Hugo Aufderbeck
| Kraj działania | NRD |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 marca 1909 Hellefeld |
| Data i miejsce śmierci | 17 stycznia 1981 Erfurt |
| Administrator apostolski Erfurtu | |
| Okres sprawowania | 1973-1981 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Prezbiterat | 28 marca 1936 |
| Nominacja biskupia | 19 czerwca 1962 |
| Sakra biskupia | 5 września 1962 |
| Data konsekracji | 5 września 1962 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Alfred Bengsch | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Josef Freusberg Friedrich Maria Heinrich Rintelen | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Hugo Aufderbeck (ur. 23 marca 1909 r. w Hellefeld, zm. 17 stycznia 1981 w Erfurcie) – katolicki teolog, biskup, od 1972 r. administrator apostolski wschodnioniemieckich terytoriów diecezji fuldzkiej i würzburskiej z siedzibą w Erfurcie.
Życiorys
Po ukończeniu szkoły ludowej w Hellefeld kontynuował naukę w humanistycznym Gimnazjum Laurentianum w Arnsbergu. Świadectwo dojrzałości otrzymał w słynnym paderborńskim Theodorianum. W latach 1930-1936 studiował teologię w Paderborn, Wiedniu i Monachium.
28 marca 1936 r. został wyświęcony na księdza w katedrze w Paderborn. Pracował potem jako katecheta w Gelsenkirchen (do 1938 r.), a następnie jako wikary, duszpasterz akademicki i kapelan lazaretu wojskowego w Halle.
W latach 1948-1962 pracował w Magdeburgu, leżącym we wschodniej części archidiecezji paderborńskiej. W 1962 r. papież Jan XXIII mianował go biskupem pomocniczym diecezji fuldzkiej ze stolicą w Erfurcie po przejściu na emeryturę bpa Josepha Freusberga. Jako tytularną siedzibę otrzymał diecezję Arca w Fenicji. W latach 1962-1965 uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. W 1964 r. został wikariuszem generalnym diecezji fuldzkiej dla jej wschodniej części, następnie w 1967 r. komisarzem biskupim dla tych terenów, a od 1973 r. administratorem apostolskim nowo utworzonej Administratury w Erfurcie-Meiningen. Ważnym elementem jego pracy duszpasterskiej stały się zakorzenione w regionie pielgrzymki do lokalnych sanktuariów. Głoszone tam odważne kazania przyciągły tysiące wiernych, pomagając skonsolidować miejscowych katolików, poddawanych w NRD stałej presji ideologicznej. Szczególną troską otaczał dzieci, chorych, niepełnosprawnych i starców.
Od 1977 r. chorował na raka. Zmarł 17 stycznia 1981 r. w Erfurcie. Pochowany został w krużgankach tamtejszej katedry.