Hubert Germain

Hubert Germain

Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1920 Paryż
Data śmierci	12 października 2021
Minister poczty i telekomunikacji
Okres	od 1972 do 1974
Poprzednik	Robert Galley
Następca	Jean Royer
Mer Saint-Chéron
Okres	od 1953 do 1965
Poprzednik	Jules Collas
Następca	Raymond Lochard
Odznaczenia

Hubert Jean Louis Germain (ur. 6 sierpnia 1920 w Paryżu, zm. 12 października 2021^[1]) – francuski wojskowy i polityk, minister poczty i telekomunikacji w rządzie Pierre’a Messmera.

Życiorys

Był synem generała wojsk kolonialnych Maxime Germaina. Wykształcenie zdobywał w szkole misji francuskiej w Damaszku, liceum w Hanoi, a następnie w liceum Saint-Louis w Paryżu^[2]. We wrześniu 1939 próbował dostać się do szkoły marynarki w Bordeaux, jednak po wybuchu wojny postanowił zgłosić się do wojska^[2].

W Saint-Jean-de-Luz wszedł wraz z trzema towarzyszami na pokład statku Arandora Star i 24 czerwca 1940 roku wypłynął do Wielkiej Brytanii^[2]. W Wielkiej Brytanii dołączył do wojsk Wolnych Francuzów i został przydzielony do służby na pancerniku Courbet, następnie uczęszczał na kursy podchorążych marynarki wojennej^[2]. Wiosną 1941 został przydzielony do 1 Lekkiej Dywizja Wolnych Francuzów generała Paula Legentilhomme′a i brał udział w operacji Exporter^[2].

We wrześniu 1941 został wysłany jako uczeń do szkoły oficerskiej w Damaszku, a później został wysłany do służby w 1 Brygadzie 1 Lekkiej Dywizji Wolnych Francuzów^[2]. W lutym 1942 został przydzielony do 13 Półbrygady Legii Cudzoziemskiej, z którą walczył w bitwie o Bir Hakeim. We wrześniu 1942 został awansowany na stopień podporucznika^[2]. Następnie brał udział w II bitwie pod El Alamein oraz w walkach w Tunezji^[2].

Podczas walk we Włoszech został ciężko ranny w okolicach Pontecorvo i został ewakuowany do Neapolu^[2]. Po zwolnieniu ze szpitala brał udział w operacji Dragoon oraz w wyzwoleniu Tulonu, doliny Rodanu i w walkach Wogezach i Alzacji. Wojnę zakończył na południu Alp^[2]. Od 1945 był adiutantem generała Marie Pierre Kœniga, w 1946 został zdemobilizowany^[2].

W 1953 został wybrany merem Saint-Chéron i funkcję tą pełnił do 1965^[2]. W latach 1960–1962 i 1967–1968 pracował w gabinecie ministra obrony Pierre’a Messmera^[2]. W 1962 został deputowanym do Zgromadzenia Narodowego, reelekcję uzyskał w 1968 i w 1973^[2]. W latach 1972–1974 pełnił funkcję ministra poczty i telekomunikacji w pierwszym i drugim rządzie Pierre’a Messmera, a w 1974 był ministrem odpowiedzialnym za relacje rządu z parlamentem w trzecim rządzie Messmera^[2]. Od 1975 do 1982 był prezesem Société française de télédistribution^[2].

W 2020 wydał wspomnienia pt. Espérer pour la France. Les mémoires d’un Compagnon de la Libération^[2]. Od 2010 był członkiem kapituły, a w 2020 został kanclerzem honorowym kapituły Orderu Wyzwolenia^[2]. Był ostatnim żyjącym kawalerem tego orderu^[1].

Odznaczenia

Odznaczony następującymi odznaczeniami^[2]:

• Krzyż Wielki Legii Honorowej
• Order Wyzwolenia
• Krzyż Wojenny 1939–1945 z palmą
• Medal Ruchu Oporu z rozetą
• Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Zakonu Maltańskiego

Przypisy