Hrabstwo Mark
Hrabstwo Mark (niem. Grafschaft Mark) było państwem wchodzącym w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego i leżało na obszarze dzisiejszej Nadrenii Północnej-Westfalii. Terytorium hrabstwa znajdowało się po obu stronach rzeki Ruhry i ciągnęło się wzdłuż rzek Volme i Lenne.
Hrabiowie Mark należeli do najpotężniejszych i najbardziej wpływowych westfalskich panów w Cesarstwie. Dzisiaj o państwie tym przypomina okręg Märkischer Kreis, leżący na północ od rzeki Ruhry w Nadrenii Północnej-Westfalii. Północna część (na północ od rzeki Lippe) do dziś zwana jest „Górne Mark” (Hohe Mark). Dawne „Dolne Mark” leżące między rzekami Ruhrą i Lippe, a obecnie w większości stanowiące Zagłębie Ruhry, zatraciło już swą poprzednią nazwę.
Geografia
Hrabstwo Mark miało powierzchnię około 3000 km2 i rozciągało się z północy na południe między rzekami Lippe i Agger oraz z zachodu na wschód między Gelsenkirchen a Bad Sassendorf na odległość około 75 km.
Płynąca ze wschodu na zachód rzeka Ruhra dzieliła hrabstwo na dwa różne regiony: północny z żyznymi ziemiami ciągnącymi się na nizinach Hellweg-Börde oraz południowy, górzysty region Süderbergland. Południowa część hrabstwa podzielona była przez płynącą z południa na północ rzekę Lenne. W dole rzeki Lenne znajdowało się niewielkie (zaledwie 118 km2) hrabstwo Limburskie (1243-1808), lenno księstwa Bergu.
Początkowo siedzibą hrabiów Mark był zamek Altena w Sauerland. Jednak w latach 20. XIII wieku hrabiowie przenieśli swą siedzibę do zamku Mark, w pobliżu którego założyli miasto Hamm. Hrabstwo graniczyło z Vest Recklinghausen, hrabstwem Dortmundu, biskupstwem Münster, hrabstwem Limburskim, opactwem Werden i opactwem Essen.
Historia
Terytorium hrabstwa Mark początkowo należało do bocznej linii hrabiów Bergu, a w 1160 roku pojawiło się pod nazwą Berg-Altena. Hrabiowie z Alteny zakupili zamek Mark od hrabiów z Rüdenberg i uczynili z niego rezydencję "hrabiów Mark". Leżące w pobliżu Burg Mark miasto Hamm założył w 1226 roku hrabia Adolf I. Miasto to wkrótce stało się głównym miastem hrabstwa.
W bitwie pod Worringen (5 czerwca 1288) hrabia Eberhard II walczył po stronie księcia Brabancji i hrabiego Bergu przeciwko swemu feudalnemu zwierzchnikowi arcybiskupowi Kolonii Zygfrydowi z Westerburga. Zwycięska dla hrabiego Mark bitwa sprawiła, że hrabstwo Mark uzyskało supremację w południowej Westfalii i uniezależniło się od arcybiskupstwa Kolonii. Obszar hrabstwa Mark przez długi czas ograniczony był do ziem znajdujących się między rzekami Ruhrą i Lippe ("Dolne Mark"). Nowe ziemie na północy ("Górne Mark") zostały zdobyte podczas XIV-wiecznych wojen toczonych przeciwko biskupstwu Münster.
Hrabia Adolf III, syn Adolfa II, w 1391 roku połączył hrabstwo Mark i leżące na zachodnim brzegu Renu hrabstwo Kleve unią personalną. Następca tronu Kleve-Mark poślubił w roku 1510 córkę księcia Bergu, co w efekcie doprowadziło w roku 1521 do unii personalnej Kleve-Mark i Bergu. Niemal cała dzisiejsza Nadrenia Północna-Westfalia (oprócz państw kościelnych) znalazła się pod rządami władców Kleve, Mark i Bergu.
Książęca dynastia wygasła w 1609 roku wraz z bezpotomną śmiercią jej ostatniego przedstawiciela. Wojna o sukcesję zakończyła się traktatem w Xanten (12 listopada 1614 roku, ogólnie zatwierdzonym w 1666 roku), na mocy którego hrabstwo Mark przypadło elektorowi Brandenburgii Janowi Zygmuntowi. Po roku 1701 hrabstwo stało się częścią Królestwa Prus.
W roku 1807 hrabstwo Mark na podstawie traktatu tylżyckiego znalazło się pod rządami Francji. W 1808 roku Napoleon włączył hrabstwo Mark do Wielkiego Księstwa Bergu. Wkrótce po tym ziemie księstwa Bergu podzielono na cztery departamenty ciągnące się wzdłuż granic z Cesarstwem Francuskim. Ziemie hrabstwa Mark znalazły się w departamencie Ruhr. Po klęsce francuskiej wyprawy na Moskwę hrabstwo w roku 1813 wróciło pod panowanie pruskie.
Pruska reforma administracyjna z 30 kwietnia 1815 roku umieściła Mark w Regierungsbezirk Arnsberg, które znalazło się w pruskiej prowincji o nazwie Westfalia (Provinz Westfalen). Tytuł w formie "Hrabia Mark" przetrwał istnienie państwa, stając się dodatkowym tytułem książąt Sachsen-Coburg-Gotha. Po abdykacji książąt w 1919 roku tytułu hrabiego Mark nadal używali ich potomkowie. Nominalnymi panami "Pruskiego Hrabstwa Mark" zostali Hohenzollernowie i byli nimi aż do ostatecznej likwidacji państwa pruskiego przez mocarstwa sprzymierzone 25 lutego 1947 roku.
Odtąd zanikła oficjalna nazwa "Hrabstwo Mark", choć nieformalnie wciąż jest używana do określenia regionu w przybliżeniu leżącego na ziemiach dawnego państwa w dzisiejszej Nadrenii Północnej-Westfalii.
Władcy Mark
Altena-Mark
- ok. 1160-1180 Eberhard I (hrabia Bergu-Alteny)
- 1180-ok. 1198 Fryderyk (hrabia Alteny)
Mark
- ok. 1198-1249 Adolf I
- 1249-1277 Engelbert I
- 1277-1308 Eberhard II
- 1308-1328 Engelbert II
- 1328-1347 Adolf II
- 1347-1391 Engelbert III
- 1391-1394 Adolf III
- 1394-1398 Dytryk
Kleve-Mark
Kleve-Mark-Jülich-Berg-Ravensberg
- 1511-1539 Jan III
- 1539-1592 Wilhelm Bogaty
- 1592-1609 Jan Wilhelm
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Map of Grafschaft Mark, Germany, 1681, by Nicolas Sanson
Map of Grafschaft Mark (County of Mark), Germany, 1791, by Friedrich Christoph Müller
(c) Bdk, CC-BY-SA-3.0
- Die Entwicklung der de:Grafschaft Mark im 12. bis 15. Jahrhundert
- Quelle: Grafik selbst erstellt im Juli 2004 von Bdk grob nach einer Vorlage aus dem Buch Auf den Spuren der Grafen von der Mark von E. Dossmann, 1983
- Lizenz: GNU-FDL