Hiroya Saitō

Hiroya Saitō

Data i miejsce urodzenia	1 września 1970 Yoichi
Klub	Snow Brand Milk
Reprezentacja	Japonia
Debiut w PŚ	14 grudnia 1991, Sapporo (44. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	30 grudnia 1993, Oberstdorf (20. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	17 grudnia 1995, Chamonix (1. miejsce)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie Złoto 1998 Nagano Skocznia K-120 drużynowo Mistrzostwa świata Srebro 1995 Thunder Bay Skocznia K-90 indywidualnie Srebro 1997 Trondheim Skocznia K-120 drużynowo Brąz 1995 Thunder Bay Skocznia K-120 drużynowo Turniej Nordycki 3. miejsce 1998

Hiroya Saitō (斉藤浩哉, Saitō Hiroya, ur. 1 września 1970 w Yoichi, Hokkaido) – japoński skoczek narciarski, złoty medalista olimpijski oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Przebieg kariery

Pierwszy w karierze skok oddał w 1980. W Pucharze Świata zadebiutował 14 grudnia 1991 na normalnej skoczni w Sapporo, gdzie zajął 44. miejsce. W sezonie 1991/1992 wystąpił jeszcze tylko raz, podczas drugiego konkursu w Sapporo, w którym także nie zdobył punktów, wobec czego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1992/1993 wystartował w czterech konkursach, w tym 5 grudnia 1992 w Falun, gdzie po raz pierwszy wystąpił w zawodach PŚ poza granicami ojczyzny.

Rywalizację w sezonie 1993/1994 zaczął dopiero od 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Podczas pierwszego konkursu, 30 grudnia 1993 w Oberstdorfie zdobył swoje pierwsze w karierze punkty PŚ za zajęcie 20. miejsca. W Garmisch-Partenkirchen zakończył rywalizację już po pierwszej serii, zajmując 51. miejsce. Następnie był szesnasty w Innsbrucku, a w Bischofshofen uplasował się na 23. pozycji, co dało mu dwudzieste miejsce w klasyfikacji końcowej. Najlepszy wynik sezonu uzyskał 23 stycznia w Sapporo, gdzie był piętnasty. W marcu 1994 roku Hiroya wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie zajął 32. miejsce. Sezon zakończył na 42. pozycji w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1994/1995 zaczął od zajęcia 46. miejsca w Planicy (11 grudnia 1994), a 21 stycznia 1995 na skoczni Miyanomori w Sapporo po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując miejsce szóste. Punktował następnie w trzech kolejnych konkursach rozgrywanych w Finlandii, ale już w konkursach w Falun, w dniach 4 i 5 lutego 1995 odpadał z konkursu po pierwszej serii. 8 lutego w Lillehammer był dziewiąty, cztery dni później w Oslo znowu nie zdobył punktów, zajmując 39. miejsce. Ostatnimi konkursami PŚ przed mistrzostwami świata w Thunder Bay były zawody w Vikersund, gdzie Japończyk zajmował miejsca na początku trzeciej dziesiątki. Na mistrzostwach Saitō zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, ustępując tylko swemu rodakowi Takanobu Okabe, a wyprzedzając Fina Mikę Laitinena. Zdobył tym samym indywidualny medal mistrzostw świata zanim zdołał stanąć na podium zawodów Pucharu Świata. Był to jego największy sukces indywidualny. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z Okabe, Naokim Yasuzakim i Jin’yą Nishikatą zdobył ponadto brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Hiroya nie wystartował. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 27. miejsce.

Pierwsze miejsce na podium zawodów pucharowych, i zarazem pierwsze zwycięstwo, odniósł w pierwszej części sezonu 1995/1996. Miało to miejsce 17 grudnia 1995 w Chamonix, gdzie z wyraźną przewagą zwyciężył przed Finem Ari-Pekką Nikkolą i innym Japończykiem – Masahiko Haradą. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu, a trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce zawodów. W 44. Turnieju Czterech Skoczni był kolejno ósmy w Oberstdorfie, czternasty w Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz ósmy w Bischofshofen. W efekcie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej, tracąc do trzeciego Reinharda Schwarzenbergera zaledwie 0,2 punktu. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął ósme miejsce.

