Hiram Maxim
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1840 Sangerville, Maine | |
| Data i miejsce śmierci | 24 listopada 1916 Londyn | |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz West Norwood | |
| Zawód, zajęcie | wynalazca | |
| Dzieci | Hiram Percy Maxim | |
| Krewni i powinowaci | Hudson Maxim (brat) | |
Sir Hiram Stevens Maxim (ur. 5 lutego 1840 w Sangerville w stanie Maine, zm. 24 listopada 1916 w Londynie) – wynalazca i przedsiębiorca amerykańskiego pochodzenia[1], w 1880 roku wyemigrował do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii[1]. Za swe dokonania wyróżniony w 1901 roku tytułem szlacheckim przez królową Wiktorię.
Życiorys
Przebywając w Stanach Zjednoczonych zgłosił w Urzędzie Patentowym szereg projektów dotyczących urządzeń do wytwarzania gazu świetlnego[1]. W 1881 roku objął w Anglii stanowisko dyrektora firmy Vickers Sons and Maxim, w której zajął się konstruowaniem broni automatycznej[1]. Pracował nad karabinem, w którym automatyka była uruchamiana za pomocą odrzutu całej broni. Jednak wyniki jego prac nie były zadowalające.
Zaprojektował 37 mm armatkę automatyczną[1]. Przez wiele lat armatka ta znajdowała się na wyposażeniu floty brytyjskiej[1]. Zmniejszył proporcjonalnie wymiary jej mechanizmów i w 1883 roku opracował projekt, a w 1884 roku prototyp 11,43 mm karabinu maszynowego[2][1]. Działał on na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, a ryglowany był za pomocą dużego haka związanego z zamkiem[1]. Zasilany z taśmy o pojemności 333 nabojów lub magazynka bębnowego o pojemności 96 nabojów[1]. Po wprowadzeniu ulepszeń karabin został w 1891 roku przyjęty do uzbrojenia piechoty brytyjskiej[1]. W ciągu kilkunastu lat udoskonalał swój karabin, a niektóre rozwiązania należały do pionierskich, m.in. wodne chłodzenie lufy, zasilanie z taśmy parcianej, hydrauliczny regulator szybkostrzelności[1].
Jego najbardziej znane modele to niemieckie Maxim MG 08 i MG 08/15, rosyjski Maxim wz. 1910 i brytyjski Vickers[1]. Hiram Maxim opracował również szereg technologii produkcji nowych gatunków prochu bezdymnego i materiałów kruszących[1]. Skonstruował karabinowe tłumiki dźwięku i płomieni oraz opracował kilka projektów samolotów z silnikiem parowym[1].
Maxim w 1888 roku założył w Cesarstwie Niemieckim wspólnie ze szwedzkim fabrykantem i konstruktorem Thorstenem Nordenfeltem zakład, który produkował szybkostrzelne działka i karabiny maszynowe[1].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 137. ISBN 83-86028-01-7.