Horst Skoff

Horst Skoff

Państwo	Austria
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1968 Klagenfurt am Wörthersee
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 2008 Hamburg
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1985
Zakończenie kariery	1999
Trener	Dumitru Hărădău
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	18 (1 stycznia 1990)
Australian Open	1R (1988, 1991–1993, 1995)
Roland Garros	2R (1987, 1989, 1991)
Wimbledon	2R (1991)
US Open	2R (1991)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	70 (18 września 1989)
Roland Garros	1R (1989)
US Open	1R (1988, 1989)

Horst Skoff (ur. 22 sierpnia 1968 w Klagenfurcie, zm. 7 czerwca 2008 w Hamburgu) – austriacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Seulu (1988) i Barcelony (1992).

Przez pewien czas pozostawał prywatnie związany z modelką Ullą Weigestorfer, zwyciężczynią konkursu Miss World. Zmarł 7 czerwca 2008 roku w Hamburgu w wieku niespełna 40 lat. Początkowo poinformowano, że przyczyną śmierci był atak serca, lecz obrażenia twarzy oraz miejsce odnalezienia zwłok stały się przyczyną wszczęcia procedury sekcji zwłok^[1].

Kariera tenisowa

Skoff rozpoczął karierę zawodową w 1985 roku i już w kolejnym sezonie zanotował znaczące sukcesy na kortach ziemnych, dochodząc do półfinału turnieju ATP World Tour w Barcelonie i triumfując w dwóch imprezach ATP Challenger Tour (w Dortmundzie i Chartres). Pozwoliło mu to w sierpniu 1986 znaleźć się po raz pierwszy w najlepszej setce rankingu światowego. W sezonie 1987 był w półfinale turnieju w Monte Carlo, eliminując m.in. Yannicka Noaha i Andrésa Gómeza.

Pierwsze zwycięstwo turniejowe w głównym cyklu rozgrywkowym Skoff odniósł w roku 1988, kiedy w finale w Atenach pokonał Bruna Orešara. Jesienią tegoż roku wygrał też halowe zawody w Wiedniu, pokonując od ćwierćfinału kolejno 3 graczy z pierwszej dwudziestki na świecie – Jonasa Svenssona, Andrieja Czesnokowa i w meczu decydującym o tytule Thomasa Mustera 4:6, 6:3, 6:4, 6:2. Przez kolejne 20 lat żadnemu Austriakowi nie udało się powtórzyć wygranej w wiedeńskiej hali.

Sukcesy z 1989, a były to przede wszystkim 3 finały turniejowe na ziemi, pozwoliły Skoffowi znaleźć się na koniec sezonu na najwyższym rankingowym miejscu w karierze – 18. Najważniejszym osiągnięciem z tegoż roku był finał w Hamburgu, w którym Austriak nie sprostał ówczesnmu liderowi światowego tenisa Ivanowi Lendlowi. W półfinale Skoff pokonał wicelidera rankingu Borisa Beckera. W finale we Florencji w 1989 Skoff uległ Marcelo Filippiniemu, a w finale w Barcelonie przegrał z Andrésem Gomezem, we wcześniejszych rundach eliminując m.in. Thomasa Mustera i Alberta Mancini'ego.

W 1990 roku Skoff zwyciężył w Genewie, po finale z Sergim Bruguerą. Został także finalistą w Wiedniu, ponosząc porażkę z Andersem Järrydem. W latach 1991–1992 pozostawał bez turniejowych zwycięstw, chociaż w 1991 doszedł do półfinału w Monte Carlo, notując zwycięstwa z Andre Agassim i Jonasem Svenssonem oraz w tym samym roku uległ w dwóch finałach Thomasowi Musterowi – we Florencji i w Genewie.

Nieco słabsze wyniki osiągane w rozgrywkach zawodowych skutkowały stopniowym obsuwaniem się Skoffa w rankingu, chociaż praktycznie nie opuszczał on pierwszej setki. Jeszcze raz znacząco awansował w klasyfikacji w 1993 roku, kiedy wygrał swój 4 turniej, tym razem Båstad pokonując w finale Ronalda Agénora. Rok później w obronie tytułu doszedł w Båstad do finału, ale tym razem lepszy okazał się Bernd Karbacher. W tymże sezonie (1994) Skoff częściej startował w zawodach ATP Challenger Tour, wygrywając m.in. w Poznaniu (po finale z Christianem Miniussim). Po 1995 grał wyłącznie w turniejach ATP Challenger Tour i ITF Men's Circuit, by w roku 1999 ostatecznie zakończyć zawodową karierę.

Jako deblista Skoff wygrał 2 turnieje. W sezonie 1986, mając za partnera Loïca Courteau, triumfował w Buenos Aires, a 3 lata później wygrał w Pradze wspólnie z Jordim Arrese'em. Z 4 różnymi partnerami Skoff zanotował ponadto 4 turniejowe finały. We wrześniu 1989 znalazł się na 70. miejscu rankingu światowego gry podwójnej.

