Honor Służyć Rydze

Honor Służyć Rydze
Gods Kalpot Rīgai
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Lider

Oleg Burow

Data założenia

17 marca 2012

Adres siedziby

Rīga, Latvija, Rātslaukums 1

Ideologia polityczna

partia samorządowa

Liczba członków

ponad 600

Barwy

     niebieski      biały

Obecni eurodeputowani

1

Strona internetowa

Honor Służyć Rydze (łot. Gods Kalpot Rīgai, GKR) – łotewska partia polityczna o niesprecyzowanej ideologii reprezentowana w samorządzie miasta Rygi oraz w Parlamencie Europejskim. Na jej czele stoi radny Oleg Burow, były mer Rygi.

Historia

Partia powstała w marcu 2012 roku na bazie ryskiej organizacji zlikwidowanego wcześniej ugrupowania LPP/LC, będącego koalicjantem Centrum Zgody w radzie miejskiej Rygi[1]. W zjeździe założycielskim uczestniczyło 316 delegatów, wybrano przewodniczącego, którym został ówczesny wiceburmistrz Rygi Andris Ameriks, a także dwudziestoosobowy zarząd[1]. Dwunastu jego członków było radnymi zlikwidowanego w grudniu 2011 LPP/LC[1].

Ugrupowanie zadeklarowało, że będzie bronić interesów łotewskiej stolicy, za podstawę działania przyjęło strategię rozwoju Rygi do 2025 r. Jednocześnie opowiedziało się przeciwko dzieleniu mieszkańców Rygi wedle kryterium etnicznego. „Nasza partia nie jest ani łotewska, ani rosyjska, tylko ryska, wielonarodowościowa jak Ryga”, zaś „rozwój Rygi nie może być ani lewicowy, ani regionalny (…) Będziemy współpracować ze wszystkimi partiami, które chcą rozwoju miasta” – powiedział nowo wybrany przewodniczący Andris Ameriks[1]. Wśród postulatów partii GKR znalazły się sprawy społeczne takie jak zapewnienie dostępu do żłobków i przedszkoli, rozwój 58 dzielnic Rygi, bezpłatny transport dla emerytów i uczniów[1].

Do partii przystąpili biznesmeni i działacze chrześcijańscy, klientela dawnej partii LPP/LC z samorządu ryskiego, a także ludzie kultury tacy jak dyrygent Oksana Čerkasova, śpiewaczka operowa Ieva Viļuma, producentka filmowa Dace Kudiņa[1]. Za powołaniem do życia ugrupowania GKR opowiedział się także Ainars Baštiks, pastor i były minister ds. rodziny, a także były minister oświaty Juris Radzevičs[1].

W wyborach w 2013 partia wystartowała w koalicji z Centrum Zgody, łącznie ten sojusz uzyskał wówczas 39 radnych[2]. Cztery lata później kandydaci GKR znaleźli się na wspólnej liście z Socjaldemokratyczną Partią „Zgoda”, koalicja wywalczyła 32 z 60 mandatów w radzie miejskiej[3]. Także w wyborach parlamentarnych w 2014 i 2018 GKR wystartowało z listy „Zgody”[4]. Jedyną posłanką tego ugrupowania zostawała w tych latach Jūlija Stepaņenko, żona radnego Rygi Vjačeslavsa Stepaņenko, w 2016 i 2018 r. wykluczona z prac frakcji poselskiej „Zgody” m.in. za stosunek do konwencji stambulskiej[5][6].

W latach 2010–2018 z ramienia GKR funkcję wiceburmistrza Rygi pełnił Andris Ameriks, zaś od 2018 do 2019 był nim Oļegs Burovs[7]. Burovs sprawował także obowiązki mera Rygi po tym jak w kwietniu 2019 r. usunięty z tego stanowiska został Nił Uszakow[8]. W maju 2019 GKR zadeklarowała, że nie poprzez kandydata partii „Zgoda” na funkcję mera i zaproponowała na to stanowisko własnego działacza[9]. 30 maja na urząd nowego mera Rygi został wybrany członek GKR Dainis Turlais[10]. Następnie stanowisko to objął Oļegs Burovs, reprezentujący to samo ugrupowanie[11]. W wyborach samorządowych z 2020 roku partia uzyskała pięć mandatów w radzie miejskiej Rygi i przeszła do opozycji[12].

