Horia Tecău
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 19 stycznia 1985 | |||||||||
Wzrost | 193 cm | |||||||||
Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | 2003 | |||||||||
Zakończenie kariery | aktywny | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 326 (4 kwietnia 2005) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 38 | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 2 (23 listopada 2015) | |||||||||
Australian Open | SF (2012, 2015) | |||||||||
Roland Garros | SF (2015) | |||||||||
Wimbledon | W (2015) | |||||||||
US Open | W (2017) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Horia Tecău (ur. 19 stycznia 1985 w Braszowie) – rumuński tenisista, mistrz Wimbledonu 2015 i US Open 2017 w grze podwójnej oraz Australian Open 2012 w grze mieszanej, triumfator ATP World Tour Finals 2015 w deblu, srebrny medalista gry podwójnej z Rio de Janeiro (2016), reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Grając jeszcze jako junior, Tecău dwukrotnie wygrał, w 2002 i 2003 roku, Wimbledon w grze podwójnej, partnerując Florinowi Mergerze. W 2002 i 2003 Tecău osiągnął również finał Australian Open, tworząc duet w każdym z turniejów z Florinem Mergeą. Na początku grudnia 2002 roku Tecău został sklasyfikowany na pozycji lidera klasyfikacji deblistów wśród juniorów.
Karierę zawodową rozpoczął w roku 2003, skupiając się głównie na deblu (w singlu rozegrał trzy mecze i wszystkie przegrał). Zwyciężał w turniejach z serii ITF Men's Circuit, jak i ATP Challenger Tour. W rozgrywkach rangi ATP Tour wygrał 38 turniejów, w tym Wimbledon, US Open i ATP World Tour Finals, wspólnie z Jeanem-Julienem Rojerem. Ponadto Tecău przegrał w 24 finałach rozgrywek ATP Tour, w tym finały Wimbledonu w latach 2010, 2011 i 2012 i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016).
29 stycznia 2012 w parze z Amerykanką Bethanie Mattek-Sands wygrał konkurencję gry mieszanej wielkoszlemowego Australian Open. W finale pokonali Jelenę Wiesninę i Leandera Paesa 6:3, 5:7, 10–3[1]. Dwa lata później razem z Sanią Mirzą osiągnął finał tych zawodów, ulegając w nim mikstowi Kristina Mladenovic–Daniel Nestor 3:6, 2:6.
Od roku 2003 reprezentuje swój kraj w Pucharze Davisa. Grając w barwach narodowych za każdym razem grywał w tzw. Grupie światowej, w której gra 16. najlepszych męskich reprezentacji tenisowych. W roku 2009 jego zespół spadł do niższej klasy rozgrywek.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w kwietniu 2008 na 326. miejscu, a w klasyfikacji deblistów w listopadzie 2015 zajmował 2. pozycję.
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (38–24)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 24 maja 2009 | Kitzbühel | Ceglana | Andrei Pavel | Marcelo Melo André Sá | 7:6(9), 2:6, 7–10 |
Finalista | 2. | 19 lipca 2009 | Stuttgart | Ceglana | Victor Hănescu | František Čermák Michal Mertiňák | 5:7, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 16 stycznia 2010 | Auckland | Twarda | Marcus Daniell | Marcelo Melo Bruno Soares | 7:5, 6:4 |
Zwycięzca | 2. | 11 kwietnia 2010 | Casablanca | Ceglana | Robert Lindstedt | Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 6:2, 3:6, 10–7 |
Zwycięzca | 3. | 19 czerwca 2010 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Robert Lindstedt | Lukáš Dlouhý Leander Paes | 1:6, 7:5, 10–7 |
