwic (Hipolit Matada) 14 VIII 1907 – 10 V 1994 (syn Hipolita), arsregia.pl [dostęp 23 marca 2009].
  7. a b Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 207.

Bibliografia, literatura, linki

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Godło II Rzeczypospolitej.png
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Hipolit Gliwic - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Hipolita Gliwica na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 241, rząd 4, grób 20)
Kazimierz Bartel.jpg
Kazimierz Bartel, Primer Minister of Poland
TCH Rad Bileho Lva 2 tridy (pre1990) BAR.svg
Baretka: Order Białego Lwa II Klasy – Czechosłowacja (przed 1990).
Hipolit Gliwic.PNG
Hipolit Gliwic