Hormonoterapia nowotworów

Hormonoterapia nowotworów – hormonoterapia jako metoda leczenia nowotworów, w których powstawaniu uczestniczą czynniki hormonalne. Opiera się na zmianie środowiska hormonalnego, co hamuje wzrost nowotworów hormonozależnych.

Stosowana jest przy raku sutka, szyjki macicy, trzonu macicy, gruczołu krokowego, jajnika i tarczycy. Typowe hormonalne leczenie przeciwnowotworowe prowadzi one do zmniejszenia wytwarzania hormonów płciowych lub ograniczenia ich działania na komórki docelowe, wykorzystując jeden z następujących mechanizmów^[1]:

• ablacyjny – eliminacja lub ograniczenie działania danego hormonu (np. usunięcie jąder u chorych na raka prostaty czy inhibitory aromatazy u chorych na raka piersi)
• addytywny – znaczne zwiększenie stężenia określonych hormonów (np. glikokortykosteroidy u chorych na nowotwory hematologiczne czy podawanie tyroksyny u chorych po operacyjnym usunięciu raka tarczycy)

Hormonoterapia znalazła największe zastosowanie w leczeniu raka gruczołu krokowego i hormonozależych raków piersi. Przykładowe leki to:

• tamoksyfen
• inhibitory aromatazy (np. anastrozol)
• analogi gonadoliberyny (np. goserelina)
• cyproteron.

Zobacz też

• ogólnoustrojowe leczenie nowotworów
• chemioterapia nowotworów

Przypisy

Bibliografia

• Radzisław Kordek: Onkologia. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Gdańsk: VIA MEDICA, 2007. ISBN 978-83-7555-016-0.
• M. Krzakowski (red.): Podstawy kliniczne hormonoterapii nowotworów w Onkologii klinicznej. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Medyczne Borgis, 2001.
• Anna Wałkowska: Wpływ kwasu galusowego na proliferację komórek nowotworowych HL60/DOX o oporności wielolekowej związanej z nadaktywnością białka MRP1. Szczecin.