Hotel Saski w Poznaniu

Hotel Saski
nie funkcjonuje

nr rej. A-17 z 11.04.1958 [1]
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	ul. Wrocławska 25
Typ budynku	hotel
Inwestor	Józef Malczewski
Kondygnacje	3
Rozpoczęcie budowy	1796
Ukończenie budowy	1797
Ważniejsze przebudowy	1894
Pierwszy właściciel	Józef Malczewski
Położenie na mapie Poznania Hotel Saski nie funkcjonuje
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Hotel Saski nie funkcjonuje
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Hotel Saski nie funkcjonuje
52°24′20,79″N 16°55′59,00″E/52,405775 16,933056

Hotel Saski – najstarszy istniejący obiekt hotelowy w Poznaniu, zlokalizowany w południowej części Starego Miasta, przy ul. Wrocławskiej 25. Obecnie nie pełni już pierwotnej funkcji.

Historia

Budynek związany z dawnym klasztorem jezuitów – była to zakonna drukarnia. Po kasacie zakonu obiekt nabył Józef Malczewski (kasztelan rogoziński) i rozpoczął działalność gościnną. Prowadził m.in. piwiarnię i mielcuch. W 1797, po zburzeniu obwarowań Bramy Wrocławskiej, rozbudowano założenie o reprezentacyjny budynek od ul. Wrocławskiej, później jeszcze nadbudowany. W 1801 dodano oficynę. Wewnątrz istniała efektowna Sala Redutowa (9x20 m), w której odbywały się ważne dla miasta uroczystości – koncerty i zjazdy organizacji społecznych. W latach 30. XIX wieku był to najlepszy hotel w Poznaniu, do czego przyczynił się m.in. hotelarz Karol Schtegelin. W połowie XIX wieku utracił funkcję gościnną i został zaadaptowany na mieszkania prywatne. Wystrój fasady częściowo zmieniono – wniesiono m.in. elementy sztukatorskie właściwe dla neobaroku. Bryła pozostała jednak klasycystyczna. Z tyłu, w gmach wkomponowane są stare mury miejskie Poznania.

Hotel był miejscem intensywnych spotkań biznesowych Polaków i Niemców, za czasów księcia Antoniego Henryka Radziwiłła. Trwało to do lat 20. XIX wieku, potem stosunki popsuły się po powstaniu listopadowym i powstaniu z 1848.

Osoby związane z hotelem

• Napoleon Bonaparte – 11 grudnia 1806 podpisał w Sali Redutowej hotelu układ z elektorem saskim Fryderykiem Augustem^[2]. Układ ten podnosił Księstwo Saksonii do godności królestwa. Był to pierwszy w dziejach Polski przypadek, że na jej terytorium zapadła decyzja o powołaniu obcego królestwa^[3]. Na pamiątkę tego wydarzenia hotel został nazwany Hotelem Saskim. W maju 1812 nocował w nim podczas kampanii rosyjskiej,
• Wojciech Bogusławski – w 1807 dawał przedstawienia w Sali Redutowej (w podwórzu), którą znacząco przeorganizował pod kątem potrzeb teatralnych, dekoracje wypożyczając z prywatnego teatru Mycielskich w Kobylempolu^[4],
• Gabriela Zapolska – w 1887 dawała przedstawienia w tej samej sali^[5].

Na elewacji znajduje się tablica z piaskowca upamiętniająca funkcję hotelu, wizytę Napoleona oraz koncerty Wojciecha Bogusławskiego.

Marceli Motty tak opisywał obiekt w swoich Przechadzkach po mieście: Między dwudziestym, a trzydziestym rokiem uchodził hotel ów Langnera, czyli Hotel Saski, za główny dom zajezdny w Poznaniu; na św. Jan osobliwie i w karnawał roiło się tu od obywatelstwa wiejskiego, zwłaszcza że jak ci już dawniej wspomniałem, w owych czasach dla dogodnego pomieszczenia przyjezdnych zbytków nie było. Prócz tego wystawiona w podwórzu hotelowym, po lewej stronie od wejścia, sala przez wiele lat największa w mieście, chociaż bardzo niedogodna i niepokaźna, ściągała wyższą publiczność na bale składkowe, reduty i wspólne uczty^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
• Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznań, 2008, s. 323, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
• Praca zbiorowa: Poznań – spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie Poznań 2004, s. 41, ISBN 83-89525-07-0
• MarcinM. Libicki MarcinM., Poznań – przewodnik, PiotrP. Libicki (ilust.), Poznań: Wydawnictwo Gazeta Handlowa, 1997, s. 314-315, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402 .