Hołowczyńscy herbu Łabędź

Herb Łabędź

Hołowczyńscy herbu Łabędź – polski, książęcy ród szlachecki o ruskich korzeniach[1], wymarły w XVII wieku[2]. Według opinii historyków i heraldyków, ród ten pochodzi od Rurykowiczów[1].

Etymologia nazwiska

Nazwisko Hołowczyńskich pochodzi od nazwy miejscowej Hołowczyn, zlokalizowanej w powiecie orszańskim[1]. Według badań Józefa Wolffa, zaczęli się pisać tym nazwiskiem od drugiej połowy XVI wieku[3].

Historia

Protoplastą Hołowczyńskich był kniaź Matwiej Mikitynicz, który przybył do Polski w orszaku królowej Heleny, pochodzącej od książąt moskiewskich – żony króla Aleksandra Jagiellończyka. Z heraldyków polskich, ani Bartosz Paprocki, ani Szymon Okolski o tych kniaziach nie wspominają[3], jednakże Wojciech Kojałowicz w swym dziele świadczy, że Hołowczyńscy pochodzili z Hołowczyna[1]. W drugiej połowie XVI wieku przybrali od niej nazwisko (Hołowczyńscy), zaś w XVII wieku dodali sobie jeszcze tytuł kniaziów Rapałowskich (Rafałowskich), na pamiątkę ich wzajemnego bliskiego pokrewieństwa[3].

Kasper Niesiecki twierdzi, że sztychowana na mapie Genealogia Ogińskich wywodzi Hołowczyńskich od ruskich jedynowładców (Siewierskich, pochodzących z dynastii Rurykowiczów). Genealogia ta księciowi Teodorowi Siewierskiemu, naznacza dwóch synów, Jędrzeja i Iwana. Od Iwana wywodzą się książęta Rapałowscy i Hołowczyńscy[1].

Ród przestał istnieć w 1658 roku, kiedy to ostatni z jego przedstawicieli, książę Mikołaj, zmarł bezdzietnie[2].

Członkowie rodu

Zofia Hołowszczyńska, żona Hrehorego Sanguszki.

Nieznany z imienia kniaź Hołowczyński był wojewodą mścisławskim (nieznana jest również data jego urzędowania na tym stanowisku). Wiadome jest natomiast, że poślubił córkę Michała Wołowicza. Mieli dwóch synów; Samuela, chorążego orszańskiego i Mikołaja, pułkownika królewskiego. Jego brat rodzony, Jan, cześnik litewski, miał za żonę Helenę Wołowiczównę, podskarbiankę litewską[1].

Z rodu tego znany jest również niejaki Aleksander, kasztelan żmudzki, starosta lidzki, deputowany w roku 1611 do korektury praw Księstwa Litewskiego. Szymon Okolski wzmiankuje też jednego Hołowczyńskiego, który miał za żonę Chodkiewiczownę, kasztelankę trocką[1].

Znani członkowie rodu

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Kasper Niesiecki, Powiększony dodatkami z poźniejszych autorów rękopismów, dowodów, urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, Jan Nepomucen Bobrowicz, t. IV, Lipsk: Breitkopf i Haertel, 1839, s. 364-365 [dostęp 2021-05-22].
  2. ↑ a b Marek Minakowski, Mikołaj Rafałowski-Hołowczyński h. Łabędź, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-07-15].
  3. ↑ a b c Józef Wolff, Kniaziowie litewsko-ruscy od końca XIV wieku, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1895, s. 116-131.

Media użyte na tej stronie

Sofja Hałoŭčynskaja. Соф’я Галоўчынская (1602).jpg
Партрэт Соф’і Галоўчынскай, жонкі Станіслава-Баніфацыя Мнішака (з 1602 года), старосты львоўскага
Herb Łabędź 1.svg
Autor:
Tadeusz Gajl – projekt graficzny – Herb Łabędź.jpg
Bastianow (Bastian) – wersja wektorowa
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Łabędź