Horatio Parker

Horatio Parker
Ilustracja
Imię i nazwisko

Horatio William Parker

Data i miejsce urodzenia

15 września 1863
Auburndale

Pochodzenie

amerykańskie

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1919
Cedarhurst

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista, pedagog

podpis

Horatio William Parker (ur. 15 września 1863 w Auburndale w stanie Massachusetts, zm. 18 grudnia 1919 w Cedarhurst w stanie Nowy Jork[1][2][3]) – amerykański kompozytor, organista i pedagog.

Życiorys

Naukę gry na organach i fortepianie rozpoczął w wieku 14 lat u swojej matki, po roku pisał już pierwsze własne utwory[2][3]. Studiował w Bostonie u George’a Whitefielda Chadwicka (kompozycja), Stephena Emery’ego (teoria) i Johna Ortha (fortepian)[1][2]. W latach 1882–1885 przebywał w Monachium, gdzie był uczniem Josefa Rheinbergera[1][2][3]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1885 roku osiadł w Nowym Jorku, gdzie działał jako nauczyciel muzyki i organista kościelny[1][2][4]. W latach 1892–1893, jako następca Antonína Dvořáka, był wykładowcą nowojorskiego National Conservatory of Music[2]. Od 1893 do 1902 roku był dyrektorem muzycznym Trinity Church w Bostonie[2]. W 1894 roku objął katedrę na wydziale teorii muzyki Uniwersytetu Yale, a od 1904 roku był dziekanem uniwersyteckiej School of Music[1][2]. Do jego uczniów należeli Charles Ives i Edward Shippen Barnes[2].

Dużo podróżował z koncertami, dyrygując wykonaniami własnych kompozycji, często odwiedzał Wielką Brytanię[1][2]. Założył i prowadził dwie orkiestry, New Haven Symphony Orchestra (1895–1918) i Choral Society (1902–1910)[2]. W 1902 roku otrzymał doktorat honoris causa University of Cambridge[1][2][4].

Twórczość

Współcześnie pamiętany jest głównie jako nauczyciel Charlesa Ivesa[3][4]. Jego utwory, utrzymane w stylu późnoromantycznym, uchodzą obecnie za mało oryginalne i sentymentalne[2]. Parker prowadził intensywny tryb życia, wiele kompozycji napisał podczas podróży pociągiem pomiędzy miastami, które odwiedzał w związku ze swoimi zawodowymi obowiązkami[3].

Parker był autorem dwóch oper (Mona i Fairyland), za każdą z nich otrzymał po 10 tysięcy dolarów nagrody[1][3][4]. Mimo to dzieła te nie zapewniły sobie trwałych miejsc w repertuarach[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Symfonia C-dur (1885)
  • Uwertura koncertowa Es-dur (1884)
  • uwertura Regulus (1884)
  • Venetian Overture (1884)
  • Scherzo (1884)
  • poemat symfoniczny A Northern Ballad (1889)
  • uwertura Count Robert of Paris (1890)
  • poemat symfoniczny Vathek (1903)
  • Koncert organowy (1902)
  • Music for the Yale Pageant (1916)

Utwory kameralne

  • Kwartet smyczkowy F-dur (1885)
  • Suita na fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1893)
  • Kwintet smyczkowy d-moll (1894)
  • Suita na skrzypce i fortepian (1894)

Utwory fortepianowe

  • 5 Pieces (1886)
  • 4 Sketches (1890)
  • 6 Lyrics (1891)

Utwory organowe

  • 4 Compositions (1890)
  • 4 Compositions (1891)
  • 5 Sketches (1893)
  • Sonata Es-dur (1908)

Pieśni

  • Kate Greenaway Songs (1878)
  • Two Love Songs (1891)
  • 6 Old English Songs (1899)
  • Mountain Shepherd’s Song na głosy męskie i fortepian do słów Ludwiga Uhlanda (1883)
  • Red Cross Hymn na kontralt i orkiestrę do słów Johna Finleya (1918)

Utwory chóralne

  • Psalm XXIII na sopran, chór żeński, organy i harfę (1884)
  • motet na 8 głosów Adstant angelorum chori (1899)
  • The Ballad of a Knight and His Daughter na chór i orkiestrę, słowa Leopold Friedrich zu Stolberg (1884)
  • rapsodia liryczna A Star Song na 2 głosy, chór i orkiestrę, słowa Henry Bernard Carpenter (1901)
  • oda Spirit of Beauty na chór męski i orkiestrę, słowa Arthur Detmers (1905)
  • ballada King Gorm the Grim na chór i orkiestrę, słowa Jean de La Fontaine (1907)
  • 7 Greek Pastoral Scenes na sopran, alt, chór żeński, obój, harfę i smyczki, słowa Meleager i Argentarius (1912)
  • ballada King Trojan na tenora, baryton, chór mieszany i orkiestrę, słowa Franz Alfred Muth (1885)
  • A. D. 1919 na sopran, chór i orkiestrę, słowa Brian Hooker (1919)

Kantaty

  • The Kobolds na kwartet solistów i orkiestrą, słowa Arlo Bates (1890)
  • Dream-King and His Love na tenora, chór mieszany i orkiestrę, słowa Emanuel Geibel (1891)
  • A Song of Times na sopran, chór, trąbkę, orkiestrę i organy, słowa John Luther Long (1911)

Oratoria

  • Hora novissima na sopran, alt, tenora, bas, chór mieszany i orkiestrę, słowa Bernard de Morlaix (1893)
  • The Legend of Saint Christopher na 2 głosy, chór i orkiestrę, słowa Isabella Parker (1897)
  • A Wanderer’s Psalm na głosy solowe, chór i orkiestrę (1900)
  • Morven and the Grail na 2 głosy, chór i orkiestrę, słowa Brian Hooker (1915)

Opery

  • Mona, libretto Brian Hooker (1910, wyst. Nowy Jork 1912)
  • Fairyland, libretto Brian Hooker (1914, wyst. Los Angeles 1915)

Muzyka teatralna

  • The Eternal Feminine na chór i orkiestrę, słowa Frances Nathan (1903–1904)
  • The Prince of India na głosy, chór i orkiestrę, słowa Joseph Ignatius Constantine Clarke i Lew Wallace (1906)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2698–2699. ISBN 0-02-865529-X.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 272. ISBN 978-83-224-0808-7.
  3. ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 670. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b c d John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 446–447. ISBN 978-0-8108-7230-1.

Media użyte na tej stronie

Horatio William Parker 1916.jpg
American composer Horatio William Parker (1863-1919)
Signature of Horatio William Parker.png
Signature of Horatio William Parker from The National Cyclopaedia of American Biography, Volume XI, 1909, pages 314–315