Finalista | 3. | 4 lipca 2010 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Robert Lindstedt | Jürgen Melzer Philipp Petzschner | 1:6, 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 4. | 18 lipca 2010 | Båstad | Ceglana | Robert Lindstedt | Andreas Seppi Simone Vagnozzi | 6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 5. | 29 sierpnia 2010 | New Haven | Twarda | Robert Lindstedt | Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 6:4, 7:5 |
Finalista | 4. | 9 stycznia 2011 | Brisbane | Twarda | Robert Lindstedt | Lukáš Dlouhý Paul Hanley | 4:6, krecz |
Zwycięzca | 6. | 6 lutego 2011 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Robert Lindstedt | Marcel Granollers Marc López | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 7. | 26 lutego 2011 | Acapulco | Ceglana | Victor Hănescu | Marcelo Melo Bruno Soares | 6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 8. | 10 kwietnia 2011 | Casablanca | Ceglana | Robert Lindstedt | Colin Fleming Igor Zelenay | 6:2, 6:1 |
Finalista | 5. | 19 czerwca 2011 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Robert Lindstedt | Daniele Bracciali František Čermák | 3:6, 6:2, 8–10 |
Finalista | 6. | 2 lipca 2011 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Robert Lindstedt | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 4:6, 6:7(2) |
Zwycięzca | 9. | 17 lipca 2011 | Båstad | Ceglana | Robert Lindstedt | Simon Aspelin Andreas Siljeström | 6:3, 6:3 |
Finalista | 7. | 7 sierpnia 2011 | Waszyngton | Twarda | Robert Lindstedt | Michaël Llodra Nenad Zimonjić | 7:6(3), 6:7(6), 7–10 |
Finalista | 8. | 9 października 2011 | Pekin | Twarda | Robert Lindstedt | Michaël Llodra Nenad Zimonjić | 6:7(2), 6:7(4) |
Finalista | 9. | 19 lutego 2012 | Rotterdam | Twarda (hala) | Robert Lindstedt | Michaël Llodra Nenad Zimonjić | 6:4, 5:7, 14–16 |
Zwycięzca | 10. | 28 kwietnia 2012 | Bukareszt | Ceglana | Robert Lindstedt | Jérémy Chardy Łukasz Kubot | 7:6(2), 6:3 |
Finalista | 10. | 13 maja 2012 | Madryt | Ceglana | Robert Lindstedt | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 11. | 23 czerwca 2012 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Robert Lindstedt | Juan Sebastián Cabal Dmitrij Tursunow | 6:3, 7:6(1) |
Finalista | 11. | 7 lipca 2012 | Wimbledon, Londyn | Twarda | Robert Lindstedt | Jonathan Marray Frederik Nielsen | 6:4, 4:6, 6:7(5), 7:6(5), 3:6 |
Zwycięzca | 12. | 15 lipca 2012 | Båstad | Ceglana | Robert Lindstedt | Alexander Peya Bruno Soares | 6:3, 7:6(5) |
Zwycięzca | 13. | 19 sierpnia 2012 | Cincinnati | Twarda | Robert Lindstedt | Mahesh Bhupathi Rohan Bopanna | 6:4, 6:4 |
Finalista | 12. | 12 stycznia 2013 | Sydney | Twarda | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 4:6 |
Finalista | 13. | 3 marca 2013 | Delray Beach | Twarda | Maks Mirny | James Blake Jack Sock | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 14. | 27 kwietnia 2013 | Bukareszt | Ceglana | Maks Mirny | Lukáš Dlouhý Oliver Marach | 4:6, 6:4, 10–6 |
Zwycięzca | 15. | 22 czerwca 2013 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Maks Mirny | Andre Begemann Martin Emmrich | 6:3, 7:6(4) |
Zwycięzca | 16. | 6 października 2013 | Pekin | Twarda | Maks Mirny | Fabio Fognini Andreas Seppi | 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 17. | 9 lutego 2014 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Philipp Marx Michal Mertiňák | 3:6, 6:4, 10–2 |
Finalista | 14. | 16 lutego 2014 | Rotterdam | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Michaël Llodra Nicolas Mahut | 2:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 18. | 12 kwietnia 2014 | Casablanca | Ceglana | Jean-Julien Rojer | Tomasz Bednarek Lukáš Dlouhý | 6:2, 6:2 |
