Hugon Kowarzyk

Hugon Kowarzyk
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1906
Jaworzno

Data i miejsce śmierci

7 marca 1985
Wrocław

profesor nauk medycznych
Specjalność: fizjologia patologiczna
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1930

Habilitacja

1939

Profesura

1946

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Doktor honoris causa
Uniwersytet Wrocławski – 1983
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Wrocławski
Akademia Medyczna we Wrocławiu

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Hugon Kowarzyk (ur. 10 grudnia 1906 w Jaworznie, zm. 7 marca 1985 we Wrocławiu) – polski lekarz fizjopatolog.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1930 uzyskał tytuł doktora wszech nauk lekarskich, a w 1939 habilitację. Przed 1939 był pracownikiem naukowym Zakładu Patologii Ogólnej i Doświadczalnej UJ (asystent, docent), a od 1945 do 1946 kierownikiem tegoż. Zamieszkiwał na osiedlu Salwator.

Po II wojnie światowej w 1946 osiadł we Wrocławiu. Był profesorem na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie organizował Wydział Lekarski i był kierownikiem Katedry i Zakładu Patologii Ogólnej i Doświadczalnej, zaś od 1950 do 1977 na Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1946 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1957 profesora zwyczajnego. Sprawował stanowisko prodziekana (1946-1947) i dziekana (1947-1948) wydziału. Równolegle od 1955 do 1968 kierował Zakładu Patofizjologii Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu. W 1958 został członkiem korespondentem, a w 1970 członkiem rzeczywistym PAN. Od 1968 do 1980 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Podstawowych Nauk Medycznych PAN. Był współzałożycielem oraz w latach 1974–1985 prezesem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Należał także do międzynarodowych towarzystw, np.: New York Academy of Sciences, Deutsche Akademie der Naturforscher in Halle, Międzynarodowego Towarzystwa Hematologicznego.

W pracy naukowej zajmował się krzepliwością krwi, hematologii, wektokardiografią i cytogenetyką. Badania naukowe prowadził ze swoją żoną Heleną Kowarzyk.

We Wrocławiu ustanowiono ulicę Hugona Kowarzyka[1].

Publikacje

  • Promieniowanie mitogenetyczne, a wpływ ciał lotnych ze zmiażdżonych tkanek cebuli na zjawiska koloidalne (1930)
  • Badania nad rozkładem acetylocholiny w ustroju i jego fizjologicznym znaczeniem: Rozkład acetylocholiny we krwi rozmaitych zwierząt, Część 1 (1937, współautorzy: Jerzy Fegler, Jerzy Szpunar)
  • Elektrofizyka mózgu (1946)
  • The Experimental Aberrations of Vanessidae (1948)
  • Podstawy elektrokardiografii (1949, współautorka: Helena Kowarzyk)
  • Wektorkardiografia przestrzenna. Praca zespołowa z udziałem L Gieca (1959, współautorka: Helena Kowarzyk)
  • Wektokardiografia przestrzenna (1959)
  • Spatial Vectorcardiography (1960, współautorka: Helena Kowarzyk)

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. ↑ Osiedle Kowarzyka. dolny-slask.org.pl. [dostęp 2018-03-03].
  2. ↑ M.P. z 1951 r. nr 75, poz. 1024.

Bibliografia