Humber Light Reconnaissance Car

Humber Light Reconnaissance Car MK III

Humber LRC Mk IIIA
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Humber w Coventry, Karrier Motors Ltd. w Luton
Typ pojazdu	lekki opancerzony pojazd zwiadowczy
Trakcja	kołowa
Załoga	3
Historia
Prototypy	1940
Produkcja	1940-1943
Egzemplarze	3600
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy, 4-suwowy, 6-cylindrowy Humber o mocy 80–87 KM (60–65 kW)
Pancerz	spawany z płyt walcowanych kadłub przód 10-14 mm, boki 7-9 mm, tył i góra 7 mm, wieża 6 mm
Długość	4,37 m
Szerokość	1,88 m
Wysokość	2,16 m
Prześwit	23 cm
Masa	bojowa: 3,3 t
Moc jedn.	25,7 KM/t
Osiągi
Prędkość	97,5 km/h
Zasięg	260 km po drodze, w terenie 180
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	bez przygotowania: 60 cm
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 rusznica ppanc Boys kalibru 13,97 mm, 1 karabiny maszynowe Bren kal. 7,7 mm (w wieży)
Użytkownicy
Wielka Brytania, Polska

Humber Light Reconnaissance Car (lekki samochód zwiadowczy Humber), znany też jako Ironside oraz Humberette – brytyjski lekki samochód pancerny produkowany w czasie II wojny światowej.

Historia

Produkowany przez grupę Rootes Humber był samochodem opancerzonym, opartym o ramę luksusowego samochodu Humber Super Snipe z pewnymi modyfikacjami, takimi jak koła wzoru opracowanego przez Departament Wojny. Był wyposażony w zestaw radiowy nr 19. W latach 1940-1943 wyprodukowano 3600 sztuk.

Pojazd ten był wykorzystywany przez Regimenty Zwiadowcze Piechoty i Regiment RAF w Tunezji, we Włoszech i w zachodniej Europie. Stosowano go również jako pojazd rozpoznawczy dowódców niższego szczebla różnych rodzajów broni - saperów, łączności i żandarmerii.

Trzy pojazdy w specjalnie zmodyfikowanej wersji Mk I były używane przez brytyjską rodzinę królewską oraz ministrów – egzemplarze te znane są jako Specjalne Salonki Ironside. Po wojnie, niektóre egzemplarze były wykorzystywane przez jednostki brytyjskie w Indiach i na Dalekim Wschodzie.

Samochody te były również na uzbrojeniu PSZ. Samochody znalazły się w latach 1942-1945 na wyposażeniu 4 Dywizji Piechoty w Wielkiej Brytanii. Posiadały je również niektóre pododdziały 1 Dywizji Pancernej pełniącej funkcje okupacyjne w Niemczech^[1].

Wersje

• Mk I - wersja pierwotna, otwarty przedział bojowy, 4x2, masa 2,9 t, silnik 80 KM.
• Mk II - przedział bojowy opancerzony, wieża jednoosobowa, 4x2, masa 3 t.
• Mk III (1941) - zmodernizowana wieża, 4x4, masa 3,3 t, silnik 85 KM, zewnętrznie podobny do Mk II.

Mk I

Mk III

• Mk IIIA (1943) - wzmocnione zawieszenie, poprawiony osprzęt silnika, trzeci właz do kadłuba w tylnej ścianie, 4x4, masa 3,6 t.
• Mk IV - drobne ulepszenia, 4x4.

Przypisy

Bibliografia

• George Forty - World War Two Armoured Fighting Vehicles and Self-Propelled Artillery, Osprey Publishing 1996, ISBN 978-1-85532-582-1.
• I. Moszanskij - Armored vehicles of the Great Britain 1939-1945 part 2, Modelist-Konstruktor, Broniekoliekcja 1999-02 (И. Мощанский - Бронетанковая техника Великобритании 1939-1945 часть 2, Моделист-Конструктор, Бронеколлекция 1999-02).
• JanuszJ. Magnuski JanuszJ., Wozy bojowe Polskich Sił Zbrojnych 1940-1946, Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1998, s. 178-179, ISBN 83-86776-39-0, ISBN 83-86776-00-5, OCLC 751475596 .
• Warwheels.net