Zwycięzca | 19. | 27 kwietnia 2014 | Bukareszt | Ceglana | Jean-Julien Rojer | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 20. | 21 czerwca 2014 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Jean-Julien Rojer | Santiago González Scott Lipsky | 6:3, 7:6(3) |
Zwycięzca | 21. | 3 sierpnia 2014 | Waszyngton | Twarda | Jean-Julien Rojer | Sam Groth Leander Paes | 7:5, 6:4 |
Zwycięzca | 22. | 28 września 2014 | Shenzhen | Twarda | Jean-Julien Rojer | Sam Groth Chris Guccione | 6:4, 7:6(4) |
Zwycięzca | 23. | 5 października 2014 | Pekin | Twarda | Jean-Julien Rojer | Julien Benneteau Vasek Pospisil | 6:7(6), 7:5, 10–5 |
Zwycięzca | 24. | 26 października 2014 | Walencja | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Kevin Anderson Jérémy Chardy | 6:4, 6:2 |
Finalista | 15. | 17 stycznia 2015 | Sydney | Twarda | Jean-Julien Rojer | Rohan Bopanna Daniel Nestor | 4:6, 6:7(5) |
Zwycięzca | 25. | 15 lutego 2015 | Rotterdam | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Jamie Murray John Peers | 3:6, 6:3, 10–8 |
Finalista | 16. | 23 maja 2015 | Nicea | Ceglana | Jean-Julien Rojer | Mate Pavić Michael Venus | 6:7(4), 6:2, 8–10 |
Zwycięzca | 26. | 11 lipca 2015 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jean-Julien Rojer | Jamie Murray John Peers | 7:6(5), 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 27. | 22 listopada 2015 | Londyn | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Rohan Bopanna Florin Mergea | 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 28. | 25 kwietnia 2016 | Bukareszt | Ceglana | Florin Mergea | Chris Guccione André Sá | 7:5, 6:4 |
Zwycięzca | 29. | 8 maja 2016 | Madryt | Ceglana | Jean-Julien Rojer | Rohan Bopanna Florin Mergea | 6:4, 7:6(5) |
Finalista | 17. | 12 sierpnia 2016 | Rio de Janeiro | Twarda | Florin Mergea | Marc López Rafael Nadal | 2:6, 6:3, 4:6 |
Finalista | 18. | 21 sierpnia 2016 | Cincinnati | Twarda | Jean-Julien Rojer | Ivan Dodig Marcelo Melo | 6:7(5), 7:6(5), 6–10 |
Zwycięzca | 30. | 4 marca 2017 | Dubaj | Twarda | Jean-Julien Rojer | Rohan Bopanna Marcin Matkowski | 4:6, 6:3, 10–3 |
Zwycięzca | 31. | 27 maja 2017 | Genewa | Ceglana | Jean-Julien Rojer | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 2:6, 7:6(9), 10–6 |
Zwycięzca | 32. | 25 sierpnia 2017 | Winston-Salem | Twarda | Jean-Julien Rojer | Julio Peralta Horacio Zeballos | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 33. | 8 września 2017 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jean-Julien Rojer | Feliciano López Marc López | 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 34. | 3 marca 2018 | Dubaj | Twarda | Jean-Julien Rojer | James Cerretani Leander Paes | 6:2, 7:6(2) |
Zwycięzca | 35. | 24 sierpnia 2018 | Winston-Salem | Twarda | Jean-Julien Rojer | James Cerretani Leander Paes | 6:4, 6:2 |
Finalista | 19. | 4 listopada 2018 | Paryż | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Marcel Granollers Rajeev Ram | 4:6, 4:6 |
Finalista | 20. | 17 lutego 2019 | Rotterdam | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Jérémy Chardy Henri Kontinen | 6:7(5), 6:7(4) |
Zwycięzca | 36. | 12 maja 2019 | Madryt | Ceglana | Jean-Julien Rojer | Diego Schwartzman Dominic Thiem | 6:2, 6:3 |
Finalista | 21. | 4 sierpnia 2019 | Waszyngton | Twarda | Jean-Julien Rojer | Raven Klaasen Michael Venus | 6:3, 3:6, 2–10 |
