Horochów

Horochów

Горохів

(c) dockt, CC BY 3.0
Herb Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Rejon	horochowski
Data założenia	1240
Prawa miejskie	1939[1]
Burmistrz	Wiktor Hodyk
Powierzchnia	11,22 km²
Populacja (2018) • liczba ludności	9134[2]
Nr kierunkowy	+380 3379
Kod pocztowy	45700-45702
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Horochów
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Horochów
50°29′58″N 24°45′54″E/50,499444 24,765000
Strona internetowa
Portal Ukraina

Horochów (ukr. Горохів, Horochiw) – miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, siedziba rejonu horochowskiego. Stacja kolejowa^[1].

Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w województwie wołyńskim^[3].

Historia

Horochów w 1917

W 1450 roku król Kazimierz IV Jagiellończyk podarował Horochów z okolicznymi włościami Olizarowi Szyłowiczowi.

W 1650 roku miasto wraz z 4 wsiami należało do rodu Warszyckich, w końcu XVIII wieku do Poniatowskich. W 1777 istniał tu teatr dworski. W 1795 roku trafiło w ręce rodu Strojnowskich.

Pod rozbiorami siedziba gminy Horochów(ukr.) w powiecie włodzimierskim guberni wołyńskiej.

W 1816 roku Horochów zwiedził i opisał Julian Ursyn Niemcewicz w „Podróżach historycznych”.

Podczas I wojny światowej, w latach 1916-1917, przez Horochów przebiegał front austriacko-rosyjski a okolice miasta były areną zaciętych walk^[4].

Przedwojenny herb

W II Rzeczypospolitej Horochów był siedzibą powiatu horochowskiego w województwie wołyńskim. W 1937 roku w mieście mieszkało 7800 osób, z czego 40% stanowili Żydzi.

24 czerwca 1941 roku miasto zostało zajęte przez Wehrmacht. 12 sierpnia 1941 roku SD z Łucka przy udziale ukraińskich schutzmanów rozstrzelało 300 Żydów. W październiku 1941 roku Niemcy utworzyli w Horochowie getto dla ludności żydowskiej. 8 września 1942 roku getto zostało „zlikwidowane” przez oddział SD z Łucka przy współudziale niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji. Rozstrzelano około 3 tys. Żydów, których pochowano w zbiorowej mogile wykopanej dzień wcześniej przez ludność ukraińską około 1 km na południe od miasta^[5].

Podczas rzezi wołyńskiej Horochów stanowił schronienie dla około 1200 polskich uciekinierów z okolicznych wsi. Korzystając z tego Niemcy utworzyli w mieście 150 osobowy Schutzmannschaft złożony z Polaków, który zwalczał Ukraińską Powstańczą Armię i bronił miasto przez napadami^[6].

W styczniu 1944 roku Niemcy wycofali się z Horochowa ewakuując także schutzmanów oraz polską ludność. Miasto zostało zajęte 18 lipca 1944 roku przez wojska radzieckie 1 Frontu Ukraińskiego^[7].

W 1989 liczyło 9329 mieszkańców^[1][8].

Zabytki

Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego z 1844 r.

• pałac – wybudowany w stylu empire przez rodzinę Strojnowskich. Na początku XIX wieku pałac posiadał bogate zbiory sztuki, które następnie trafiły do pałacu w Dzikowie, własności Tarnowskich. Na początku XX wieku w ocalałym skrzydle obiektu znajdował się urząd starostwa^[9].

Urodzeni w Horochowie

• Waleria Tarnowska – polska malarka i kolekcjonerka
• Jan Dzierżysław Tarnowski – polski polityk i ziemianin
• Józef Wielhorski – generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego, senator-wojewoda Królestwa Polskiego, radca stanu Księstwa Warszawskiego
• Michał Wielhorski – polski pisarz polityczny, kuchmistrz wielki litewski, dyplomata konfederacji barskiej

Przypisy

Literatura

• Julian Ursyn Niemcewicz "Juljana Ursyna Niemcewicza, podróże historyczne po ziemiach polskich między rokiem 1811 a 1828 odbyte", wydawcy A. Franck; B. M. Wolff, Paryż, Petersburg, 1858, Horochów strona: 171

Linki zewnętrzne

• Horochów, pow. włodzimierski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 132 .
• Horochów, gm. Skobiełka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 577 .
• Horochów na stronie Rady najwyższej Ukrainy
• dr Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, Łuck - Horochów - Stojanów. wolyn.ovh.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-10)].