Hołynka (gmina w powiecie grodzieńskim)
| gmina wiejska | |
| 1921-39[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | (1919-20: okręg wileński) |
| Powiat | |
| Siedziba | Hołynka |
| Populacja (1921) • liczba ludności |
|
Portal  Polska | |
Hołynka – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na pograniczu Polski i Białorusi). Siedzibą gminy była Hołynka[2].
W okresie międzywojennym gmina Hołynka należała do powiatu grodzieńskiego w woj. białostockim[2]. Po wojnie obszar gminy Hołynka został przedzielony granicą państwową; zachodnia część pozostała w Polsce (włączono ją do gmin Krynki, Gródek i Michałowo), natomiast wschodnia część weszła w struktury administracyjne Białoruskiej Republiki Radzieckiej.
Nie mylić z gminą Hołynka w powiecie augustowskim w tymże województwie, która leżała dużo bliżej Grodna, niż gmina Hołynka w powiecie grodzieńskim (na samym jego południu). Obie gminy zostały po wojnie przedzielone granicą państwową.
Demografia
Według spisu powszechnego z 1921 roku, gminę zamieszkiwało 3758 osób, w tym 2593 (69%) Białorusinów, 1102 (29%) Polaków, 60 (2%) Żydów, 2 Rosjan i 1 Rusin[3].
Przypisy
- ↑ Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej część obszaru gminy poza granicami Polski.
- ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 33. [dostęp 2011-04-04].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).