Historia Ardy

Ten artykuł od 2018-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Historia Ardy – całość fikcyjnej historii ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Składają się na nią:

Ainulindalë

Jest to okres opiewany w opowieści o tej nazwie, poświęconej stworzeniu Eä i zstąpieniu Ainurów na Ardę. Za koniec Ainulindalë przyjmuje się stworzenie Dwóch Latarni przez Aulego.

W okresie tym trwały walki Valarów z Melkorem o przyszły kształt świata. Siły Valarów nie wystarczały, do osiągnięcia decydującego zwycięstwa nad Melkorem, który był wówczas najpotężniejszy wśród Ainurów. Dopiero niespodziewane włączenie się do walki Tulkasa doprowadziło do ucieczki Nieprzyjaciela poza Ardę. Dzięki temu zwycięstwu Valarowie zaprowadzili ład na morzach, lądach i w górach, ognie ugaszono lub pogrzebano pod dziewiczymi górami, a Yavanna posiała ziarna roślin, które potrzebowały światła. By je im zapewnić stworzono niebosiężne Latarnie Valarów.

Lata Valarów

Lata Latarni

Lata Latarni rozpoczęły się po pierwszym zwycięstwie Valarów nad Melkorem, gdy stworzyli oni dwie wielkie latarnie, które nazwano Illuiną oraz Ormalem. Wznosiły się one wyżej niż szczyty wszystkich gór w późniejszych erach.

Illuina wznosiła się w pobliżu północnej krawędzi Śródziemia, a Ormal nad jego południowym brzegiem. Światło spływając z Latarni Valarów zalewało Ziemię tak, że dzień panował na niej niezmiennie. Nasiona Yavanny zaczęły teraz szybko kiełkować, wschodzić i rosnąć, ziemia okryła się mnóstwem odmian roślin, wielkich i małych: mchów, traw, olbrzymich paproci i drzew, sięgających wierzchołkami pod obłoki niby żywe góry, lecz stopami zanurzonych w zielonym półmroku. Zjawiły się zwierzęta i zamieszkały na trawiastych równinach, w rzekach, jeziorach i w cienistych lasach. Ale nie kwitły jeszcze kwiaty i nie śpiewały ptaki, czekające na swoją godzinę w łonie Yavanny, lecz bogactwo jej wyobraźni było rozsiane wszędzie, a najhojniej w środkowej części Ardy, gdzie spotykało się i mieszało światło obu Latarni. Tam też, na wyspie Almaren pośród Wielkiego Jeziora, obrali sobie pierwszą siedzibę Valarowie, gdy wszystko na świecie było jeszcze młode i nowe, a świeżość zieleni urzekała oczy twórców Ardy; długi czas trwali w zadowoleniu.

Lata Latarni zakończyły się, gdy Melkor, powróciwszy do Śródziemia, zniszczył obie Latarnie Valarów.

Lata Drzew

Nastąpiły po Latach Latarni i poprzedzały Pierwszą Erę Lat Słońca. Trwały one 1500 lat drzew, ok. 14373 lat słonecznych. W tym okresie w Ardzie pojawili się Quendi.

Krótko po zniszczeniu Dwóch Latarni Yavanna stworzyła w Amanie, gdzie teraz żyli Valarowie, Dwa Drzewa, zwane Telperionem oraz Laurelinem. Drzewa oświetlały jedynie Aman, pozostawiając Śródziemie pogrążone w półmroku, pozostające pod wpływem Melkora. Valarowie obawiali się go zaatakować, gdyż nie wiedzieli, co ich ingerencja mogłaby zdziałać w stosunku do śpiących jeszcze Dzieci Ilúvatara. Elfowie przebudzili się nad jeziorem Cuiviénen i wkrótce odnalezieni zostali przez Valarów. Na ich wezwanie trzy plemiona elfów podążyły na Wielką Wędrówkę na Zachód, lecz nie wszyscy z nich tam dotarli. Valarowie pokonali i uwięzili Melkora, lecz ten pozornie okazał żal i po trzech wiekach został wypuszczony. Zasiał wtedy niezgodę wśród elfów, w tym między dwoma książętami Ñoldorów, Fëanorem i Fingolfinem. Melkor zabił Finwego, ich ojca i skradł Silmarile; poza tym wraz z Ungoliantą zniszczył same Drzewa.

Fëanor i jego lud opuścili Valinor w pogoni za Melkorem, nazywając go po raz pierwszy Morgothem, Czarnym Nieprzyjacielem. Za nimi podążył drugi, większy hufiec pod wodzą Fingolfina. Dotarli do Alqualondë, portowego miasta Telerich, lecz nie dostali pozwolenia na użycie statków Telerich by dotrzeć do Śródziemia. Z tego powodu nastąpiła pierwsza bratobójcza walka między elfami. Hufiec Fëanora popłynął na statkach, pozostawiając na brzegu hufiec Fingolfina, który przedostał się do Beleriandu, północno-zachodniej części Śródziemia, przez skutą lodem cieśninę Helcaraxë, podczas której to przeprawy wielu z nich zginęło.

Lata Słońca

Nastąpiły po Latach Drzew. Zaczęły się o pierwszym wschodzie Słońca, które nastąpiło wraz z powrotem Ñoldorów do Śródziemia i wciąż trwają.

Ery Dzieci Ilúvatara