Zwycięzca | 37. | 27 października 2019 | Bazylea | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer | Taylor Fritz Reilly Opelka | 7:5, 6:3 |
Finalista | 22. | 7 marca 2021 | Rotterdam | Twarda (hala) | Kevin Krawietz | Nikola Mektić Mate Pavić | 6:7(7), 2:6 |
Finalista | 23. | 25 kwietnia 2021 | Barcelona | Ceglana | Kevin Krawietz | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 38. | 20 czerwca 2021 | Halle | Trawiasta | Kevin Krawietz | Félix Auger-Aliassime Hubert Hurkacz | 7:6(4), 6:4 |
Finalista | 24. | 18 lipca 2021 | Hamburg | Ceglana | Kevin Krawietz | Tim Pütz Michael Venus | 3:6, 7:6(3), 8–10 |
Gra mieszana (1–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 29 stycznia 2012 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Jelena Wiesnina Leander Paes | 6:3, 5:7, 10–3 |
Finalista | 1. | 26 stycznia 2014 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Sania Mirza | Kristina Mladenovic Daniel Nestor | 3:6, 2:6 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra podwójna)
Turniej | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielki Szlem | |||||||||||||||||
Australian Open | – | – | 3R | 2R | 1R | SF | 2R | 2R | SF | QF | 3R | 2R | 1R | 2R | 3R | 0 / 13 | 22–13 |
French Open | – | 2R | 2R | 1R | QF | 2R | 2R | 3R | SF | 2R | 3R | – | QF | 3R | QF | 0 / 13 | 24–13 |
Wimbledon | – | – | 3R | F | F | F | 3R | 3R | W | 1R | 1R | – | QF | NH | 2R | 1 / 11 | 31–10 |
US Open | – | 2R | 2R | 3R | QF | 3R | 1R | 3R | QF | 3R | W | 2R | 1R | SF | 1 / 13 | 25–12 | |
Bilans spotkań | 0–0 | 2–2 | 6–4 | 8–4 | 11–4 | 12–4 | 4–4 | 7–4 | 16–3 | 6–4 | 10–3 | 2–2 | 6–4 | 6–3 | 6–3 | N/A | 102–48 |
ATP Finals | |||||||||||||||||
ATP Finals | – | – | – | – | RR | RR | – | RR | W | – | RR | – | RR | – | 1 / 6 | 8–12 | |
ATP Tour Masters 1000 | |||||||||||||||||
Indian Wells | – | – | – | – | 1R | 2R | – | 1R | 1R | 1R | QF | 2R | QF | NH | 0 / 8 | 6–8 | |
Miami | 1R | – | – | 1R | QF | 1R | – | 1R | QF | 1R | 2R | 2R | 1R | NH | QF | 0 / 11 | 8–11 |
Monte Carlo | – | – | – | – | 2R | 2R | QF | 1R | 2R | 2R | 2R | 2R | 1R | NH | 1R | 0 / 10 | 1–9 |
Madryt | – | – | – | 2R | 1R | F | QF | 2R | 2R | W | 1R | – | W | NH | 2R | 2 / 10 | 15–8 |
Rzym | – | – | – | – | QF | SF | SF | 1R | QF | 2R | 1R | – | 1R | 1R | QF | 0 / 10 | 9–10 |
Montreal/Toronto | – | – | – | 2R | 2R | SF | 2R | QF | QF | SF | 2R | QF | 2R | NH | 0 / 10 | 11–10 | |
Cincinnati | – | – | – | 1R | 2R | W | 2R | QF | QF | F | QF | SF | 1R | QF | 1 / 11 | 17–10 | |
Szanghaj | – | – | 2R | QF | 2R | 1R | 2R | 2R | – | SF | 2R | 2R | NH | 0 / 9 | 6–9 | ||
Paryż | – | – | – | 1R | 2R | 2R | SF | SF | QF | 2R | SF | F | 1R | – | 0 / 10 | 12–10 | |
Hamburg | – | – | Nie ATP Tour Masters 1000 | 0 / 0 | 0–0 | ||||||||||||
Bilans spotkań | 0–1 | 0–0 | 0–0 | 3–6 | 5–9 | 12–8 | 8–7 | 7–9 | 6–9 | 9–7 | 10–9 | 10–6 | 8–8 | 2–2 | 5–4 | N/A | 85–85 |
Ranking na koniec sezonu | |||||||||||||||||
175 | 87 | 46 | 19 | 12 | 9 | 23 | 16 | 2 | 19 | 8 | 27 | 19 | 22 | N/A |
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
NH, turniej nie odbył się
Przypisy
- ↑ Australian Open: Historical win for Horia Tecau in mixed doubles (ang.). nineoclock.ro, 29 stycznia 2012. [dostęp 2017-04-16].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-04-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-04-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-04-27] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flaga Finlandii