Hnat Stefaniw

Hnat Stefaniw

Гнат Стефанів

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1885 Toporowce, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 1949 Regensburg, Niemcy Zachodnie
Przebieg służby
Siły zbrojne	c. i k. Armia c. k. Obrona Krajowa Ukraińska Armia Halicka Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-ukraińska, wojna sowiecko-ukraińska, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Hnat Stefaniw (ukr. Гнат Стефанів, niem. Ignaz Stefaniów; ur. 5 maja 1885 w Toporowcach, zm. 20 czerwca 1949 w Ratyzbonie) – ukraiński wojskowy, pułkownik Ukraińskiej Armii Halickiej (UHA) i armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Życiorys

1 września 1905 został mianowany na stopień kadeta–zastępcy oficera i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 10 w Jarosławiu^[1]. 1 maja 1907 został mianowany podporucznikiem. W tym samym roku został przeniesiony do 35 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Złoczowie^[2]. 1 maja 1912 awansował na porucznika. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach^[3]. 35 Pułk Piechoty Obrony Krajowej pozostawał jego oddziałem macierzystym do 1918, przy czym w 1917 został on przemianowany na Pułk Strzelców Nr 35^[4].

Sotnik Legionu Ukraińskich Strzelców Siczowych. W listopadzie 1918 organizator i komendant złoczowskiego okręgu Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej (ZURL).

Od 9 listopada^[5] do 10 grudnia 1918 był dowódcą Komendy Głównej armii UHA we Lwowie, z jego rozkazu wojska ukraińskie opuściły Lwów.

Później przeszedł do armii URL, dowodził huculskim koszem (obozem) piechoty morskiej, brygadą zapasową 3 Żelaznej Dywizji Strzelców. W pierwszym pochodzie zimowym dowodził pułkiem konnym, w 1920 był dowódcą wszystkich służb tyłowych armii URL. W sierpniu 1920 przekroczył z grupą gen. Antona Krawsa granicę Czechosłowacji, do 1923 był konsulem ZURL w Użhorodzie.

Do 1939 mieszkał na Zakarpaciu, po aneksji Ukrainy Karpackiej przez Węgry w Wiedniu, na Łemkowszczyźnie, a od 1944 w Niemczech, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[4],
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1908. Wiedeń: styczeń 1908. (niem.).
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Stefaniw Hnat. w: Dovidnyk z istorii Ukrainy / opr. Ihor Pidkova, Roman Shust, Kost Bondarenko; Lviv: Wyd. Lvivskyi derzhavnyi universytet im. Ivana Franka i Vydavnyctvo Heneza, 1999. ISBN 978-966-504-237-2. (ukr.)