Hortensja ogrodowa

Hortensja ogrodowa

(c) I, MJJR, CC BY 2.5
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	dereniowce
Rodzina	hortensjowate
Rodzaj	hortensja
Gatunek	hortensja ogrodowa
Nazwa systematyczna
Hydrangea macrophylla (Thunb.) Ser. A. P. de Candolle, Prodr. 4:15. 1830
Synonimy
H. opuloides C. Koch.

Hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla) – gatunek krzewu z rodziny hortensjowatych. Typowa forma pochodzi z wschodniej i południowej Azji (Chiny, Japonia, Korea, Indochiny)^[3]. Jest powszechnie uprawiana w licznych krajach świata, jednakże w uprawie rzadko spotyka się typową, dziko rosnąca formę. Zazwyczaj uprawiane są kultywary i mieszańce z hortensją kosmatą (Hydrangea aspera)^[4].

Morfologia

Łodyga

Osiąga wysokość do 1,5 metra.

Liście

Owalne, gęsto rozmieszczone na łodydze, najczęściej ciemnozielone, u niektórych odmian z jasnymi przebarwieniami.

Kwiaty

Białe, liczne odcienie różowego i niebieskiego zebrane w najczęściej kuliste, wypukłe i gęste baldachogrona o średnicy 15-25 centymetrów; u niektórych odmian kwiatostany płaskie, dość luźne, z małymi kwiatami płodnymi w środku i kwiatami płonnymi na zewnątrz. U większości uprawianych kultywarów kwiatostany składają się wyłącznie z kwiatów płonnych.

• 

  Liście hortensji ogrodowej

• 

  Kwiatostany

Zastosowanie

(c) Photograph by Mike Peel (www.mikepeel.net)., CC BY-SA 4.0

'Blaumeise'

Roślina ozdobna: uprawiana jest zarówno jako roślina ogrodowa, jak i roślina doniczkowa. Sadzona w ogrodzie kwitnie od końca czerwca do początku mrozów.

Uprawa

Charakteryzuje się umiarkowaną odpornością na mróz. Najlepiej rośnie i kwitnie w klimacie morskim o dużej wilgotności i średnim nasłonecznieniu. Może być uprawiana w strefie klimatycznej 6-10^[4]. Kwitnie na pędach zeszłorocznych, dlatego należy chronić je podczas silniejszych mrozów oraz zachować ostrożność przy obcinaniu. Gleba powinna być żyzna, raczej próchniczna, o kwaśnym odczynie. Dla niektórych odmian kolor kwiatów zależy od pH gleby i obecności soli glinu. Czerwonawe odcienie występują przy bardziej zasadowym odczynie podłoża, a w odczynie kwaśnym i w obecności soli glinu kwiaty barwią się na niebiesko^[5]. Przez czerwiec-lipiec należy ją co 10 dni nawozić płynnymi, rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi z przewagą nawozów azotowych. Pod koniec lipca powinny przeważać nawozy fosforowe i potasowe. Na początku września należy zaprzestać nawożenia i ograniczyć podlewanie, by pędy zdążyły zdrewnieć przed zimą. Rozmnaża się ją z sadzonek wykonanych z bocznych pędów, przy temperaturze 18-20 °C.

Zmienność

'Tokyo Delight'

Podgatunki^[3]

• H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. chungii (Rehder) E. M. McClint.
• H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. serrata (Thunb.) Makino
• H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. macrophylla (hortensja kulista)
• H. macrophylla (Thunb.) Ser. subsp. stylosa (Hook. f. & Thomson) E. M. McClint.

Niektóre kultywary

• 'Bouquet Rose' – o dużych, różowych kwiatach
• "Mariesil Perfecta' – odmiana niska o lilaróżowych oraz niebieskich kwiatach.
• 'Masja' – o czerwonych kwiatach.

Przypisy

Bibliografia

• Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
• Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.