Historia optyki

Ten artykuł należy dopracować: → poprawić tłumaczenie fragmentów tekstu/pojęć (uwaga! nie należy używać automatycznych translatorów bez sprawdzenia uzyskanego dzięki nim tłumaczenia), → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Starożytna Grecja

Początków badania praw optyki należy szukać w starożytnej Grecji. Euklides (325- 265 p.n.e.) był pierwszym twórcą praw optyki. Swoją naukę o optyce rozpoczął razem z nauką geometrii. Sformułował następujące pewniki:

1. Linie mogą być rysowane w linii prostej do obiektu.
2. Linie, które padają na obiekt tworzą stożek.
3. Rzeczy, na które padają linie są widzialne.
4. Rzeczy są większe, jeśli widzi się je pod większym kątem.
5. Rzeczy są wyższe, jeśli widzi się je przez wysoki promień.
6. Promienie prawe i lewe, pojawiają się na prawo i lewo.
7. Rzeczy widziane z wielu punktów widzenia są wyraźniejsze.

Euklides nie zdefiniował natury widzialnych promieni, ale używając zasad geometry dyskutował na temat perspektywy i zmniejszaniu się przedmiotów w dystansie.

Rozszerzenia tych nauk dokonał dopiero Heron z Aleksandrii (10 – 70 n.e.) poszerzył zbiór wiedzy jaki stworzył Euklides. Dzięki temu rozwiązał problem odbijania światła. Stworzył też nowe prawa dotyczące promieni widzialnych. Stwierdził, że światło odbija się z bardzo wysoką prędkością od ciała o gładkiej powierzchni do oka. Mogą zaś zostać złapane na porowatych stronach niewypolerowanych powierzchni. Ta teoria została nazwana teorią emisyjną. Oprócz tego wykazał że kąt odbicia jest równy kątowi padania. Zmierzył również, że odległość rzeczywistego obiektu od lustra jest taka sama, jak obrazu w lustrze od powierzchni od której się odbija.

Kolejnym ważnym badaczem optyki w starożytnej Grecji był Ptolemeusz (100-175 n.e.). Jego główna zasługą było wyprostowanie teorii emisyjnej Herona. Ptolemeusz potwierdził, że światło nie składa się z nieciągłych linii, tylko formuje ciągłe stożki.