Sezon 1996/1997 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Lillehammer (30 listopada 1996), plasując się za Dieterem Thomą i Kristianem Brendenem. W pięciu kolejnych konkursach plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Piąte miejsca w Oberstdorfie i Ga-Pa, dziesiąte w Innsbrucku i czwarte w Bischofshofen dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni. Piąty był także w obu konkursach w Engelbergu, a w dwóch konkursach w Sapporo był dziewiąty. W zawodach w Hakubie po raz pierwszy w tym sezonie znalazł się poza dziesiątką, zajmując 16. miejsce. Jednak już podczas konkursów w Willingen wrócił do ścisłej czołówki, 1 lutego 1997 zajmując szóste miejsce, a dzień później zwyciężył. Było to ostatnie zwycięstwo w karierze Saitō. Podczas zawodów w lotach w Tauplitz plasował się w połowie drugiej dziesiątki. Na mistrzostwach świata w Trondheim indywidualnie zajął najpierw ósme miejsce na normalnej skoczni, a następnie był 11. na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym wraz z Kazuyoshim Funakim, Takanobu Okabe i Masahiko Haradą wywalczył srebrny medal, ulegając tylko reprezentantom Finlandii. Po mistrzostwach zajął 43. miejsce w Lahti i 45. miejsce w Kuopio. 12 marca 1997 w Falun był trzeci za Primožem Peterką oraz Dieterem Thomą. Również trzy dni później, w Oslo stanął na podium, tym razem zajmując drugie miejsce za Funakim. Na zakończenie sezonu w Planicy zajął 11. i 12. miejsce w lotach. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był piąty.

Piąte miejsce w klasyfikacji generalnej zajął także w sezonie 1997/1998. Ośmiokrotnie stawał na podium, w tym trzy razy był drugi, a pięć razy trzeci. Był między innymi drugi w Oberstdorfie i trzeci w Ga-Pa. W pozostałych konkursach 46. Turnieju Czterech Skoczni był dziesiąty w Innsbrucku, a w Bischofshofen zajął 35. miejsce, co dało mu trzynastą pozycję w klasyfikacji końcowej. 11 stycznia 1998 w Ramsau Japończycy zajęli wszystkie miejsca na podium: wygrał Funaki, drugi był Harada, a trzeci Saitō. Następnie podczas zawodów w Zakopanem zajął najpierw 21. miejsce, a drugiego dnia był czwarty. 5 lutego 1998 w Sapporo zajął 36. miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano indywidualnie był dziewiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie, po skoku na 100,0 m zajął 47. miejsce, kończąc rywalizację już po pierwszej kolejce. W konkursie drużynowym razem z Funakim, Haradą i Okabe zdobył złoty medal. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu zdobywał punkty, przy czym 1 marca w Vikersund był drugi, 4 marca w Kuopio i 11 marca w Falun trzeci. Zaowocowało to zajęciem trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej drugiej edycji Turnieju Nordyckiego. Także na zakończenie cyklu w Planicy najpierw 21 marca był drugi, a następnego dnia trzeci.

W sezonie 1998/1999 nie udało mu się już stanąć na podium zawodów pucharowych. Po nieudanych startach na początku cyklu – 42. i 48. miejsce w Lillehammer, punktował w większości konkursów, w których wystartował. Najlepszy wynik osiągnął w Sapporo 23 stycznia 1999, gdzie był piąty. Następnego dnia zajął 29. miejsce i był to jego ostatni start w tym sezonie. Poza tym wziął udział w konkursie indywidualnym na dużej skoczni podczas mistrzostw świata w Ramsau w lutym 1999, gdzie zajął dziewiąte miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. W sezonie 1999/2000 dopiero 23 stycznia 2000 w Sapporo znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując trzecie miejsce za Martinem Schmittem i Janim Soininenem. Było to równocześnie ostatnie podium w karierze Saitō. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie plasował się w czołówce: 10 marca w Trondheim był ósmy, a dwa dni później w Oslo dziesiąty. Dało mu to dwudzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 uplasował się na 37. pozycji.

