Hubert Hilscher

Hubert Hilscher
Data i miejsce urodzenia	25 października 1924 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 września 1999 Warszawa
Dziedzina sztuki	grafika

Grób Huberta Hilschera na cmentarzu Powązkowskim

Hubert Hilscher (ur. 25 października 1924 w Warszawie, zm. 19 września 1999 tamże) – polski artysta grafik^[1]. Pochodził z zasymilowanej rodziny Niemców sudeckich.

Życiorys

Jego rodzicami byli Adolf i Helena z Wójcików Hilscherowie. Ojciec brał udział w Bitwie Warszawskiej (1920).

Lata okupacji niemieckiej, studia

Hubert i jego starszy brat Kazimierz byli żołnierzami Armii Krajowej, brali udział w Powstaniu Warszawskim. Kazimierz, podporucznik żandarmerii wojskowej AK, walczył w Śródmieściu, wywieziony do obozu jenieckiego w Sandbostel. Hubert, kapral AK ps. „Zaremba”, walczył na Pradze.

Podczas okupacji zdał „małą maturę” na kompletach i ukończył wydział budownictwa stalowo-żelbetowego w zawodowej szkole budownictwa zorganizowanej przez profesorów Politechniki Warszawskiej. Dyplom technika zdobył w czerwcu 1944 roku. Po Powstaniu zgłosił się do wojska, skąd skierowano go do oficerskiej szkoły artylerii w Chełmie Lubelskim, w maju 1945 roku został promowany  na porucznika artylerii ciężkiej. Został zwolniony z wojska z powodów zdrowotnych i zdał egzamin do Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Warszawie na wydział grafiki kształcący grafików dla drukarni. Po połączeniu w 1950 roku WSPP i Akademii Sztuk Pięknych rozpoczął studia na II roku ASP.

Dyplom uzyskał w pracowni prof. Tadeusza Kulisiewicza w 1955 roku.

Praca, projekty

Był wykonawcą przy pracach wystawienniczych projektów, dla których projektowali: Tomaszewski, Srokowski, Lenica, Fangor, Lipiński. Wspomina:

Zajmował się grafiką użytkową – projektowaniem i opracowaniem graficznym albumów i czasopism, plakatów (w wydawnictwach: WAG, KAW, SiT, RUCH, WAiF, Krupski i S-ka, MAW, PWN). W latach 1961–1970 kierownik artystyczny redakcji plakatu kulturalnego w Wydawnictwie Artystyczno-Graficznym; od 1959 do 1961 kierownik artystyczny „Przeglądu Kulturalnego”; od 1962 do 1983 kierownik artystyczny dwumiesięcznika o sztuce „Projekt” (opracował 140 numerów). W stanie wojennym współpracownik Muzeum Archidiecezji Warszawskiej i wydawnictw niezależnych, m.in. „Nowa”, „Przedświt” i „Krąg”^[3]. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 42, rząd 6, grób 19/20)^[4].

Życie prywatne

Córka Krystyna Peters (ur. 1946 w Warszawie, zm. 1982 w Nowym Jorku), projektantka tkanin; syn Grzegorz Hilscher (ur. 1959).

Wystawy

Indywidualne 1969 r. – Berlin, Bratysława, Budapeszt, Praga, Sofia, Wiedeń, 2015 r. - Warszawa; zbiorowe – IBA Lipsk, Międzynarodowe Biennale Sztuki Użytkowej Lublana, Międzynarodowe Biennale Plakatu Lahti, Międzynarodowe Biennale Plakatu Warszawa^[5].

Nagrody

IBA Lipsk 1982, kilkanaście nagród w konkursach PTWK na najpiękniejsze książki roku, srebrny medal na Mostra Internationale di Manifesto Turistico w Mediolanie (1967 i 1970), nagroda prezydenta miasta Brna w 1974 na Międzynarodowym Biennale Grafiki, srebrny medal w 1981 na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Lahti, trzykrotnie (1973, 1975, 1980) nagroda za „Najlepszy Plakat Roku” w Warszawie^[6].

Galeria

• 

  Hilscher Warszawska Jesień 80

• 

  Hilscher Warszawska Jesień 76

• 

  Hilscher Cyrk

Przypisy

Bibliografia

• John Barnicoat, Posters a onecise history. Thames and Hudson, Londyn 1988.
• Wiesława Wierzchowska, Autoportrety, Agencja Wydawnicza Interster, 1991.
• Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, t. 2. Warszawa 1955.
• Hubert Hilscher. Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa 2000.
• Elżbieta Dzikowska, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami grafiki. Rosikon Press, 2013.
• Very Graphic. Polish Designers of the 20th Century. Instytut Adama Mickiewicza, Warszawa 2015.
• http://culture.pl/pl/tworca/hubert-hilscher