Latem 2022 roku ugrupowanie poinformowało, że w wyborach do Sejmu, przewidzianych na jesień, wystartuje razem z Łotwą na pierwszym miejscu[13].

W 2017 partia liczyła 542 członków[14]. W wyborach w 2019 ówczesny lider GKR Andris Ameriks kandydował z listy Socjaldemokratycznej Partii „Zgoda”[15] i uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego IX kadencji[16].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Otocki: „Honor służyć Rydze!” – na wiosnę łotewska polityka znów pączkuje. politykawschodnia.pl, 20 marca 2012. [dostęp 2020-11-19].
  2. ↑ SC/GKR Rīgas domē ieguvusi 39 no 60 deputātu mandātiem; zināmi ievēlētie deputāti (łot.). db.lv, 2 czerwca 2013. [dostęp 2020-11-19].
  3. ↑ Linda Sloka: Rīgā saskaitītas visas balsis: «Saskaņa»/«Gods kalpot Rīgai» saglabā vairākumu, bet zaudē septiņus mandātus (łot.). lsm.lv, 4 czerwca 2017. [dostęp 2020-11-19].
  4. ↑ Kopā ar «Saskaņu» Saeimas vēlēšanās startēs 20 «Gods kalpot Rīgai» biedri (łot.). tvnet.lv, 7 lipca 2014. [dostęp 2020-11-19].
  5. ↑ Stepaņenko no 1.marta vairs nedrīkst piedalīties Saeimas «Saskaņas» frakcijas sēdēs (łot.). tvnet.lv, 29 maja 2016. [dostęp 2020-11-19].
  6. ↑ Ella Semjonova: 13. Saeimas pirmajā darbadienā Stepaņenko paziņo par darbu ārpus «Saskaņas» frakcijas (łot.). lsm.lv, 6 listopada 2018. [dostęp 2020-11-19].
  7. ↑ Rīgas vicemēra amatā ievēlēts Oļegs Burovs (łot.). skaties.lv, 18 grudnia 2018. [dostęp 2020-11-19].
  8. ↑ Tomasz Otocki: Mer Rygi Nił Uszakow usunięty ze stanowiska (pol.). przegladbaltycki.pl, 5 kwietnia 2019. [dostęp 2020-11-19].
  9. ↑ GKR neatbalstīs Saskaņas kandidātu Rīgas mēra amatam (łot.). diena.lv, 27 maja 2019. [dostęp 2020-11-19].
  10. ↑ Rīgas mēra amatā ievēlēts Turlais (łot.). diena.lv, 30 maja 2019. [dostęp 2020-11-19].
  11. ↑ Tomasz Otocki: „Ryga bezradna”? Pod koniec kwietnia wybory do stołecznego samorządu na Łotwie (pol.). przegladbaltycki.pl, 25 lutego 2020. [dostęp 2020-11-19].
  12. ↑ LETA: "Gods kalpot Rīgai" frakciju Rīgas domē vadīs Radzevičs (łot.). jauns.lv, 5 września 2020. [dostęp 2020-11-19].
  13. ↑ «Gods kalpot Rīgai» politiķi Saeimas vēlēšanās startēs Šlesera partijas sarakstā (łot.). lsm.lv, 5 lipca 2022. [dostęp 2022-07-13].
  14. ↑ Laura Dzērve, Judīte Čunka: Partija «Gods kalpot Rīgai» gatava Saeimas vēlēšanās startēt kopā ar reģionālajām partijām (łot.). lsm.lv, 4 listopada 2017. [dostęp 2020-11-19].
  15. ↑ Andris Ameriks (łot.). epv2019.cvk.lv. [dostęp 2020-11-19].
  16. ↑ Eiropas Parlamenta vēlēšanas 2019 (łot.). epv2019.cvk.lv. [dostęp 2020-11-19].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gods kalpot Rīgai!.svg
Logo of Honor to serve Riga (sometimes translated as Proud to serve Riga), a political party in Riga, Latvia