Ani razu nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata w sezonie 2000/2001. W sezonie 2001/2002 pojawił się tylko w dwóch japońskich konkursach: w Hakubie 24 stycznia 2002 oraz dwa dni później w Sapporo, zajmując odpowiednio 38. oraz 18. miejsce. Częściej startował w sezonie 2001/2002 Pucharu Kontynentalnego. Natomiast w sezonie 2002/2003 startował tylko w PK, najlepszy wynik uzyskując 11 stycznia 2003 w Sapporo, gdzie zajął 17. miejsce. Ostatni oficjalny występ na międzynarodowej arenie zaliczył 13 marca 2003 w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Zaō, gdzie zajął 41. pozycję.

W 2003 zakończył karierę skoczka. Skakał na nartach firmy Elan, miał wiązania Silvretta i buty Adidas. Od 2010 roku jest trenerem w Japońskim Związku Narciarskim, a także w klubie Snow Brand^[1].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
9.	11 lutego	1998	Nagano	Skocznia normalna indywidualnie	213.5 pkt	-21.0 pkt	Jani Soininen
47.	15 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża indywidualnie	79.5 pkt	-192.8 pkt	Kazuyoshi Funaki
1.	16 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża drużynowo[2]	933.0 pkt	-	-

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
2.	12 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia normalna indywidualnie	256.5 pkt	-9.5 pkt	Takanobu Okabe
3.	16 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża drużynowo[3]	836.9 pkt	-52.1 pkt	Finlandia
8.	22 lutego	1997	Trondheim	Skocznia normalna indywidualnie	252.5 pkt	-11.0 pkt	Janne Ahonen
2.	27 lutego	1997	Trondheim	Skocznia duża drużynowo[2]	905.0 pkt	-50.3 pkt	Finlandia
11.	1 marca	1997	Trondheim	Skocznia duża indywidualnie	228.3 pkt	-23.8 pkt	Masahiko Harada
9.	21 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża indywidualnie	226.9 pkt	-36.5 pkt	Martin Schmitt

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
32.	20 marca	1994	Planica	Loty indywidualnie	317.7 pkt	-213.6 pkt	Jaroslav Sakala
37.	13 lutego	2000	Vikersund	Loty indywidualnie	91.5 pkt	-445.3 pkt	Sven Hannawald

