Horst Sindermann

Horst Sindermann

(c) Bundesarchiv, Bild 183-M1030-0315 / CC-BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia	5 września 1915 Drezno
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1990 Berlin
Przewodniczący Izby Ludowej NRD
Okres	od 29 października 1976 do 13 listopada 1989
Przynależność polityczna	Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec
Poprzednik	Gerald Götting
Następca	Günther Maleuda
Premier NRD
Okres	od 3 października 1973 do 29 października 1976
Przynależność polityczna	Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec
Poprzednik	Willi Stoph
Następca	Willi Stoph

Horst Sindermann (ur. 5 września 1915 w Dreźnie, zm. 20 kwietnia 1990 w Berlinie) – niemiecki działacz komunistyczny, wicepremier (1971–1973), premier (1973–1976) i przewodniczący Izby Ludowej NRD (1976–1989).

Życiorys

Urodził się w rodzinie działacza saksońskiej SPD Karla Sindermanna, brat Kurt Sindermann wykonywał w latach 1929–1933 mandat radnego landtagu w Dreźnie. Horst Sindermann wstąpił w 1929 do Komunistycznej Związku Młodzieży Niemiec (niem. Kommunistischer Jugendverband Deutschlands, KJVD). W 1933 został aresztowany i skazany na kilka miesięcy za udział w ruchu antynazistowskim. W 1935 oskarżony o zdradę ojczyzny i skazany na sześć lat więzienia, a następnie uwięziony w KL Sachsenhausen i Mauthausen. W 1946 przystąpił do SED. Pracował jako dziennikarz i redaktor naczelny drezdeńskiej "Sächsische Volkszeitung", chemnitzkiej "Volksstimme", następnie hallskiego pisma "Freiheit" (1950–1953).

W latach 1953–1963 zatrudniony w aparacie SED jako główny agitator partyjny, następnie był I sekretarzem powiatowej organizacji SED w Halle (1963–1971). Od 1971 do 1973 pełnił obowiązki wicepremiera NRD, a 3 października 1973 Izba Ludowa wybrała go nowym premierem, którym pozostał do 29 października 1976.

W latach 1963–1989 wykonywał mandat posła do Izby Ludowej. Po odejściu z funkcji prezesa rady ministrów został wybrany przewodniczącym Izby Ludowej NRD, którym pozostał do 1989, będąc formalnie trzecią osobą w państwie. Z racji sprawowanych funkcji był „skoszarowany” w partyjno-rządowych osiedlach kierownictwa NRD – początkowo wokół Majakowskiring w Berlinie-Pankow, następnie na Osiedlu Leśnym pod Bernau.

3 grudnia 1989 został wykluczony z SED i osadzony w areszcie, jednak nie wysunięto w stosunku do niego zarzutów. Zmarł na wiosnę 1990 nie doczekawszy zjednoczenia NRD z RFN.

Bibliografia

• Wer war wer in der DDR? 4. Ausgabe. Ch. Links Verlag, Berlin 2006, ISBN 3-86153-364-2, Band 2.