W latach 1986–1994 wystąpił w 39 pojedynkach (w tym 5 deblowych), notując w grze pojedynczej bilans 21 wygranych i 13 porażek. W 1989 przyczynił się do awansu Austriaków do ćwierćfinału Pucharu Davisa, pokonując Australijczyków Pata Casha i Marka Woodforde'a. W meczu ćwierćfinałowym odniósł swoje jedno z ważniejszych zwycięstw, pokonując lidera rankingu światowego Matsa Wilandera, po ponad 6–godzinnym spotkaniu (6:7, 7:6, 1:6, 6:4, 9:7). Był to najdłuższy pojedynek w Pucharze Davisa od czasu wprowadzenia do tych rozgrywek tie-breaka. Sukces Skoffa nie wystarczył Austrii do awansu, gdyż komplet punktów (2 singlowe i deblowy) uzyskał dla rywali Stefan Edberg, który pokonał Skoffa 6:3, 6:2, 6:1. Rok później Austria, ze Skoffem w składzie, osiągnęła półfinał Pucharu Davisa, a Skoff pokonał w tymże roku m.in. Hiszpana Sergiego Bruguerę oraz Włochów Diega Nargisa i Claudia Pistolesiego. W spotkaniu półfinałowym ze Stanami Zjednoczonymi Skoff przegrał zarówno z Andre Agassim, jak i Michaelem Changiem, ale z tym ostatnim dopiero w pojedynku pięciosetowym, rozgrywanym z powodu zapadających ciemności przez 2 dni, i to po początkowym prowadzeniu 2:0 w setach.

Dwukrotnie Skoff uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. W obu przypadkach w grze pojedynczej na jego drodze stawali Szwedzi, w Seulu (1988) wyeliminował go w 1 rundzie Stefan Edberg, a w Barcelonie (1992) Magnus Larsson. W Seulu wystąpił także w deblu, w parze z Alexem Antonitschem, odpadając w 2 rundzie z Hiszpanami Sergiem Casalem i Emiliem Sánchezem.

Horst Skoff, wraz z Thomasem Musterem, Gilbertem Schallerem i Alexandrem Antonitschem, tworzył grupę 4 zawodników, którzy dominowali w austriackim tenisie od przełomu lat 80. po lata 90. XX wieku. Z tego grona najbardziej wyróżniał się Muster, triumfator French Open 1995, ale Skoff był jednym z jego najtrudniejszych przeciwników. Bilans pojedynków dwóch Austriaków wyniósł 6:5 na korzyść Mustera. Skoff wygrał w latach 1988–1991 5 gier z rządu, później ponosząc 6 kolejnych porażek.

Skoff, specjalista gry na kortach ziemnych, swój tenis opierał na regularnej grze z głębi kortu i solidnym bieganiu, któremu towarzyszyło nieodłączne charakterystyczne sapanie. Był praworęczny, operował bekhendem jednoręcznym.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, w czasie której zarobił na światowych kortach przeszło półtora miliona dolarów, Skoff pracował m.in. w związku tenisowym Karyntii oraz prowadził własną akademię tenisową w Klagenfurcie.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (4–7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	19 czerwca 1988	Ateny	Ceglana	Bruno Orešar	6:3, 2:6, 6:2
Zwycięzca	2.	23 października 1988	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Thomas Muster	4:6, 6:3, 6:4, 6:2
Finalista	1.	14 maja 1989	Hamburg	Ceglana	Ivan Lendl	4:6, 1:6, 3:6
Finalista	2.	13 sierpnia 1989	Praga	Ceglana	Marcelo Filippini	5:7, 6:7
Finalista	3.	24 września 1989	Barcelona	Ceglana	Andrés Gómez	4:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca	3.	16 września 1990	Genewa	Ceglana	Sergi Bruguera	7:6, 7:6
Finalista	4.	21 października 1990	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Anders Järryd	3:6, 3:6, 1:6
Finalista	5.	16 czerwca 1991	Florencja	Ceglana	Thomas Muster	2:6, 7:6(2), 4:6
Finalista	6.	15 września 1991	Genewa	Ceglana	Thomas Muster	2:6, 4:6
Zwycięzca	4.	11 lipca 1993	Båstad	Ceglana	Ronald Agénor	7:5, 1:6, 6:0
Finalista	7.	10 lipca 1994	Båstad	Ceglana	Bernd Karbacher	4:6, 3:6

Gra podwójna (2–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	16 listopada 1986	Buenos Aires	Ceglana	Loïc Courteau	Gustavo Luza Gustavo Tiberti	3:6, 6:4, 6:3
Finalista	1.	22 maja 1988	Florencja	Ceglana	Claudio Pistolesi	Javier Frana Christian Miniussi	6:7, 4:6
Finalista	2.	14 sierpnia 1988	Praga	Ceglana	Thomas Muster	Petr Korda Jaroslav Navrátil	5:7, 6:7
Zwycięzca	2.	13 sierpnia 1989	Praga	Ceglana	Jordi Arrese	Petr Korda Tomáš Šmíd	6:4, 6:4
Finalista	3.	22 kwietnia 1990	Nicea	Ceglana	Marcelo Filippini	Alberto Mancini Yannick Noah	4:6, 6:7
Finalista	4.	5 sierpnia 1990	Kitzbühel	Ceglana	Francisco Clavet	Javier Sánchez Éric Winogradsky	6:7, 2:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22]  (ang.).