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1991/1992: -
• sezon 1992/1993: -
• sezon 1993/1994: 42.
• sezon 1994/1995: 27.
• sezon 1995/1996: 8.
• sezon 1996/1997: 5.
• sezon 1997/1998: 5.
• sezon 1998/1999: 23.
• sezon 1999/2000: 20.
• sezon 2001/2002: 63.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	17 grudnia 1995	Chamonix	Tremplin aux Bossons	233.0 pkt	1.	-	-
2.	4 stycznia 1996	Innsbruck	Bergisel	229.5 pkt	3.	-9.3 pkt	Andreas Goldberger
3.	21 stycznia 1996	Sapporo	Ōkurayama	214.4 pkt	3.	-9.7 pkt	Ari-Pekka Nikkola i Andreas Goldberger
4.	30 listopada 1996	Lillehammer	Lysgårdsbakken	255.5 pkt	3.	-8.1 pkt	Dieter Thoma
5.	2 lutego 1997	Willingen	Mühlenkopfschanze	122.0 pkt	1.	-	-
6.	13 marca 1997	Falun	Lugnet	188.2 pkt	3.	-13.2 pkt	Primož Peterka
7.	16 marca 1997	Oslo	Holmenkollbakken	253.9 pkt	2.	-4.6 pkt	Kazuyoshi Funaki
8.	29 grudnia 1997	Oberstdorf	Schattenbergschanze	239.4 pkt	2.	-1.5 pkt	Kazuyoshi Funaki
9.	1 stycznia 1998	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	236.9 pkt	3.	-6.6 pkt	Kazuyoshi Funaki
10.	11 stycznia 1998	Ramsau	Mattensprunganlage	234.5 pkt	3.	-8.5 pkt	Masahiko Harada
11.	1 marca 1998	Vikersund	Vikersundbakken	355.8 pkt	2.	-3.5 pkt	Takanobu Okabe
12.	4 marca 1998	Kuopio	Puijo	246.4 pkt	3.	-8.8 pkt	Andreas Widhölzl
13.	11 marca 1998	Falun	Lugnet	236.2 pkt	3.	-26.1 pkt	Primož Peterka
14.	21 marca 1998	Planica	Bloudkova Velikanka	270.7 pkt	3.	-21.0 pkt	Kazuyoshi Funaki
15.	22 marca 1998	Planica	Bloudkova Velikanka	296.0 pkt	2.	-2.3 pkt	Noriaki Kasai
16.	23 stycznia 2000	Sapporo	Ōkurayama	264.4 pkt	3.	-12.8 pkt	Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	44	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1992/1993
																	punkty
39	-	38	55	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1993/1994
																			punkty
-	-	-	-	-	20	51	15	23	-	-	-	15	35	19	34	32	20	35	73
Sezon 1994/1995
																					punkty
-	46	-	-	39	-	48	-	-	6	8	17	17	28	37	44	9	39	21	22	-	151
Sezon 1995/1996
																												punkty
15	18	9	9	22	15	1	6	8	14	3	8	6	9	12	3	-	-	-	-	6	8	11	8	15	11	12	19	747
Sezon 1996/1997
																									punkty
3	9	8	10	4	7	5	5	10	4	5	5	9	9	16	6	1	18	12	43	45	3	2	11	12	923
Sezon 1997/1998
																											punkty
11	14	6	6	5	16	25	2	3	10	35	3	21	4	-	-	36	8	2	3	6	4	3	11	29	3	2	962
Sezon 1998/1999
																													punkty
42	48	9	16	14	6	23	23	-	18	12	13	35	17	20	32	5	29	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	261
Sezon 1999/2000
																										punkty
27	59	48	29	19	25	32	-	31	31	16	24	17	17	3	14	-	12	15	49	53	-	43	8	10	15	264
Sezon 2001/2002
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38	18	-	-	-	-	13
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1993/1994 – 20.
• 1994/1995 – 76.
• 1995/1996 – 4.
• 1996/1997 – 5.
• 1997/1998 – 13.
• 1998/1999 – 11.
• 1999/2000 – 33.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1997 – 19.
• 1998 – 3.
• 2000 – 16.

Puchar Świata w lotach narciarskich

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1994/1995: 29.
• sezon 1995/1996: 24.
• sezon 1996/1997: 14.
• sezon 1997/1998: 10.
• sezon 1999/2000: 19.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1994 – 16.
• 1995 – 11.
• 1996 – 21.
• 1997 – 41.
• 1998 – 19.
• 1999 – 45.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 sierpnia	1995	Hinterzarten	Adlerschanze	K-90	92,0 m	94,0 m	246,5 pkt	3.	2,5 pkt	Andreas Goldberger
2.	3 września	1995	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	113,5 m	110,0 m	256,8 pkt	2.	4,0 pkt	Karl-Heinz Dorner

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
			punkty
19	27	16	583.7
1995
				punkty
8	37	3	2	830.5
1996
					punkty
9	15	32	29	24	54
1997
					punkty
35	48	?	31	21	10
1998
						punkty
-	-	-	-	8	6	72
1999
					punkty
-	-	-	24	-	7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.)