Honoriusz (cesarz)

Flawiusz Honoriusz
Flavius Honorius
Flavius Honorius Augustus
Ilustracja
(c) Classical Numismatic Group, Inc. http://www.cngcoins.com, CC BY-SA 2.5
Cesarz rzymski
Okresod 395
do 15 sierpnia 423
PoprzednikTeodozjusz I Wielki
NastępcaJan
Dane biograficzne
Dynastiateodozyjska
Data urodzenia9 września 384
Data i miejsce śmierci15 sierpnia 423
Rawenna
OjciecTeodozjusz I Wielki
MatkaFlacylla
RodzeństwoArkadiusz, Galla Placydia
MałżeństwoMaria
od 398
do 407
MałżeństwoTermancja
408
Moneta
moneta
Tremissis Honoriusza z inskrypcją VICTORIA AVGVSTORVM (na rewersie)

Flavius Augustus Honorius (ur. 9 września 384, zm. 15 sierpnia 423 w Rawennie) – cesarz rzymski od 395 do 423 roku.

Syn Teodozjusza I Wielkiego i jego pierwszej żony – Flacylli. Brat cesarza Arkadiusza i przyrodni brat Galli Placydii.

Honoriusz w wieku 2 lat został mianowany konsulem rzymskim. 23 stycznia 393 otrzymał tytuł augusta i tym samym został współwładcą cesarstwa. Cesarzem został w wieku 10 lat i razem z bratem Arkadiuszem podzielili cesarstwo na część zachodnią i wschodnią. Opiekunem Honoriusza został wódz Stylichon, który z czasem zyskał ogromne wpływy na dworze. Honoriusz ożenił się z córką Stylichona – Marią, a następnie młodszą – Termancją, ale z żadną nie doczekał się potomstwa. Stylichon popadł w niełaskę i został zamordowany w 408, a Honoriusz rozwiódł się ze swoją drugą żoną.

W 402 Honoriusz przeniósł stolicę Zachodniego Cesarstwa do Rawenny. Prowadził wojny z licznymi uzurpatorami do tytułu cesarza. Za jego panowania, w 410 roku, miasto Rzym po raz pierwszy od 800 lat zostało najechane i zdobyte przez barbarzyńców pod wodzą Alaryka. Honoriusz zawarł pokój z następcą Alaryka – Ataulfem i wydał za niego swoją siostrę.

Zmarł w 423 roku, prawdopodobnie na cukrzycę, zostawiając cesarstwo o wiele słabsze i mniejsze (m.in. zrezygnował z obrony Brytanii). Opinię starożytnych o Honoriuszu oddaje anegdota przytoczona przez Prokopiusza z Cezarei, według której cesarz był zapalonym hodowcą drobiu. Ulubionego koguta nazwał Rzym. Gdy poinformowano go, że Rzym został najechany przez Alaryka, cesarz rozpłakał się, gdyż myślał, że chodzi o jego pupilka[1][2].

Przypisy

  1. Pawlak 2010 ↓, s. 40.
  2. Prokopiusz ↓, Księga wojen III 2, 25-26.

Bibliografia

  • Marcin Pawlak: Rzymski zachód w latach 395–493. W: Świat rzymski w V wieku. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica", 2010, s. 22–40. ISBN 978-83-62261-16-1.
  • Prokopiusz z Cezarei: Księga wojen. Tłumaczenie Dariusz Brodka. T. 1. Wojny z Persami i Wandalami. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze "Historia Iagellonica", 2014, s. 206. ISBN 978-83-62261-78-9.

Media użyte na tej stronie

Tremissis Visigoths Honorius 571457.jpg
Autor: CNG, Licencja: CC-BY-SA-3.0

Visigoths Fifth Century AD. In the name of Honorius.

AV Tremissis (1.44 gm). Uncertain mint.
DN HONORI-VS P F AVG, diademed, draped and cuirassed bust right
VICTORIA AVGVSTORVM Victory standing right, holding globe; in exergue: COM.
Apparently unpublished.
Good VF, small edge chip reglued.
Honoriuscng00432obverse.jpg
(c) Classical Numismatic Group, Inc. http://www.cngcoins.com, CC BY-SA 2.5
Honorius. AD 393-423. AV Solidus (21mm, 4.44 g, 12h). Mediolanum (Milan) mint. Struck AD 397-402. Pearl-diademed, draped, and cuirassed bust right / Honorius standing right, holding vexillum and Victory on globe, and with foot on bound captive to right; M-D//COMOB. RIC X 1206d; Depeyrot 16/2. Some residual luster, a few scratches and marks. EF.