Hugolin Langkammer

Hugolin Langkammer
Helmut Langkammer
Profesor nauk teologicznych
Kraj działaniaPolska
Data i miejsce urodzenia19 grudnia 1930
Bobrek
Data i miejsce śmierci28 stycznia 2021
Wrocław
Rektor Wyższego Seminarium Duchownego Franciszkanów (OFM) w Kłodzku
Okres sprawowania1961-1963,
1967-1970
Dziekan Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Okres sprawowania1987-1993
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
InkardynacjaZakon Braci Mniejszych
Śluby zakonne1 sierpnia 1954
Prezbiterat18 grudnia 1955
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Hugolin Helmut Langkammer (ur. 19 grudnia 1930 w Bobrku, zm. 28 stycznia 2021 we Wrocławiu[1]) – polski franciszkanin (OFM), biblista, profesor nauk teologicznych, nauczyciel akademicki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i innych uczelni[2].

Życiorys

Urodził się w 1930 roku w Bobrku (obecnie część Bytomia), gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej. Po jej ukończeniu kontynuował dalszą edukację w należącej do zakonu franciszkanów szkole średniej - Collegium Seraphicum w Nysie. Tam też w 1950 roku zdał egzamin maturalny. 10 czerwca tego samego roku został członkiem Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych we Wrocławiu, przyjmując imię zakonne Hugolin[3]. Nowicjat odbywał początkowo w Borkach Wielkich, a następnie we Wrocławiu. Jednocześnie odbywał studia teologiczno-filozoficzne w miejscowym Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów, które w 1954 roku ze względów politycznych zostało przeniesione do Kłodzka[4]. Wieczyste śluby zakonne złożył 1 sierpnia 1954 roku, zaś święcenia kapłańskie przyjął 18 grudnia 1955 roku w Częstochowie[5]. Ponadto studiował biblistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1959 roku uzyskał kolejno tytuły: magistra, w 1960 roku licencjata, zaś w 1961 roku stopień naukowy doktora nauk teologicznych[4].

W latach 1961-1963 pełnił funkcję rektora zakonnego seminarium duchownego w Kłodzku, będąc jednocześnie wykładowcą biblistyki. Następnie został skierowany na studia specjalistyczne do Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie, gdzie w 1964 roku uzyskał licencjat, a dwa lata później doktorat nauk biblijnych. Ponadto w tym okresie przez rok przebywał w Ziemi Świętej, poznając tam archeologię oraz topografię Palestyny[4].

W 1967 roku rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, zostając zatrudnionym na stanowisku adiunkta. Na uczelni tej w 1969 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Problem splotu orzeczeń ktizeologicznych i soteriologicznych w chrystologii Nowego Testamentu. Wraz z nowym tytułem awansował w 1970 roku na stanowisko docenta, zaś w 1975 roku profesora nadzwyczajnego. W 1976 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. W 1982 roku awansował na lubelskiej uczelni katolickiej na stanowisko profesora zwyczajnego[6]. Angażował się w działalność organizacyjną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Był tam założycielem, powstałego z przekształcenia dotychczasowej Szkoły Biblijnej - Instytutu Biblijnego i jego pierwszym dyrektorem (1977–1986). W latach 1975-1985 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1987-1993 dziekana Wydziału Teologii[4].

Poza lubelską uczelnią wykładał także przez cały czas w swoim macierzystym zakonnym seminarium duchownym w Kłodzku, będąc ponownie jego rektorem w okresie od 1967 do 1970 roku. W 1997 roku seminarium to zostało przeniesione do Wrocławia. Od 1970 prowadził również wykłady na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, będąc pracownikiem naukowo-dydaktycznym Katedry Teologii Biblijnej w Instytucie Teologii Systematycznej. Był także kierownikiem Katedry Homiletyki, Mediów i Komunikacji na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego[7].

W 2002 roku przeszedł na emeryturę, mimo to wciąż wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ostatecznie w 2005 roku zakończył pracę dydaktyczną i opuścił Lublin, przenosząc się do Wrocławia do klasztoru franciszkanów na Karłowicach. Na emeryturze pozostał nadal aktywny naukowo, prowadząc badania, pisząc oraz ogłaszając publikacje drukiem[4]. Zmarł w 2021 roku we Wrocławiu[8].

Dorobek i działalność naukowa

Hugolin Langkammer był autorem ponad 100 książek biblijnych, także w obcych językach, i ponad 500 rozpraw oraz artykułów naukowych. Ponadto należał do redaktorów i współredaktorów wielu książek i czasopism. Aktywny członek zespołu tłumaczy przekładu Pisma Świętego, tzw. Biblii lubelskiej. Przetłumaczył sam lub wspólnie m.in. takie księgi biblijne jak I Księga Kronik, II Księga Kronik, Księga Ezdrasza i Księga Nehemiasza, Ewangelia Marka, Ewangelia Łukasza, Dzieje Apostolskie oraz listy apostoła Pawła (List do Rzymian, 1 List do Koryntian, 2 List do Koryntian, List do Galatów, List do Efezjan, List do Filipian, 1 List do Tesaloniczan, 2 List do Tesaloniczan, 1 List do Tymoteusza, 2 List do Tymoteusza, List do Tytusa, List do Filemona).

W ciągu swojej kilkudziesięcioletniej kariery naukowej wypromował 55 doktorów i ponad 350 magistrów. Był recenzentem wielu rozpraw doktorskich, habilitacyjnych i profesorskich. Prowadził różne wykłady i okolicznościowe odczyty na renomowanych uniwersytetach zagranicznych (Stany Zjednoczone, Anglia, Belgia, Austria, Włochy, Francja)[4].

Należał do wielu stowarzyszeń naukowych w Polsce i za granicą, m.in. do Towarzystwa Naukowego KUL i International New Testament Studies Societa. Zasiadał także w zarządzie Goeres-Gesell-Schaft. W latach 1976-1988 był prezesem Polskich Biblistów przy Episkopacie Polskim[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Nie żyje wybitny biblista – o. prof. Hugolin Langkammer OFM, Gość Niedzielny, 28 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-28].
  2. ↑ Informator. Rok akademicki 2010/2011. Wrocław: Wyższe Seminarium Duchowne Franciszkanów, 2010, s. 13.
  3. ↑ Schematyzm Prowincji św. Jadwigi Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Wrocław: Wydawnictwo św. Antoniego, 2010, s. 12, 58, 79.
  4. ↑ a b c d e f g Biografia Hugolina Langkammera na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. [on-line] [dostęp: 2021-02-06]
  5. ↑ Duchowieństwo diecezjalne oraz członkowie męskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego 2005, wyd. Apostolicum, Ząbki 2006.
  6. ↑ M. S. Wróbel, Osoba Ojca Hugolina Langkammera, [w:] "Deus meus et omnia. Księga Pamiątkowa ku czci o. prof. Hugolina Langkammera OFM w 50. rocznicę święceń kapłańskich", Wydawnictwo KUL, Lublin 2005, s. 1-3. ISBN 83-7363-316-2.
  7. ↑ Ks. prof. zw. dr hab. Hugolin Helmut Langkammer OFM, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-02-06].
  8. ↑ Zmarł o. prof. Hugolin Langkammer, artykuł na stronie archidiecezji lubelskiej z dn. 29.01.2021 r. [on-line] [dostęp: 2021-02-06]
  9. ↑ Monitor Polski, poz. 78
  10. ↑ O wszystkich odznaczeniach i wyróżnieniach zob. M. S. Wróbel, Osoba Ojca Hugolina Langkammera, s. 2-3.

Linki zewnętrzne