Hrabstwo Fryzji Wschodniej

Hrabstwo Fryzji Wschodniej Greefskip Eastfryslân
1464–1744
Herb Fryzji Wschodniej
Stolica	Emden
Typ państwa	monarchia
Pierwszy władca	Ulryk I
Ostatni władca	Karol Edzard
Zależne od	Święte Cesarstwo Rzymskie
Przyjęcie tytułu hrabiego	przez Ulryka I 1464
Włączenie	do Królestwa Prus 1744
Religia dominująca	początkowo katolicyzm, następnie kalwinizm i luteranizm
Hrabstwo Fryzji Wschodniej w 1500 roku

Hrabstwo Fryzji Wschodniej (fryz. Greefskip Eastfryslân, niderl. Graafschap Oost-Friesland) – historyczny kraj Świętego Cesarstwa Rzymskiego, istniejący w latach 1464–1744 we Fryzji Wschodniej w Europie Zachodniej, w obecnym północno-zachodnim zakątku Niemiec.

Historia

W średniowieczu Fryzowie cieszyli się szeroką autonomią, i zwierzchnictwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego pozostawało nominalne, jednakże zarazem nie posiadali silnej scentralizowanej organizacji państwowej, aż do XV wieku, kiedy udało się objąć władzę rodowi Cirksena^[1]. W 1464 Ulryk I został pierwszym hrabią Fryzji Wschodniej, tym samym założycielem hrabstwa^[1].

Nawiązując do dawnych tradycji, Hrabstwo Fryzji Wschodniej posiadało wyjątkowy wówczas ustrój, w którym władza hrabiów i książąt była ograniczona przez stany, w których reprezentowani byli także wolni chłopi^[2].

W XVI wieku do Fryzji Wschodniej dotarła reformacja. W 1542 regentka Anna Oldenburska mianowała polskiego działacza reformacyjnego Jana Łaskiego proboszczem w stołecznym Emden, który w 1544 przyjął także urząd superintendenta^[3]. Łaski zorganizował struktury kościoła kalwińskiego we Fryzji Wschodniej, pełniąc stanowisko do 1548^[4]. Ostatecznie kalwinizm zdominował jedynie zachodnią część hrabstwa, we wschodniej przeważył luteranizm^[1]. W drugiej połowie XVI wieku w hrabstwie osiedliło się wielu kalwinistycznych uchodźców religijnych z Niderlandów^[1]. W 1654 hrabia Enno Ludwik przyjął tytuł księcia. Po bezdzietnej śmierci księcia Karola Edzarda i wygaśnięciu rodu Cirksena w 1744 Fryzję Wschodnią zajęły Prusy^[1].

Przypisy